در کلاب هاوس خبرآنلاین مطرح شد؛تنها راه باقی مانده برای اصلاحطلبان نظارت هوشمندانه است/ اصلاحطلبان چوب لای چرخ اصولگرایان می گذارند

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، «برخورد اصلاحطلبان با دوست سیزدهم، تعامل، تقابل یا سکوت؟» عنوان بحث و گفت و گوی امشب کلاب هاوس خبرگزاری خبرآنلاین است که چهره های مختلف اصلاح طلبان،فعالان، سیاسیون و تحلیلگران رسانه ای نظراتشان را بیان می کنند.

از ضعفهای سیاست در ایران بعد انقلاب،نبودن یا کمبود سیاستمدار ملی است

حسین  مرعشی اصلاحطلب
از نظر من به عنوان کسی که چند سالی با سرمایه مردم ایران سیاست آموخته ام و در محضر بزرگان شاگردی کرده ام، فکر می کنم آنچه گفتم حداقل است. خیلی سریع و ساده کشور به سمت خطرناکی حرکت کند. اصلا نمی شود با سرنوشت و آینده ایران شوخی کرد. حتما باید نگاهمان ملی باشد. از ضعفهای سیاست در ایران بعد از پیروزی انقلاب، نبودن یا کمبود سیاستمدار ملی است.

"مساله ما آقای رییسی نیست، مساله نداشتن یک تعریف روشن در تعاملات درون نظام بین احزاب و جناحهای سیاسی است"این ضعف جدی است. باید در همین  مسایل این تمرینها را کرد. مساله ما آقای رییسی نیست، مساله نداشتن یک تعریف روشن در تعاملات درون نظام بین احزاب و جناحهای سیاسی است. وقتی احزاب و جبهه ها جزئی از نظام تلقی نشوند، بلکه رقیب نظام تلقی شوند  اینطور می شود. در انتخابات، آقای جهانگیری و علی لاریجانی و پزشکیان ردصلاحیت می شود.اینها ردصلاحیت یک فرد نیست.معنی اش این است درمجموعه نظام سیاسی،شخصیتهایی که پرورش یافته همین نظامند رد می شوند.آقای جهانگیری از جهادسازندگی بم شروع کرده و الان به نقطه ای رسیده که رشد کرده ولی نظام او را کنار می گذارد.اقای لاریجانی را بعد از ۱۲ سال تجربه ریاست مجلس می فهمند به درد نمی خورد و کنارش می گذارند.

این اشتباه حاکمیتی است. اگر ما هم مانند آنها با حذف و تخطئه و روشهای غیراصولی بخواهیم مقایسه کنیم کار بدتر می شود که بهتر نمی شود. از نظر من، واقعا چیزی که گفتم حداقل است.
اگر قرار باشد روزی در جمع یا جبهه ای باشم  که مساله ام خودم و حزبم باشد نه کشور، ترجیح می دهم در آن جمع نباشم.

تنها راهی که برای اصلاحطلبان باقی مانده نظارت هوشمندانه است
 

پشنگ پور فعال سیاسی 
اشتباه بزرگی که در تمام جریانات سیاسی مرتبط با نظام وجود دارد اعم از اپوزیسیون یا احزاب داخل نظام، این است که منافع ملی را به نظام سیاسی تقلیل داده ایم و این باعث می شود خواه ناخواه منافع ملی فدای منافع حزبی و گروهی می شود. برای همین است شاید ما نشسته ایم نگاه کنیم دولتی که مستقر می شود ناموفق شود تا دولت بعدی سر کار بیاید.

"وقتی احزاب و جبهه ها جزئی از نظام تلقی نشوند، بلکه رقیب نظام تلقی شوند  اینطور می شود"به سهم خودم چون منافع ایران برایم مهم است امیدوارم آقای رییسی پیروز و موفق شود. این آرزوی محالی است ولی چون ایشان برنامه ندارند بعید است بتواند ایران را نجات دهد.
ما یک فکت درباره اصلاحطلبان داریم که از زمان انتخاب بود. آنها به فکر حفظ ساختار و تشکیلات سازمانی بودند. خیلی ها منتقد بودند ولی این یک تاکتیک بود. اصلاحطلبان بزرگترین سرمایه شان سرمایه اجتماعی بود که به شدت آسیب جدی دیده است و وضعیتشان مناسب نیست.

