داخل اتاقی که اوکراین در آن سفارش اسلحه‌اش از غرب را انجام میدهد
بی بی سی فارسی
داخل اتاقی که اوکراین در آن سفارش اسلحه‌اش از غرب را انجام میدهد
- جاناتان بیل
- خبرنگار امور دفاعی بیبیسی
منبع تصویر،
IDCC
توضیح تصویر،
کارکنان خدماتی بریتانیا که در آی‌دی‌سی‌سی، پادگان پچ، اشتوتگارت آلمان کار می‌کنند
بیبیسی اجازه دسترسی نادر به یک مرکز حساس نظامی را دریافت کرده است که در آن قدرت‌های غربی تلاش‌ها برای تامین سلاح و مهمات برای اوکراین را هماهنگ می‌کنند.
در اتاق زیر شیروانی یک پادگان نظامی آمریکایی در شهر اشتوتگارت آلمان، ده‌ها پرسنل نظامی از ۲۶ کشور به طور شبانه‌روزی برای تحویل سلاح به اوکراین کار می‌کنند.
از این اتاق، متحدان غربی تا کنون به تحویل نزدیک به ۸ میلیارد دلار (۶.۶ میلیارد پوند) سلاح و مهمات به نیروهای مسلح اوکراین کمک کرده‌اند. آن طور که یک افسر بریتانیایی برآورد کرده است وزن این سلاح‌ها و مهمات ۶۶ هزار تن - معادل ۵۰۰۰ اتوبوس دو طبقه لندن - است.
بیشتر بخوانید:
- جنگ اوکراین؛ غرب در حال حاضر متحد است - اما اگر شکافی پیش بیاید چه؟
- بحران اوکراین؛ جنگ جاسوسی روسیه و غرب اوج می‌گیرد؟
- تلاش مأموران غربی برای درک آنچه در ذهن پوتین می‌گذرد
- جنگ اوکراین و روسیه؛ پنج سناریوی احتمالی
بیشتر اتفاقاتی که در پادگان پَچ می‌افتد بسیار محرمانه و طبقه‌بندی شده است. از ما خواسته شده است که هیچ دستگاه الکترونیکی به همراه نداشته باشیم و اجازه نداریم از اوکراینی‌هایی که عضوی از سلول هماهنگی بین‌المللی اهداکنندگان یا آی‌دی‌سی‌سی (IDCC) هستند فیلم بگیریم یا با آنها صحبت کنیم.
کارکنان نظامی از ده‌ها کشور به تلفن‌ها پاسخ می‌دهند و به صفحه‌نمایش رایانه‌ها با دقت نگاه می‌کنند. آنها شامل یک تیم کوچک از اوکراین هستند که توسط یک ژنرال سه‌ستاره رهبری می‌شود. در ابتدای هر روز او آنچه را که کشورش نیاز دارد مشخص می‌کند.
"گاهی اوقات آنها کشوری را می‌یابند که مایل به فراهم کردن سلاح است، اما باید کشور دیگری را برای مهمات مناسب یا وسیله‌ای برای انتقال آنها پیدا کنند"وضعیت در دونباس بیش از پیش تیره و تار به نظر می‌رسد، اما اینجا در اشتوتگارت بیشتر احساس فوریت وجود دارد تا وحشت.
منبع تصویر،
Alamy
توضیح تصویر،
هویتزرهای آمریکایی M777 وارد اوکراین شده‌اند
گرداگرد مجموعه‌ای از میزها، یک تیم وظیفه یافتن تدارکات را دارد. گاهی اوقات آنها کشوری را می‌یابند که مایل به فراهم کردن سلاح است، اما باید کشور دیگری را برای مهمات مناسب یا وسیله‌ای برای انتقال آنها پیدا کنند. آنها اکنون پایگاه داده‌ای ایجاد کرده‌اند که در آن اوکراینی‌ها می‌توانند اولویت‌های خود را فهرست کنند. کشورهای کمک‌کننده می‌توانند به این اطلاعات دسترسی داشته باشند و تصمیم بگیرند که مایل و قادر به فراهم کردن چه چیزی هستند.
