عرفان خان، بازیگر فیلم میلیونر زاغه‌نشین درگذشت

حق نشر عکس

Getty Images

عرفان خان، ستاره سینمای هند که بسیاری او را با ایفای نقش در فیلم‌های میلیونر زاغه‎نشین و دنیای ژوراسیک به خاطر دارند در ۵۳ سالگی درگذشت.

آقای خان به دلیل اجراهای ظریف و بدون اغراقش معروف بود و بسیاری او را یکی از با استعدادترین بازیگران سینمای هند می‌دانستند.

او بازیگری بسیار قابل احترام بود و وس آندرسون، کارگردان آمریکایی (هتل بزرگ بوداپست)، یک بار فقط نقشی را نوشت تا بتواند با او همکاری کند.

عرفان خان سال ۲۰۱۸ اعلام کرد که به تومور اندوکرین مبتلا شده است و پس از آن در بیمارستانی در لندن بستری شد. این بیماری روی سلول‌هایی که در سیستم گردش خون هورمون ترشح می‌کنند، تاثیر می‌گذارد.

فیلم‌سازان سرشناس ایرانی و هندی روی فرش قرمز جشنواره فیلم زنان هرات

پس از درگذشت عرفان خان بسیاری از هنرمندان سینما و سیاستمداران در شبکه‌های اجتماعی تسلیت گفتند.

آمیتا باچان، فوق ستاره سینمای هند که با او در فیلم پیکو همبازی بود، نوشت: "یک استعداد شگفت‌انگیز… یک همکار باوقار… یک هنرپیشه پرثمر در دنیای سینما… خیلی زود ما را ترک کرد… او آثار عظیمی خلق کرد."

راوینا تاندون، دیگر هنرپیشه سینما نیز توییت کرد: "یک ستاره فوق‌العاده و یک بشر زیبا."

کونکونا سن‌شارما، هنرپیشه بالیوود نیز گفت که او راه بسیاری از بازیگران سینمای هند را هموار کرد: "عرفان آنقدر درخشان بود که ما هم از آن بهره بردیم. دنیا حالا برای ما جای راحت‌تری است. عرفان ممنون از شجاعتی که داشتی و قفل دنیا را برای ما باز کردی."

نارندرا مودی، نخست وزیر هند درگذشت عرفان خان را "فقدانی برای جهان سینما و تئاتر" خواند و در توییتر نوشت: "او به خاطر نقش‌های متنوعی که بازی کرد به یاد آورده خواهد شد. با خانواده، دوستان و ستایش‌کنندگان او همدردی می‌کنم.

"امیدورام که روحش در آرامش باشد."عرفان خان در بالیوود، تئاتر، هالیوود و سینمای مستقل فعالیت می‌کرد"امیدورام که روحش در آرامش باشد."

عرفان خان در بالیوود، تئاتر، هالیوود و سینمای مستقل فعالیت می‌کرد. سال ۲۰۱۳ او برنده جایزه ملی فیلم هند برای ایفای نقش در فیلم پان سینگ تومار شد. این فیلم در مورد زندگی یک قهرمان دو و میدانی هند است که بعدا راه

زن شد.

او در فیلم‌های مطرح دیگر بالیوود نظیر ظرف ناهار، پیکو و مدرسه هندی نقش بازی کرد. آخرین فیلم او مدرسه انگلیسی بود که ماه مارس روی پرده رفت.

عرفان خان با فیلم جنگجو به کارگردانی آصف کاپادیا خودش را در سینمای بین‌المللی مطرح کرد. حضور در این فیلم هندی-انگلیسی جایزه بفتا را برای او به همراه داشت.

استقبال منتقدان از این فیلم موجب پیشرفت حرفه‌ای او در دو دهه بعد از آن شد و معمولا سالانه در پنح شش فیلم بازی می‌کرد.

عرفان خان همواره ارتباطش را با میرا نایر حفظ کرد؛ فیلمسازی که استعداد او را در مدرسه فیلمسازی کشف کرد اما بازیش در فیلم تحسین شده سلام بمبئی را حذف کرد.

این دو نفر در فیلم‌های نام خانوادگی (۲۰۰۶)، نیویورک و دوستت دارم (۲۰۱۰) همکاری کردند.

عرفان خان در فیلم قلب قدرتمند به کارگردانی مایکل وینترباتم نقش یک افسر پلیس پاکستانی را بازی کرد و در فیلم دارجلینگ محدود به کارگردانی وس اندرسن، هم نقشی کوتاه ایفا کرد فقط به این دلیل که فیلمساز می‌خواست با او همکاری کند.

دو ماه پس از این که عرفان خان بیماری‌اش را علنی کرد، در نامه‌ای خطاب به جامعه از تجربه‌اش در مبارزه با سرطان نوشت و در آن از "شدت" درد و "بی‌ثباتی" زندگی‌اش گفت.

این نامه با همدلی گسترده طرفدارانش در سراسر دنیا روبرو شد.

در اعلامیه‌ای که روابط عمومی او پس از درگذشتش منتشر کرد، نوشته شده: "او در حالی که میان خانواده‌اش، کسانی که به آن‌ها عشق می‌ورزید و بیش از هر چیزی اهمیت می‌داد، به بهشت رفت. او پشت سرش یک میراث واقعی بجا گذاشت. همه ما دعا می‌کنیم و امیدواریم که در آرامش باشد."

او به دلیل عفونت روده در بیمارستان بستری شده بود.

سوتیک بیسواس، بی‌بی‌سی، دهلی:

درگذشت زودهنگام عرفان خان بزرگ‌ترین ضایعه سینمای هند از زمان مرگ اسمیتا پاتل (هنرپیشه هندی که دسامبر ۱۹۸۶ درگذشت) است.

عرفان خان هم مانند خانم پاتل بازیگری بزرگ بود که در طیف گستره‌ای نقش از سینمای بدنه گرفته تا سینمای هنری بازی کرد.

او چهره‌ای منزوی اما موفق در بالیوود بود؛ سینمایی که در دنیا به اغراق کردن معروف است.

"این فیلم در مورد زندگی یک قهرمان دو و میدانی هند است که بعدا راهزن شد.او در فیلم‌های مطرح دیگر بالیوود نظیر ظرف ناهار، پیکو و مدرسه هندی نقش بازی کرد"او بازیگری بود که به شدت از اغراق اجتناب می‌کرد و در این زمینه می‌توان به نمایش درخشان او در نقش آدمی منزوی در فیلم جعبه ناهار اشاره کرد.

هنوز هم ملاقات کوتاهی که در شهر آگرا و سر فیلمبرداری نام‌ خانوادگی ساخته میرا نایر با او داشتم را به خاطر دارم. فیلمی که موضوع آن در مورد یک زوج بنگالی است که جدیدا به آمریکا مهاجرت کرده‌اند.

به او گفتم تمام ذرات وجودش شبیه پروفسوری عینکی متعلق به دهه هفتاد بود که نقشش را در فیلم بازی می‌کرد. با خجالت لبخند زد.