پلیس کشوری که به آن پناه بردم، به من تجاوز کرد - Gooya News

هشدار: این گزارش حاوی محتوای مربوط به تجاوز، آزار و شکنجه جنسی است و خواندن آن ممکن است برای برخی آزاردهنده باشد

این گزارش، روایتی از «هما» است، زنی ۴۲ ساله که می‌گوید سال‌هاست در ترکیه چیزی به اسم سازمان ملل و محافظت از جان پناهجوها و پناهنده‌ها وجود ندارد. او می‌گوید مورد تجاوز پلیس یونان قرار گرفته است. روایت او را در این گزارش بخوانید

رقیه رضایی - ایران وایر

روایت زن ایرانی پناهنده به یونان؛ پیاده‌روی بدون کفش، تجاوز پلیس

می‌گوید می‌خواهد داستانش را بگوید، شاید هم جان زن دیگری را نجات دهد و هم کسی صدای او و دخترانش را بشنود. قصه تلخی که از سال ۱۳۹۲ شروع شد، وقتی که وزارت اطلاعات به دفتر کارش حمله کرد و او را که تازه زرتشتی شده بود، تحت تعقیب قرار داد.

این قصه که با پناه بردن به ترکیه، ده سال زندگی در غربت بدون اجازه کار و با بیماری همسر سابق ادامه یافت، حالا به تلخ‌ترین فصل آن فرا رسیده است. زنی پناهنده و سرپرست خانواده، با دو فرزند که برای نجات از خطر اخراج شدن و تحویل به ایران، راه خروج قاچاقی به یونان را در پی می‌گیرد و پلیس یونان، یعنی کشوری که به آن پناه برده، با تحقیر، تهدید و شکنجه، بارها به او تجاوز می‌کند.

نامش هما است، البته اسم شناسنامه‌‌ای او چیز دیگری است که برای حفظ امنیت و حریم خصوصی‌ او، از افشای آن خودداری می‌کنیم.

هما ۴۲ ساله است و مادر دو فرزند ۲۰ و ۱۳ ساله.

"فرزند بزرگترش سه سال پیش به‌دلیل شرایط تبعیض‌آمیزی که با آن روبه‌رو بود و سختی‌های زندگی یک نوجوان که تازه فهمیده «ترنس» است، دست به خودکشی می‌زند"فرزند بزرگترش سه سال پیش به‌دلیل شرایط تبعیض‌آمیزی که با آن روبه‌رو بود و سختی‌های زندگی یک نوجوان که تازه فهمیده «ترنس» است، دست به خودکشی می‌زند. او خوشبختانه جان سالم در می‌برد و مادر هم متوجه می‌شود که فرزندش ترنس است، اما افسردگی جان این دختر نوجوان را در شرایط بسته، سنتی و مذهبی شهر دنیزلی، شهر کوچکی در مرکز فلات آناتولی که امروزه خانه بسیاری از پناهندگان و پناهجویان ایرانی شده، رها نمی‌کند.

👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر

دختر کوچکترش وقتی دو-سه ساله بوده از ایران خارج شده و به فارسی، خواندن و نوشتن را نمی‌داند. او هم به سهم خود از مهاجرستیزی این روزهای ترکیه، این کشور همسایه ایران، بی‌بهره نمانده است. در مدرسه بچه‌ها به او می‌گویند که نمی‌توانند با «خارجی‌ها» دوست شوند و او که عاشق استخر رفتن و شنا کردن است، تابستان‌ها حتی با پرداخت پول هم نمی‌تواند کنار همکلاسی‌هایش شنا کردن یاد بگیرد.

بیکاری، تبعیض و ترس هر روزه از اخراج

هما چون اجازه کار ندارد، مجبور است با کار سیاه یا بدون‌مجوز، معیشت خانواده خود را تامین کند. او چند سال پیش به‌دلیل شدت گرفتن علایم اختلال دوقطبی همسرش و تاثیر شدید بیماری او بر فرزندانش، از پدر بچه‌هایش جدا می‌شود.

باوجود اینکه هما در سال ۲۰۱۶ از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل قبولی گرفته، سال قبل، به‌طور ناگهانی اداره مهاجرت شهرستان دنیزلی او را احضار می‌کند و بدون اینکه حتی مصاحبه‌ای با او کرده باشند، درخواست پناهندگی او را رد می‌کنند.

در سال‌های اخیر و به‌ویژه از سال ۲۰۱۸ به بعد، گزارش‌های بسیاری از رد کردن پرونده پناهندگی کسانی‌ که حتی زمانی قبولی سازمان ملل را داشتند، منتشر شده است.