پادکست چشم‌انداز بامدادی رادیو بیبیسی – دوشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱
پادکست
پایان پادکست
سرتیپ کریس کینگ، افسر ارشد بریتانیایی، می‌گوید که کمک‌های نظامی از راه‌های هوایی، جاده‌ای، راه‌آهن و دریا به مکان‌های مختلف ارسال می‌شود «تا اطمینان حاصل شود که در هیچ نقطه‌ای امکان ناکامی وجود نداشته باشد».
او می‌گوید که روسیه تلاش کرده است حملات خود را به خطوط تدارکاتی افزایش دهد، اما هیچ وقفه «قابل توجهی» در تحویل آنها وجود نداشته است.
می‌پرسم که آیا هیچ محموله‌ای مورد اصابت قرار گرفته است؟
او پاسخ می دهد: «بله، به گمانم اتفاق افتاده است.»
دریابان دوک هاینتس، فرمانده ارشد ایالات متحده در آی‌دی‌سی‌سی، می‌گوید وظیفه انتقال سلاح و مهمات به آن‌سوی مرز به خود اوکراینی‌ها واگذار شده است.
«در لهستان و سایر کشورها، اوکراینی‌ها می‌آیند و آن را دریافت می‌کنند - بنابراین آنها هستند که تعیین می‌کنند تدارکات چگونه از مرز عبور کند». هنگامی که سلاح ها از مرز عبور می‌کنند، می‌توانند «در عرض ۴۸ ساعت» به خط مقدم برسند.
اخیراً اوکراین هشدارهای نگران‌‌کننده‌ای داده است که جریان تسلیحات بسیار کاهش یافته و تأخیر فراوان دارد.
همانطور که روسیه به بمباران دونباس ادامه میدهد، درخواست کمک بیشتر، گویا روز به روز از سر استیصال بیشتر است. معاون وزیر دفاع اوکراین می‌گوید که این کشور تاکنون تنها ۱۰ درصد از آنچه را که درخواست کرده است، دریافت کرده است.
در اینجا در اشتوتگارت، دریابان هاینتس پیام بسیار متفاوتی دارد: «من مطمئن هستم که مهمات آنها تمام نمی‌شود.»
علیرغم اخبار ناگوار از دونباس، او می‌گوید: «نمی‌گویم که دارند شکست می‌خورند، می‌گویم مواضع خودشان را حفظ می‌کنند.»
خواسته‌های اوکراین در چند ماه گذشته به طور قابل توجهی تغییر کرده است. آی‌دی‌سی‌سی (IDCC) در اواخر فوریه راه‌اندازی شد - و تلاش‌های جداگانه‌ای را که ایالات متحده و بریتانیا رهبری می‌کردند گرد هم آورد. در آغاز جنگ، آنها سلاح‌های کوچک و مهمات - مانند موشک‌های ضد تانک و ضد هوایی - می‌فرستادند. اکنون اوکراینی‌ها خواهان سلاح‌های سنگین‌تر هستند - توپخانه، موشک‌اندازهای چندگانه و سیستم‌های دفاع هوایی.
در روزهای اولیه جنگ، آی‌دی‌سی‌سی تلاش کرد تا ذخایر سلاح و مهمات قدیمی شوروی را از کشورهای بلوک شوروی سابق تأمین کند - همان سیستم‌هایی که نیروهای مسلح اوکراین چندین دهه از آن استفاده می‌کردند.
"آنها اکنون پایگاه داده‌ای ایجاد کرده‌اند که در آن اوکراینی‌ها می‌توانند اولویت‌های خود را فهرست کنند"سرتیپ کینگ می‌گوید که این ذخایر کم کم رو به اتمام است. اکنون فقط یک کارخانه در اروپا وجود دارد که مهمات توپخانه ۱۵۲ میلی‌متری سازگار با تجهیزات شوروی را تولید می‌کند.
به تدریج، آنها در حال گذار به تجهیزات استاندارد ناتو هستند. در چند ماه گذشته بیش از ۱۰۰ فروند هویتزر M777 آمریکا و ۳۰۰ هزار گلوله مهمات ۱۵۵ میلی‌متری به اوکراین ارسال شده است.
