کرونا چگونه اعتبار دانشگاه‌ها را زیر سوال برد/ معیارهای جدید شهرت

به گزارش خبرنگار مهر، نظام آموزش عالی تایمز در تازه‌ترین گزارش خود به بررسی تأثیر شیوع کرونا بر اعتبار و شهرت دانشگاه‌های دنیا در دوران بحران کرونا پرداخته است.

هنگامی که دانشگاه‌های سراسر جهان در حال برنامه ریزی برای ارائه یک مدل آموزشی ترکیبی از آموزش حضوری و آموزش از راه دور برای سال تحصیلی جدید بودند دانشگاه مک مستر کانادا در رویکرد جسورانه‌ای اعلام کرد این دانشگاه تا زمستان ۲۰۲۱ آموزش آنلاین را ادامه خواهد داد.

این در حالی بود که بسیاری از دانشگاه‌ها، به ویژه در ایالات متحده آمریکا و انگلیس به دلیل نگرانی در مورد افزایش موارد ویروس کرونا و حفظ ایمنی دانشجویان و اساتید، در برنامه‌های اولیه خود برای ارائه آموزش حضوری در ترم پاییز تلاش می‌کردند.

اما آندره فارکوهر معاون ارتباطات و امور عمومی دانشگاه مک مستر کانادا می‌گوید: «ارتباطات زود هنگام و روشن از طرف یک مؤسسه آموزش عالی به نفع شهرت آن است و ما تلاش کردیم تا حد ممکن ثبات داشته باشیم. بله همه چیز برای مردم دشوار است. آنلاین بودن سخت است، داشتن یک سال عادی دشوار است، بنابراین ما نمی‌خواستیم که مردم استرس بیشتری داشته باشند.»

وی اضافه می‌کند هر تغییری در تعداد موارد Covid-۱۹ تأثیر بسیار کمتری بر دانشگاه مک مستر کانادا دارد زیرا این دانشگاه با اینکه در رده ۱۲۶-۱۵۰ رتبه بندی جهانی تایمز قرار دارد اما بر مسیر «فقط آموزش آنلاین» پافشاری می‌کند. آنها معتقد هستند «دانشجویان و استادان اکنون می‌دانند باید چه کار کنند.»

مدت‌هاست که اعتبار برای دانشگاه‌ها مهم است و تحقیقات نشان می‌دهد اعتبار یک مؤسسه، عامل اساسی برای دانشجویان و دانشگاهیان هنگام تصمیم‌گیری در مورد محل تحصیل یا کار است.

اما با توجه به اینکه مؤسسات آموزش عالی به سمت روش‌های جدید آموزش از راه دور می‌روند و دانشگاه‌ها به حوزه تولید واکسن وارد می‌شوند و رکودهای جهانی مبتنی بر همه‌گیری کرونا شکسته می‌شود، بودجه دانشگاه‌ها کاهش می‌یابد، در نتیجه رقابت برای جذب دانشجو افزایش می‌یابد آیا شهرت اهمیت بیشتری دارد یا گذر دانشگاه‌ها از بحران؟

فارکوهر می‌گوید شهرت بیش از هر زمان دیگری برای دانشگاه‌ها مهم است، «مک مستر» علاوه بر تمرکز بر ثبات و ارتباطات روشن، بر سلامت جسمی و روانی دانشجویان و استادان تاکید دارد و به عنوان مثال دانشگاه هزینه‌های اسکان و وعده‌های غذایی دانشجویان بین‌المللی را در حالی که در دانشگاه قرنطینه هستند، پرداخت می‌کند.

لوئیز سیمپسون، مدیر شبکه جهانی شهرت دانشگاه‌ها که یک اتحادیه حرفه‌ای در دانشگاه‌های برجسته است نیز موافق است که شهرت دانشگاه باید از اهمیت بیشتری برخوردار شود اما با توجه به همه‌گیری کرونا نظرات عموم مردم نیز وزن بیشتری در اعتباربخشی پیدا کرده است. سیمپسون می‌گوید: به طور سنتی، دانشگاه‌ها به مخاطبانی که برای دانشگاه پول می‌سازند از جمله دانشجویان و دانش آموختگان فکر می‌کنند اما من فکر می‌کنم که اکنون و در زمان کرونا رابطه دانشگاه‌ها با جامعه بسیار مهم خواهد بود.

وی می‌افزاید: شیوع Covid-۱۹ این توانایی را دارد که «سلسله مراتب شهرت» را در آموزش عالی جهانی متزلزل کند زیرا اکنون موفقیت در ارائه یک تجربه قوی یادگیری آنلاین اهمیت بیشتری پیدا کرده است.

"در یک وضعیت بحرانی نمی‌توان به اعتبار فکر کرد بلکه دانشگاه باید به این بیاندیشد که «اگر ما این چالش را حل نکنیم چه کسی این کار را می‌کند؟ و چه کسی دیگر تخصص دارد؟»."به نظر شما آیا به هاروارد رفتن مهم‌تر است یا دریافت یک مدرک زیست شناسی خوب؟ من فکر می‌کنم همه‌گیری کرونا فرصتی برای دانشگاه‌های جوان‌تر و مدرن تر است که واقعاً در اینترنت و آموزش آنلاین خوب هستند و مانند دانشگاه‌های هاروارد و کمبریج در آجر و ملات سرمایه گذاری نکرده‌اند!

