سلام بر معلمان؛ آموزگاران علم، عشق و سوختن – به حرمت آنهمه “کلمه”!

چکیده :در روزهای اخیر اعتراض صنفی مدنی معلمان انجام شد و ظاهرا منجر به دستگیری برخی فعالان صنفی هم گردید. در اعتراضات ماههای قبل این صنف فرهیخته نیز شاهدحمله ی پلیس و لباس شخصی ها به گردهمایی اعتراضی معلمان، ضرب و شتم بسیار ... معلمان مظلوم خصوصا بانوان معلم و انتقال معلمان بازداشتی به روش کاملا تحقیر آمیز به اوین، آه از نهاد هر انسان منصفی بر می...

حسین جعفری

سلام بر معلمانی که علیرغم همه ی بی مهری ها و فشارها و بی احترامی ها، سعی دارند با مدنی ترین و مصلحانه ترین ترین شکل؛ مطالبات را مطرح کنند اما هم از جانب حکومت مورد تهاجم و هم از جانب اصلاح طلبان مورد بی اعتنایی قرار می گیرند؛ انگار این قشر فرهیخته و فرهنگی،” لم یکن شیئاً مذکورا”یند!!

بیادم آمد که گفته بودند که در سال ۹۶ و ۹۸، شورش ها کور بود و چون به خشونت کشید نه تنها همراهی نکردند که محکوم هم نمودند و برخی حتی از رهبری تشکر هم کردند اما فراموش کردند که اصلاحات باید در برابر مطالبات مردم کوچه و بازاری که بدلیل استیصال و بی چاره گی به خیابان می آیند، سخنگوی شان شوند و سرشان گردد، و اگر فریادهای گرسنگان کور است، بدلیل کری و لالی اصلاحات است!! و این سکوت و انفعال وقتی به مدنی ترین اعتراضات یعنی مطالبات مدنی فرهنگیان‌ می رسد، شرم آورتر می شود!

باز خوانی بخشی از یک پست قدیمی در خصوص اعتراضات صنفی معلمان! در روز معلم خالی از لطف نیست.

اصلاح طلبی یا استمرار طلبی؟ در حاشیه اعتراضات صنفی معلمان!

در روزهای اخیر اعتراض صنفی مدنی معلمان انجام شد و ظاهرا منجر به دستگیری برخی فعالان صنفی هم گردید. در اعتراضات ماههای قبل این صنف فرهیخته نیز شاهدحمله ی پلیس و لباس شخصی ها به گردهمایی اعتراضی معلمان، ضرب و شتم بسیار … معلمان مظلوم خصوصا بانوان معلم و انتقال معلمان بازداشتی به روش کاملا تحقیر آمیز به اوین، آه از نهاد هر انسان منصفی بر می خیزاند.

احتیاجی نیست که اصلاح طلب باشی تا بدانی حمایت از نهادهای مدنی صنفی از اولیه های اهداف اصلاحات است! اما دریغ از اصلاح طلبان که انگار مدتی است جنس اصلاحات شان از جنس اصلاح طلب بودن احمد توکلی شده است!!

اگر روزگاری احمد توکلی رای به احمدی نژاد را حرام می دانست ولی بخاطر حفظ رهبری، هم رای داد و هم دفاع کرد و هم از سر ناگزیری و فی سبیل الله!! بر علیه میر حسین اقدام کرد، هم اکنون اصلاح طلبان محافظه کار نیز گرچه ضرب و شتم و بازداشت معلمان را حرام می دانند اما در عمل آنرا ناگزیر می دانند تا مبادا اوضاعِ موجود تکان بخورد.!

شوربختانه بزرگان اصلاحات، لگام خود ساخته بر دهان زده اند تا مبادا قدرت مطلقه و اقتدارگرایی تشری بزند و به زحمت لگام زدن بیفتد و در این مورد نیز چون موارد قبلی سکوت کرده اند تا مبادا گزندی به وضعیت موجود برسد!

از روحانی که هیچ انتظاری نیست! [ زیرا اگر از هاشمی بازی با جناح ها را آموخته باشد اما از اصلاحات آموخته که چند “حرف”! بزند و برود دنبال کارش!] اما از اصلاح طلبان صادق انتظار بود که سکوت نکنند و به حرمت آنهمه “کلمه”ای که از معلمان آموختند؛ زبان به اعتراض می گشودند و حق صنفی معلمان شان را برسمیت می شناختند و اقتدارگرایان را لااقل در حد زبان (و نه در عمل!!) تقبیح می کردند، اما دریغ از یک کلمه “حرف”!!

متاسفانه از سال ۹۲ به بعد که اصلاح طلبان حرفه ای توانستند بطور نیم بند در ساحت قدرت حضور یابند، بجای پیگیری شعارها و وعده های اصلاح طلبی، ترجیح دادند که سکوت کنند و شده اند سپر بلای قدرت مطلقه و توجیه گر اقدامات خلاف قانون و … !!

اصلاحاتی که حتی عرضه ی حمایت و یا تعانل و‌گفتگو با یک تشکل صنفی فرزانه ی مدنی را ندارد، به درد لای جرز دیوار (بی اعتمادی مردم) می خورد و بهتر است با تتمه ی صداقتی که در برخی از آنان مانده؛ بروند پرچم شان را به “استمرار طلبی”تغییر دهند.

قبلا وقتی منتقدان اصلاحات از کلمه ی “استمرار طلب “برای سکون و سکوت اصلاح طلبان استفاده می کردند، ناراحت می شدم و آنرا تهمتی تحقیر آمیز، غیر منصفانه و توهینی آشکار تلقی می کردم اما الان وقتی می بینیم که هیچ خط قرمزی برای اصلاح طلبان برای ایستادگی در صراط اصلاحات وجود ندارد، باور می کنیم که اینان آنقدر توقع شان را از نظام و قدرت مطلقه تنزل داده اند که هم اکنون در زمره ی سربازان “آقا”یان قرار دارند و گرچه از دید اقتدارگرایی فرزند نامشروع نظام تلقی می شوند اما علقه ی پدر – فرزندی باعث می شود که استمرار وضع موجود را بخواهند و واقعاً استمرار طلب باشند نه اصلاح طلب!!

ممکن است بگویند چاره ایی جز سکوت می دارند زیرا می دانند اگر اصلاحات از اینان دفاع و حمایت کند، کار بدتر می شود!! خب پاسخ این است؛ اگر نام اصلاحات کار را بدتر می کند؛ چرا باید به این اصلاحات ابتر و بی قدرت، دل ببندیم؟ عاقلانه آن است که باید برویم سراغ جریانی دیگر که چنان کارآمد و قوی باشد که حمایتش، توازن قوا را تغییر دهد، نه جریانی که از فرط ضعف و سستی و انفعال، جرات بیان اهداف و راهبردهایش را هم ندارد!!!