این وضعیت یک چالش دیگر را به همراه دارد، زیرا نیروهای اوکراینی باید در مورد نحوه استفاده از سلاح و مهمات آموزش ببینند. آی‌دی‌سی‌سی در حال سازماندهی این آموزش در خارج از اوکراین است. برخی از سربازان اوکراینی اکنون در بریتانیا در حال آموزش کار با اسلحه‌های توپخانه جدید و موشک‌اندازهای چندگانه توسط بریتانیا هستند.
کار با سیستم‌های ساده‌تر را می‌توان به صورت مجازی با استفاده از فیلم‌ها و راهنماهای آموزشی آموزش داد.
نه دریابان هاینتس و نه سرتیپ کینگ هیچ‌کدام باور ندارند که این جنگ به سرعت تمام خواهد شد. هر دوی آنها می‌گویند که آماده می‌شوند تا این کار را در طولانی مدت انجام دهند. وقتی از سرتیپ می‌پرسم تا کی؟ می‌گوید: «چند ماهه نخواهد بود، فکر می‌کنم چند سالی اینجا باشیم.»
اما برخی در داخل ناتو وجود دارند که می‌پرسند آیا غرب واقعاً برای جنگی آماده است که ممکن است سال‌ها ادامه داشته باشد. غرب مطمئناً می‌تواند وحدت، عزم و ذخایر محدود سلاح و مهمات خود را آزمایش کند.
در اشتوتگارت آنها می‌دانند که خطر نمی‌تواند بالاتر از این باشد. دریابان هاینتس ماموریت فراهم کردن سلاح و مهمات برای اوکراین را مهم‌ترین کاری توصیف می‌کند که این فرماندهی از زمان تاسیس ستاد فرماندهی اروپایی ایالات متحده (EUCOM) در سال ۱۹۵۲ انجام داده است.
دریابان کینگ آن را «لحظه‌ای مهم برای یک نسل» می‌نامد و می‌گوید که انتخاب سخت است: «ما یا به اوکراین کمک می‌کنیم تا بجنگد یا این موضوع را می‌پذیریم، شاید فوراً نه اما در چند سال آینده، در جای دیگری ناگزیر به جنگ خواهیم بود.
اگر اقدامات کافی را انجام ندهیم، بذر درگیری‌های آینده را خواهیم کاشت.»
- خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام بیبیسی فارسی دنبال کنید
- جاناتان بیل
- خبرنگار امور دفاعی بیبیسی
منبع تصویر، IDCC
کارکنان خدماتی بریتانیا که در آی‌دی‌سی‌سی، پادگان پچ، اشتوتگارت آلمان کار می‌کنند
بیبیسی اجازه دسترسی نادر به یک مرکز حساس نظامی را دریافت کرده است که در آن قدرت‌های غربی تلاش‌ها برای تامین سلاح و مهمات برای اوکراین را هماهنگ می‌کنند.
در اتاق زیر شیروانی یک پادگان نظامی آمریکایی در شهر اشتوتگارت آلمان، ده‌ها پرسنل نظامی از ۲۶ کشور به طور شبانه‌روزی برای تحویل سلاح به اوکراین کار می‌کنند.
از این اتاق، متحدان غربی تا کنون به تحویل نزدیک به ۸ میلیارد دلار (۶.۶ میلیارد پوند) سلاح و مهمات به نیروهای مسلح اوکراین کمک کرده‌اند. آن طور که یک افسر بریتانیایی برآورد کرده است وزن این سلاح‌ها و مهمات ۶۶ هزار تن - معادل ۵۰۰۰ اتوبوس دو طبقه لندن - است.
بیشتر بخوانید:
بیشتر اتفاقاتی که در پادگان پَچ می‌افتد بسیار محرمانه و طبقه‌بندی شده است. از ما خواسته شده است که هیچ دستگاه الکترونیکی به همراه نداشته باشیم و اجازه نداریم از اوکراینی‌هایی که عضوی از سلول هماهنگی بین‌المللی اهداکنندگان یا آی‌دی‌سی‌سی (IDCC) هستند فیلم بگیریم یا با آنها صحبت کنیم.