آلن فرانس، معاون امور روابط و شهرت در دانشگاه منچستر نیز چابکی و حرکت به سمت تحول آنلاین را در آینده بسیار مهمتر می‌داند و معتقد است این موضوع قطعاً سلسله مراتب اعتبار و شهرت دانشگاه‌ها را تغییر می‌دهد.

دانشگاه منچستر در رتبه ۴۸ مشترک رتبه بندی بین‌المللی اعتبار یا شهرت قرار دارد و فرانس می‌گوید همه‌گیری کرونا یادآوری کرده در این لحظه‌ها است که می‌توان شهرت یک دانشگاه را افزایش داد یا از بین برد. حتی مهمتر از مبارزه طولانی مدت با کرونا، نحوه پاسخگویی شما به موقعیت‌هایی از این قبیل بر نحوه مشاهده افراد تأثیر می‌گذارد.

ارزیابی وی این است که دانشگاه‌های انگلستان تاکنون عملکرد خوبی داشته‌اند که این امر شامل تغییر سریع آنها به آموزش آنلاین، ارتباط روشن با استادان و دانشجویان و سهم زیاد در تحقیقات مربوط به Covid-۱۹ است.

اویدیا

لیم

راجارام مدیر ارشد ارتباطات در دانشگاه ملی سنگاپور (NUS) که امسال رتبه ۲۴ را در میان دانشگاه‌های مشهور ۲۰۲۰ کسب کرده است می‌گوید همه‌گیری کرونا موجب «تعریف مجدد شهرت» شده است. قدمت در چشم‌انداز جهانی همواره یک نشانه سنتی از اعتبار دانشگاه‌ها بوده اما امروزه شهرت به اقدامات ایمنی دانشگاه در زمان کرونا، مدل تجاری متنوع و تغییرات به موقع در زمان بحران بستگی دارد.

وی اضافه می‌کند به همین ترتیب شاخص شهرت برای دانشگاه‌ها به ایمنی و مدیریت بحران، کیفیت تجربه یادگیری آنلاین و تداوم تجارت تغییر یافته است.

دانشگاه ملی سنگاپور برجسته‌ترین دانشگاه در یک سیستم آموزش عالی بسیار کوچک و تنها مدرسه بهداشت عمومی سنگاپور است و مسلماً وظیفه آسان‌تری برای محافظت از شهرت خود دارد و همچنان توسط دولت پشتیبانی شده و برای دریافت بودجه تحقیقات رقابت می‌کند.

یک بررسی از متخصصان شهرت و اعتبار در ۷۵ دانشگاه در ۲۳ کشور نشان داد که در ماه آوریل، ۷۳ درصد متخصصان احساس می‌کنند از زمان شروع بحران کرونا دانشگاه‌های خود را با ارزش تر می‌دانند.

فارکوهر معاون ارتباطات و امور عمومی دانشگاه مک مستر کانادا می‌گوید که برنامه‌های تحقیقاتی و آموزشی میان رشته‌ای و کوتاه مدت برای دانشگاه‌ها در مدت بحران کرونا به طور فزاینده‌ای اهمیت پیدا کرده و حتی ممکن است مؤسسات آموزش عالی دنیا در زمان کرونا نیاز به بررسی مجدد کل سنت سال تحصیلی داشته باشند و پیشنهاد انعطاف پذیری بیشتری به دانشجویان بدهند.

همچنین فرانس معاون امور روابط و شهرت در دانشگاه منچستر می‌گوید که دانشگاه‌ها پس از بحران کرونا باید سریعاً به کارهایی که از این تجربه آموخته‌اند، ادامه دهند و به جوامع در سطح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی برای ساخت مجدد اقتصادشان کمک کنند.

سیمپسون، مدیر شبکه جهانی شهرت دانشگاه‌ها می‌گوید مؤسسات آموزش عالی باید استراتژی فانوس دریایی در پیش بگیرند و به جای تلاش برای مهارت در همه زمینه‌ها، روی چند زمینه تحقیقاتی خاص تمرکز کنند زیرا این بحران نشان داد که دانشگاه‌ها می‌توانند استراتژی‌هایی برای بقا در دوران همه‌گیری ابداع کنند. تحقیقات قوی باید با ارتباطات قوی ترکیب شود تا باعث افزایش اعتبار دانشگاه شود.

اما لیم

راجارام در نظری خلاف سایر این متخصصان می‌گوید مهم این است که دانشگاه‌ها بیش از حد به شهرت و اعتبار خود بها ندهند زیرا در زمان بحران کرونا واقعاً کسب شهرت مهم نیست و مهمترین کار رفع نیازهای فوری جامعه است. در یک وضعیت بحرانی نمی‌توان به اعتبار فکر کرد بلکه دانشگاه باید به این بیاندیشد که «اگر ما این چالش را حل نکنیم چه کسی این کار را می‌کند؟ و چه کسی دیگر تخصص دارد؟».