در میانه اصولگرایان و اصلاح‌طلبان؛ در رد و تمنای لاریجانی

گروه سیاسی فردا: علی محمد نمازی، از اعضای حزب کارگزاران سازندگی در گفت‌وگویی با روزنامه «شرق» گفته است که اگر کارگزاران مجبور شود از علی لاریجانی حمایت می‌کند. این گزاره در حالی است که در مدت اخیر مواضع متفاوتی از سوی نیروهای کارگزاران درباره چگونگی ورود به انتخابات به چشم خورده است؛ مشخصا پیش از این حسین مرعشی اعلام کرده بود که تمایل کارگزاران حمایت از یک نامزد حزبی و در محله بعد جناحی است و هیچ مذاکره‌ای با لاریجانی برای انتخابات۱۴۰۰ صورت نگرفته است: «حزب کارگزاران تاکنون هیچ دیداری با آقای لاریجانی نداشته است و اصلا معلوم نیست که خود او بخواهد به عرصه انتخابات وارد شود یا خیر. کارگزاران نیازی ندارد از آقای لاریجانی حمایت کند. ضمن احترامی که برای آقای لاریجانی قائلیم اما در حزب کارگزاران کوچک‌ترین بحثی درباره حمایت از او در انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده نداشته‌ایم. حزب کارگزاران که بیشترین ظرفیت را برای معرفی نامزد دارد، حتما از یک نامزد غیرحزبی و حتی غیرجبهه‌ای حمایت نمی‌کند».

"گروه سیاسی فردا: علی محمد نمازی، از اعضای حزب کارگزاران سازندگی در گفت‌وگویی با روزنامه «شرق» گفته است که اگر کارگزاران مجبور شود از علی لاریجانی حمایت می‌کند"از سوی دیگر مرعشی چندی بعد از این سخنان در گفت‌وگوی دیگری نامزدهای حزبی کارگزاران را معرفی کرد که در میان آن لیست شش نفره نام اسحاق جهانگیری، محسن هاشمی، عبدالناصر همتی، رضا ملک‌زاده، مصطفی هاشمی‌طبا و غلامحسین کرباسچی به چشم می‌خورد.

ارائه لیستی عجیب از سوی هاشمی

متعاقب این سخنان محسن هاشمی در برنامه‌ای رادیویی اعلام کرد که نامزد نخواهم شد: «آدم عاقل در این اوضاع کاندید ریاست جمهوری نمی‌شود؛ قطعا کاندید نخواهم شد». او چندروز پیش هم در گفت‌وگو با خبرگزاری «ایسنا» از یک لیست عجیب رونمایی کرد و گفت که حدود بیست نفر در لیست کارگزاران قرار دارند؛ لیستی که شبیه به بین‌العباسینی بود که روزگاری سعید حجاریان درباره وضعیت اصلاح‌طلبان به کار برده بود. به این معنا که نام‌هایی که هاشمی عنوان کرده بود از همه طیف‌های اصلاح‌طلبی را شامل می‌شد: «درحال‌حاضر نام حدود ۲۰کاندیدا در این فهرست حضور دارد که عبارت‌اند از آیت‌الله سیدحسن خمینی، اسحاق جهانگیری، محمدرضا خاتمی، محمدرضا عارف، محمدجواد ظریف، علی مطهری، رضا اردکانیان، علی لاریجانی، مسعود پزشکیان، محمدجواد آذری‌جهرمی، محمدباقر نوبخت، سورنا ستاری، عبدالناصر همتی، علی‌اکبر صالحی، محمد صدر، مجید انصاری و عبدالواحد موسوی‌لاری؛ همچنین معصومه ابتکار و شهیندخت مولاوردی نیز در این فهرست قرار دارند».

البته روز بعد از این گفت‌وگو هاشمی در گفت‌وگویی دیگر سخنان خود را تکذیب کرد و گفت: «آن خبر که به نقل از من در خبرگزاری ایسنا مطرح شده، کژتابی به وجود آورده است و تا جایی که در آن گفت‌وگو مدنظر من بوده، ذکر این نام‌ها صرفا عنوان‌کردن نام کسانی بوده است که در جبهه اصلاحات از آنها به‌عنوان نامزدهای بالقوه سخن به‌میان می‌آید اما اینکه درباره این نام‌ها در حزب کارگزاران بحثی صورت گرفته باشد، خیر اصلا چنین چیزی نیست و چنین منظوری نداشته‌ام».