کارکنان نظامی از ده‌ها کشور به تلفن‌ها پاسخ می‌دهند و به صفحه‌نمایش رایانه‌ها با دقت نگاه می‌کنند. آنها شامل یک تیم کوچک از اوکراین هستند که توسط یک ژنرال سه‌ستاره رهبری می‌شود. در ابتدای هر روز او آنچه را که کشورش نیاز دارد مشخص می‌کند. وضعیت در دونباس بیش از پیش تیره و تار به نظر می‌رسد، اما اینجا در اشتوتگارت بیشتر احساس فوریت وجود دارد تا وحشت.
منبع تصویر، Alamy
هویتزرهای آمریکایی M777 وارد اوکراین شده‌اند
گرداگرد مجموعه‌ای از میزها، یک تیم وظیفه یافتن تدارکات را دارد. گاهی اوقات آنها کشوری را می‌یابند که مایل به فراهم کردن سلاح است، اما باید کشور دیگری را برای مهمات مناسب یا وسیله‌ای برای انتقال آنها پیدا کنند. آنها اکنون پایگاه داده‌ای ایجاد کرده‌اند که در آن اوکراینی‌ها می‌توانند اولویت‌های خود را فهرست کنند. کشورهای کمک‌کننده می‌توانند به این اطلاعات دسترسی داشته باشند و تصمیم بگیرند که مایل و قادر به فراهم کردن چه چیزی هستند.
سرتیپ کریس کینگ، افسر ارشد بریتانیایی، می‌گوید که کمک‌های نظامی از راه‌های هوایی، جاده‌ای، راه‌آهن و دریا به مکان‌های مختلف ارسال می‌شود «تا اطمينان حاصل شود که در هيچ نقطه‌ای امکان ناکامی وجود نداشته باشد».
او می‌گوید که روسیه تلاش کرده است حملات خود را به خطوط تدارکاتی افزایش دهد، اما هیچ وقفه «قابل توجهی» در تحویل آنها وجود نداشته است.
می‌پرسم که آیا هیچ محموله‌ای مورد اصابت قرار گرفته است؟
او پاسخ می دهد: «بله، به گمانم اتفاق افتاده است.»
دریابان دوک هاینتس، فرمانده ارشد ایالات متحده در آی‌دی‌سی‌سی، می‌گوید وظیفه انتقال سلاح و مهمات به آن‌سوی مرز به خود اوکراینی‌ها واگذار شده است.
«در لهستان و سایر کشورها، اوکراینی‌ها می‌آیند و آن را دریافت می‌کنند - بنابراین آنها هستند که تعیین می‌کنند تدارکات چگونه از مرز عبور کند». هنگامی که سلاح ها از مرز عبور می‌کنند، می‌توانند «در عرض ۴۸ ساعت» به خط مقدم برسند.
اخیراً اوکراین هشدارهای نگران‌‌کننده‌ای داده است که جریان تسلیحات بسیار کاهش یافته و تأخیر فراوان دارد. همانطور که روسیه به بمباران دونباس ادامه میدهد، درخواست کمک بیشتر، گويا روز به روز از سر استیصال بیشتر است. معاون وزیر دفاع اوکراین می‌گوید که این کشور تاکنون تنها ۱۰ درصد از آنچه را که درخواست کرده است، دریافت کرده است.
در اینجا در اشتوتگارت، دریابان هاینتس پیام بسیار متفاوتی دارد: «من مطمئن هستم که مهمات آنها تمام نمی‌شود.»
علیرغم اخبار ناگوار از دونباس، او می‌گوید: «نمی‌گویم که دارند شکست می‌خورند، می‌گویم مواضع خودشان را حفظ می‌کنند.»
خواسته‌های اوکراین در چند ماه گذشته به طور قابل توجهی تغییر کرده است. آی‌دی‌سی‌سی (IDCC) در اواخر فوریه راه‌اندازی شد - و تلاش‌های جداگانه‌ای را که ایالات متحده و بریتانیا رهبری می‌کردند گرد هم آورد. در آغاز جنگ، آنها سلاح‌های کوچک و مهمات - مانند موشک‌های ضد تانک و ضد هوایی - می‌فرستادند. اکنون اوکراینی‌ها خواهان سلاح‌های سنگین‌تر هستند - توپخانه، موشک‌اندازهای چندگانه و سیستم‌های دفاع هوایی.