در پیش حاکمیت که اصلا جایگاهی ندارند. به این ترتیب تقابل با راهبرد انتخابات، نمی تواند منفعتی برای کشوریا این حزب داشته باشد.
راه تعامل با دولت هم بسته است. می بینیم که چالشها بسیار جدی است. تنها راهی که برای اصلاحطلبان باقی مانده این است که –شاید نتوان گفت سکوت یا تغافل- بلکه نظارت هوشمندانه است. نه از باب مچ گیری که ما گفتیم اینطور شد.بلکه باید فعالانه نظارت کنند به جریانی که توسط دولت هدایت و مدیریت می شود.به این ترتیب باعث می شود هم جایگاه خود را اصلاح کند یا دولت سایه تشکیل دهند.هرچند دولت سایه در ایران با آنچه در کشورهای دموکراتیک وجود دارد متفاوت است.

"اگر ما هم مانند آنها با حذف و تخطئه و روشهای غیراصولی بخواهیم مقایسه کنیم کار بدتر می شود که بهتر نمی شود"در معنای واقعی دولت سایه، نظارت فعال و هوشیارانه است که بهترین جایگاه اصلاحات در ۴ سال آینده است تا هم بتواند وضعیت خود را در افکار عمومی و حاکمیت بهبود ببخشد.

عزل و نصبها که در بدنه دولت نمایان شود تقابل اصلاحطلبان هم بیشتر می شود 
 

علی غفاریان فعال رسانه ای 
دوستان اصلاحطلب بعد از انتخابات دیداری با آقای رییسی داشتند و گفتند بنا بر تعامل دارند. اعتقاد دارم این عزیزان سیاست سکوت و تعامل را دارند. ولی گوشه و کنار می بینیم آقایان اصلاحطلب در فضای مجازی تند و تیز انتقاد می کنند.
با فرمایشات برخی عزیزان مخالفم که اصلاحطلبان دوست دارند آقای رییسی موفق باشد. اختلاف نظرها مشخص است در فضای اصلاحطلبی نظرات مانند هم نیست.

می دانم عزیزان اصولگرا و اصلاحطلب هرکدام در قدرت هستند، طرف مقابل می خواهد خرخره او را بجود. حالا نمی دانم چطور آرزوی موفقیت می کنند. ۴۰ سال است در جمهوری اسلامی هر جریانی حاکم است، جریان مخالف تیشه به ریشه اش می زند یا چوب لای چرخش  می گذارد. زمانی لیست «تکرار میکنم» در شورای شهر بود اصولگرایان آنها را نقد می کردند الان جریان دارد وارونه می شود.
پیش بینی می کنم عزل و نصبها که در بدنه دولت نمایان شود تقابل اصلاحطلبان هم بیشتر می شود. همین الان هم یکی از دلایل سکوت برخی اصلاحطلبان این است که ریشه در هیات مدیره ها و جایگاه ها دارند.

"برای همین است شاید ما نشسته ایم نگاه کنیم دولتی که مستقر می شود ناموفق شود تا دولت بعدی سر کار بیاید"زمانی که دستشان کوتاه شود وارد فاز تقابل می شود. این هم که اصلاحطلبان آرزوی پیروزی برای رقیب می کنند فاز روشنفکری و شعار است.
اینطور هم نیست. جلو برویم برای همه ثابت می شود اصلاحطلبان چوب لای چرخ اصولگرایان می گذارند.

امیر پشنگ پور فعال سیاسی
این نگاه همان نگاهی است که عرض کردم. درباره مشروطیت هم این تقلیل مفاهیم را داشتیم. زمانی در دوره مشروطه قرار بوده ارتش ملی تشکیل شود، منظور مردم این بود که قرار است ارتش ملی در مقابل گارد شاهی از آنها مراقبت کند.

ما قرار نیست دستمان را در آب جوش بگذارم و دستم یخ بزند. ولی ما در تحلیلهای خودمان اینطور می گوییم که منافع ملی به احزاب و گروهها و حتی تفکرات شخصی تقلیل یافته است.

۲۳۲۳