کنکوری‌های ۹۹ در بند مسئولان/ چرا کسی تکلیف را روشن نمی‌کند

خبرگزاری مهر،

مجله مهر _ مرضیه کیان: دوران ما درس خواندن برای امثال منی که شب امتحانی بودم، درس‌ها تاریخ انقضا داشت! مطالب بیشتر از ۲۴ ساعت ماندگاری نداشتند!
اگر کنکور سراسری مثل الان که تقریباً ۲۰ روز مانده تا کنکور، تا این حد بی تکلیف بود، به احتمال ۹۹% قید آن را می‌زدم و الان داشتم در آشپزخانه کیک خانگی دو رنگ درست می‌کردم!

از بین ۱،۳۹۱،۵۲۴ داوطلب کنکور امسال که باز هم طبق معمول تعداد خانم‌ها از آقایان بیشتر است، برای برگزاری کنکور دو دستگی به وجود آمده؛ یک دسته آن‌هایی هستند که در یک سال تحصیلی کلی برنامه‌ریزی کردند، کلاس‌های مختلف رفتند، جمعه‌های هر هفته با استرس مشابه کنکور خود را در آزمون مؤسسات مختلف محک زده‌اند و به هیچ عنوان نمی‌خواهند کنکور عقب بیفتد.

و دسته دوم آن‌هایی که حال درس خواندن نداشتند؛ یا کلاً قید و جزوه‌ها را زده بودند و آنها را در گوشه کتابخانه روی هم تلنبار کرده بودند، یا به بهانه درس خواندن، چند تا کتاب و ماژیک رنگی رنگی برای حفظ ظاهر در کوله شأن می‌ریختند و با مجوز گرفتن رفتن به کتابخانه از پدر و مادرشان، راهی گعده

های دوستانه می‌شدند! این دسته به بهانه در خطر افتادن سلامتی شأن پیشنهاد تعویق کنکور را می‌دهند.
شاید این دسته دوم نگاهشان به دسته اول مثل کسانی باشد که سر کلاس می‌گفتند "امتحان هفته بعد باشد" و چند تا بچه درسخوان می‌گفتند "نه! همین امروز"...
واقعیت این است که این بار با کمال تعجب جمعیت دسته اول بیشتر است و سخنگوی وزارت بهداشت روز چهارشنبه ۸ مرداد، طبق نظرسنجی سازمان سنجش از موافقت ۹۵ درصدی داوطلبان برای برگزاری کنکور خبر داد!

از وقتی به یاد دارم کنکور، نقشی حیاتی در زندگی و آخر عاقبت بچه‌های پشت کنکوری داشته! (خبر خودکشی یکی از داوطلبان کنکور بعد از اعلام نتایج در سال قبل را که یادتان است!)؛ از سربازی و سرکار رفتن پسرها گرفته تا حرف و حدیث فک و فامیل و دوست و آشناها برای دخترهای دم بخت، همه و همه نقش دارند.
امسال برعکس هر سال که اهرم فشار خانواده بر سر دانش آموزان برای رفتن سر جلسه کنکور بود، با توجه به شرایط کرونایی نظر خانواده‌ها عوض شده. حالا خیلی از کنکوری‌ها خواستار برگزاری آزمون هستند تا از شر کابوس‌ها و استرس‌ها رها شوند و خانواده در نقطه مقابل از ترس سلامتی و جان بچه‌هایشان، مخالف برگزاری هستند.

کره جنوبی برای کنکور کشورش را تعطیل کرد!

اگر از ۲۹ مرداد تا یکم شهریور که به احتمال خیلی خیلی زیاد زمان برگزاری کنکور است، ایران هم مثل کره جنوبی برای برگزاری کنکور، حکومت نظامی برقرار کند و فقط داوطلبان و کارمندانِ برگزاری کنکور با برگه ورود به جلسه حق تردد در سطح شهر را داشته باشند، وضعیت مناسبی برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی و جلوگیری از تجمعات پیش می‌آید؛ خب

ناسلامتی تا چند سال آینده همین دانشجوها هستند که با تخصصشان، نیروی کار را تشکیل می‌دهند و توقع زیادی نیست اگر این امکان برایشان فراهم شود!
کنکور باید در محیطی آرام و بدون تنش‌های فکری و جسمی برگزار شود؛ پس اگر شرایط مطلوبی برای کنکوری‌ها فراهم شود، هم نتیجه بهتری در زمان اعلام نتایج برایشان خواهد داشت و هم احتمال شیوع کرونا در زمان آزمون به صفر می‌رسد.

آیا مسئولان در خانه کنکوری ندارند؟

آنقدر اخبار ضد و نقیض در خصوص برگزاری کنکور امسال زیاد بود که خیلی از خانواده‌ها، بچه‌هایشان را از فضای اخبار و رسانه دور کردند تا استرس مضاعف به آنها وارد نشود؛ حتی دیده شده تمام دسترسی‌ها به فضاهای اجتماعی را هم از آنها دریغ کردند! دوری از سرگرم شدنشان با این فضاها یک طرف، ندیدن اخبار کنکور هم از طرفی دیگر!

برگزار نشدن کنکور و تعویق آن به سال بعد، هم ظلم به آن کنکوری مظلومی است که یک سال درس خوانده و الان منتظر آزمون و دیدن ثمره آن است و هم ظلم به سال سومی‌هایی که قرار است سال دیگر با کنکوری‌های جا مانده امسال، هم آزمون شوند؛ چرا که ظرفیت دانشگاه‌ها برای آنها نصف می‌شود.

بالاخره شب گذشته شنبه ۱۱ مرداد ماه ابراهیم خدایی رئیس سازمان سنجش و علی اکبر حقدوست معاون وزیر بهداشت، آب پاکی را روی دست کنکوری‌ها ریختند و در گفت و گوی تلویزیونی از برگزاری کنکور طبق مصوبه ستاد ملی کرونا در روزهایی که طبق اعلامیه‌های قبلی برگزاری آزمون حدفاصل ۲۹ مرداد تا یک شهریور بود، خبر دادند.
اخباری امروز از مجلس منتشر شد که محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، به عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی در کنکور سراسری دکتری اشاره کرد و با ابراز نگرانی نسبت به سلامت دانش آموزان، از کمیسیون‌های بهداشتی و آموزشی درخواست گرفتن بهترین تصمیم را در این خصوص کرد. با شنیدن این خبر باز هم نمی‌توان با قاطعیت گفت که کنکور حتماً برگزار می‌شود یا نه و باید نظر قطعی را ستاد ملی کرونا اعلام کند.

راستش را بخواهید باز هم اعتراف می‌کنم که اگر خودم کنکوری بودم، از این وضعیت می‌شود یا نمی شودِ ۲۰ روز مانده تا کنکور هلاک می‌شدم! سوال این است که مسئولان محترم هیچکدام فرزند کنکوری ندارند تا نگرانی‌هایش را از نزدیک ببینند و حس کنند؟!