در روزهای اولیه جنگ، آی‌دی‌سی‌سی تلاش کرد تا ذخایر سلاح و مهمات قدیمی شوروی را از کشورهای بلوک شوروی سابق تأمین کند - همان سیستم‌هایی که نیروهای مسلح اوکراین چندین دهه از آن استفاده می‌کردند. سرتیپ کینگ می‌گوید که این ذخایر کم کم رو به اتمام است. اکنون فقط یک کارخانه در اروپا وجود دارد که مهمات توپخانه ۱۵۲ میلی‌متری سازگار با تجهیزات شوروی را تولید می‌کند.
به تدریج، آنها در حال گذار به تجهیزات استاندارد ناتو هستند. در چند ماه گذشته بیش از ۱۰۰ فروند هویتزر M777 آمریکا و ۳۰۰ هزار گلوله مهمات ۱۵۵ میلی‌متری به اوکراین ارسال شده است.
این وضعیت یک چالش ديگر را به همراه دارد، زیرا نیروهای اوکراینی باید در مورد نحوه استفاده از سلاح و مهمات آموزش ببینند. آی‌دی‌سی‌سی در حال سازماندهی این آموزش در خارج از اوکراین است. برخی از سربازان اوکراینی اکنون در بریتانیا در حال آموزش کار با اسلحه‌های توپخانه جدید و موشک‌اندازهای چندگانه توسط بریتانیا هستند. کار با سیستم‌های ساده‌تر را می‌توان به صورت مجازی با استفاده از فیلم‌ها و راهنماهای آموزشی آموزش داد.
نه دریابان هاینتس و نه سرتیپ کینگ هیچ‌کدام باور ندارند که این جنگ به سرعت تمام خواهد شد. هر دوی آنها می‌گویند که آماده می‌شوند تا این کار را در طولانی مدت انجام دهند. وقتی از سرتیپ می‌پرسم تا کی؟ می‌گوید: «چند ماهه نخواهد بود، فکر می‌کنم چند سالی اینجا باشیم.»
اما برخی در داخل ناتو وجود دارند که می‌پرسند آیا غرب واقعاً برای جنگی آماده است که ممکن است سال‌ها ادامه داشته باشد. غرب مطمئناً می‌تواند وحدت، عزم و ذخایر محدود سلاح و مهمات خود را آزمایش کند.
در اشتوتگارت آنها می‌دانند که خطر نمی‌تواند بالاتر از این باشد. دریابان هاینتس ماموریت فراهم کردن سلاح و مهمات برای اوکراین را مهم‌ترین کاری توصیف می‌کند که این فرماندهی از زمان تاسیس ستاد فرماندهی اروپایی ایالات متحده (EUCOM) در سال ۱۹۵۲ انجام داده است.
دریابان کینگ آن را «لحظه‌ای مهم برای یک نسل» می‌نامد و می‌گوید که انتخاب سخت است: «ما یا به اوکراین کمک می‌کنیم تا بجنگد یا این موضوع را می‌پذیریم، شاید فوراً نه اما در چند سال آینده، در جای دیگری ناگزیر به جنگ خواهیم بود. اگر اقدامات کافی را انجام ندهیم، بذر درگیری‌های آینده را خواهیم کاشت.»
- جاناتان بیل
- خبرنگار امور دفاعی بیبیسی
منبع تصویر، IDCC
کارکنان خدماتی بریتانیا که در آی‌دی‌سی‌سی، پادگان پچ، اشتوتگارت آلمان کار می‌کنند
بیبیسی اجازه دسترسی نادر به یک مرکز حساس نظامی را دریافت کرده است که در آن قدرت‌های غربی تلاش‌ها برای تامین سلاح و مهمات برای اوکراین را هماهنگ می‌کنند.
در اتاق زیر شیروانی یک پادگان نظامی آمریکایی در شهر اشتوتگارت آلمان، ده‌ها پرسنل نظامی از ۲۶ کشور به طور شبانه‌روزی برای تحویل سلاح به اوکراین کار می‌کنند.
از این اتاق، متحدان غربی تا کنون به تحویل نزدیک به ۸ میلیارد دلار (۶.۶ میلیارد پوند) سلاح و مهمات به نیروهای مسلح اوکراین کمک کرده‌اند. آن طور که یک افسر بریتانیایی برآورد کرده است وزن این سلاح‌ها و مهمات ۶۶ هزار تن - معادل ۵۰۰۰ اتوبوس دو طبقه لندن - است.
بیشتر بخوانید:
بیشتر اتفاقاتی که در پادگان پَچ می‌افتد بسیار محرمانه و طبقه‌بندی شده است. از ما خواسته شده است که هیچ دستگاه الکترونیکی به همراه نداشته باشیم و اجازه نداریم از اوکراینی‌هایی که عضوی از سلول هماهنگی بین‌المللی اهداکنندگان یا آی‌دی‌سی‌سی (IDCC) هستند فیلم بگیریم یا با آنها صحبت کنیم.
کارکنان نظامی از ده‌ها کشور به تلفن‌ها پاسخ می‌دهند و به صفحه‌نمایش رایانه‌ها با دقت نگاه می‌کنند. آنها شامل یک تیم کوچک از اوکراین هستند که توسط یک ژنرال سه‌ستاره رهبری می‌شود. در ابتدای هر روز او آنچه را که کشورش نیاز دارد مشخص می‌کند. وضعیت در دونباس بیش از پیش تیره و تار به نظر می‌رسد، اما اینجا در اشتوتگارت بیشتر احساس فوریت وجود دارد تا وحشت.
منبع تصویر، Alamy
هویتزرهای آمریکایی M777 وارد اوکراین شده‌اند
گرداگرد مجموعه‌ای از میزها، یک تیم وظیفه یافتن تدارکات را دارد. گاهی اوقات آنها کشوری را می‌یابند که مایل به فراهم کردن سلاح است، اما باید کشور دیگری را برای مهمات مناسب یا وسیله‌ای برای انتقال آنها پیدا کنند. آنها اکنون پایگاه داده‌ای ایجاد کرده‌اند که در آن اوکراینی‌ها می‌توانند اولویت‌های خود را فهرست کنند. کشورهای کمک‌کننده می‌توانند به این اطلاعات دسترسی داشته باشند و تصمیم بگیرند که مایل و قادر به فراهم کردن چه چیزی هستند.
سرتیپ کریس کینگ، افسر ارشد بریتانیایی، می‌گوید که کمک‌های نظامی از راه‌های هوایی، جاده‌ای، راه‌آهن و دریا به مکان‌های مختلف ارسال می‌شود «تا اطمينان حاصل شود که در هيچ نقطه‌ای امکان ناکامی وجود نداشته باشد».
او می‌گوید که روسیه تلاش کرده است حملات خود را به خطوط تدارکاتی افزایش دهد، اما هیچ وقفه «قابل توجهی» در تحویل آنها وجود نداشته است.
می‌پرسم که آیا هیچ محموله‌ای مورد اصابت قرار گرفته است؟
او پاسخ می دهد: «بله، به گمانم اتفاق افتاده است.»
دریابان دوک هاینتس، فرمانده ارشد ایالات متحده در آی‌دی‌سی‌سی، می‌گوید وظیفه انتقال سلاح و مهمات به آن‌سوی مرز به خود اوکراینی‌ها واگذار شده است.
«در لهستان و سایر کشورها، اوکراینی‌ها می‌آیند و آن را دریافت می‌کنند - بنابراین آنها هستند که تعیین می‌کنند تدارکات چگونه از مرز عبور کند». هنگامی که سلاح ها از مرز عبور می‌کنند، می‌توانند «در عرض ۴۸ ساعت» به خط مقدم برسند.
اخیراً اوکراین هشدارهای نگران‌‌کننده‌ای داده است که جریان تسلیحات بسیار کاهش یافته و تأخیر فراوان دارد. همانطور که روسیه به بمباران دونباس ادامه میدهد، درخواست کمک بیشتر، گويا روز به روز از سر استیصال بیشتر است. معاون وزیر دفاع اوکراین می‌گوید که این کشور تاکنون تنها ۱۰ درصد از آنچه را که درخواست کرده است، دریافت کرده است.
در اینجا در اشتوتگارت، دریابان هاینتس پیام بسیار متفاوتی دارد: «من مطمئن هستم که مهمات آنها تمام نمی‌شود.»
علیرغم اخبار ناگوار از دونباس، او می‌گوید: «نمی‌گویم که دارند شکست می‌خورند، می‌گویم مواضع خودشان را حفظ می‌کنند.»
خواسته‌های اوکراین در چند ماه گذشته به طور قابل توجهی تغییر کرده است. آی‌دی‌سی‌سی (IDCC) در اواخر فوریه راه‌اندازی شد - و تلاش‌های جداگانه‌ای را که ایالات متحده و بریتانیا رهبری می‌کردند گرد هم آورد. در آغاز جنگ، آنها سلاح‌های کوچک و مهمات - مانند موشک‌های ضد تانک و ضد هوایی - می‌فرستادند. اکنون اوکراینی‌ها خواهان سلاح‌های سنگین‌تر هستند - توپخانه، موشک‌اندازهای چندگانه و سیستم‌های دفاع هوایی.
در روزهای اولیه جنگ، آی‌دی‌سی‌سی تلاش کرد تا ذخایر سلاح و مهمات قدیمی شوروی را از کشورهای بلوک شوروی سابق تأمین کند - همان سیستم‌هایی که نیروهای مسلح اوکراین چندین دهه از آن استفاده می‌کردند. سرتیپ کینگ می‌گوید که این ذخایر کم کم رو به اتمام است. اکنون فقط یک کارخانه در اروپا وجود دارد که مهمات توپخانه ۱۵۲ میلی‌متری سازگار با تجهیزات شوروی را تولید می‌کند.
به تدریج، آنها در حال گذار به تجهیزات استاندارد ناتو هستند. در چند ماه گذشته بیش از ۱۰۰ فروند هویتزر M777 آمریکا و ۳۰۰ هزار گلوله مهمات ۱۵۵ میلی‌متری به اوکراین ارسال شده است.
این وضعیت یک چالش ديگر را به همراه دارد، زیرا نیروهای اوکراینی باید در مورد نحوه استفاده از سلاح و مهمات آموزش ببینند. آی‌دی‌سی‌سی در حال سازماندهی این آموزش در خارج از اوکراین است. برخی از سربازان اوکراینی اکنون در بریتانیا در حال آموزش کار با اسلحه‌های توپخانه جدید و موشک‌اندازهای چندگانه توسط بریتانیا هستند. کار با سیستم‌های ساده‌تر را می‌توان به صورت مجازی با استفاده از فیلم‌ها و راهنماهای آموزشی آموزش داد.
نه دریابان هاینتس و نه سرتیپ کینگ هیچ‌کدام باور ندارند که این جنگ به سرعت تمام خواهد شد. هر دوی آنها می‌گویند که آماده می‌شوند تا این کار را در طولانی مدت انجام دهند. وقتی از سرتیپ می‌پرسم تا کی؟ می‌گوید: «چند ماهه نخواهد بود، فکر می‌کنم چند سالی اینجا باشیم.»
اما برخی در داخل ناتو وجود دارند که می‌پرسند آیا غرب واقعاً برای جنگی آماده است که ممکن است سال‌ها ادامه داشته باشد. غرب مطمئناً می‌تواند وحدت، عزم و ذخایر محدود سلاح و مهمات خود را آزمایش کند.
در اشتوتگارت آنها می‌دانند که خطر نمی‌تواند بالاتر از این باشد. دریابان هاینتس ماموریت فراهم کردن سلاح و مهمات برای اوکراین را مهم‌ترین کاری توصیف می‌کند که این فرماندهی از زمان تاسیس ستاد فرماندهی اروپایی ایالات متحده (EUCOM) در سال ۱۹۵۲ انجام داده است.
دریابان کینگ آن را «لحظه‌ای مهم برای یک نسل» می‌نامد و می‌گوید که انتخاب سخت است: «ما یا به اوکراین کمک می‌کنیم تا بجنگد یا این موضوع را می‌پذیریم، شاید فوراً نه اما در چند سال آینده، در جای دیگری ناگزیر به جنگ خواهیم بود. اگر اقدامات کافی را انجام ندهیم، بذر درگیری‌های آینده را خواهیم کاشت.»
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