اصرار بر سیاست ائتلافی

کارگزاران سازندگی از روی کار آمدن دولت حسن روحانی تا کنون یکی از حامیان جدی سیاست ائتلافی در انتخابات بوده است؛ تا حدی که وقتی انتقاد اصلاح‌طلبان از عملکرد دولت بالا گرفت و به نوعی ایشان تمایل داشتند که در افکار عمومی حساب خود را از دولت مورد حمایت خود جدا کنند، نیروهای کارگزاران تا همین حالا از تصمیمی که در سال۹۲ و ۹۶ درباره حمایت از روحانی گرفته شد، دفاع می‌کنند. باور کارگزاران به ائتلاف با نیروهای غیراصلاح‌طلب خاصه در انتخابات مجلس بسیار خودنمایی کرد؛ به نحوی که این حزب در تقابل آشکار با شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان بر ارائه لیست انتخاباتیِ ائتلافی اصرار می‌کرد تا در نهایت وقتی شورای عالی اعلام کرد که اصلاح‌طلبان لیستی نمی‌دهند و احزاب اصلاح‌طلب هم لیستی که نامی از اصلاحات در آن برده شود، نباید ارائه کنند، کارگزاران لیست «یاران هاشمی» را بیرون داد که جمعی از اصلاح‌طلبان و نیروهای نزدیک به دولت را شامل می‌شد؛ هرچند آن لیست با اقبال پایینی روبه‌رو شد و عملا نتوانست به هیچ توفیقی دست یابد.

ضدیت آشکار با عارف

اصرار بر سیاست ائتلافی از سوی کارگزاران در چند وقت اخیر قدری فروکش کرده است و شاید به دلیل نفی گسترده این سیاست از سوی بدنه سنتی اصلاح‌طلبان کارگزاران هم خواسته تا اینجای کار خلاف جریان آب شنا نکند اما با این حال جسته‌وگریخته مشاهده می‌شود که نیروهای این حزب هنوز لاریجانی را جزو نامزدهای خود معرفی می‌کنند. از سوی دیگر کارگزاران هنوز با محمدرضا عارف کنار نیامده است و مناقشه و کشمکش آنها با رئیس سابق شورای عالی سیاست‌گذاری ادامه دارد؛ چنانکه بعد از انتخابات مجلس محمد قوچانی، سردبیر روزنامه سازندگی(روزنامه حزبی کارگزاران) و عضو شورای مرکزی این حزب در سرمقاله این روزنامه با ادبیاتی تند علیه عارف نوشت: «با گذشت دو ماه از انتخابات مجلس یازدهم کمتر نشست و تحلیل راهبردی از احزاب اصلاح‌طلب درباره نه تنها انتخابات و آینده اصلاحات بلکه نقش سیاست ورزی منتشر شده است و به‌جز مناظره راهبردی سید مصطفی تاج‌زاده و غلامحسین کرباسچی و گفتگوی انتقادی علی مطهری، تندیس سکوت اصلاحات دکتر محمدرضا عارف که رئیس شورای عالی سیاست‌گذاری انتخاباتی اصلاح‌طلبان هم هست (شورایی که مهم‌ترین کارش خلعید از خویش در تنها مأموریتش بود) هنوز کلمه‌ای سخن نگفته است».

یا پیش از آن غلامحسین کرباسچی، دبیر کل کارگزاران به تندی گفته بود: «آقای عارف که روزی در مقام ریاست دانشگاه تهران مانع سخنرانی آقای عبدالکریم سروش شد یا آقای سیدجواد طباطبایی را از معاونت پژوهشی برداشت یا روزی دیگر برخوردهایی با انجمن اسلامی داشته چه‌طور امروز به شخصیت محوری اصلاحات تبدیل شده و از او برای هر منصب و مقامی صحبت می‌شود.

امروز از خود آقای عارف بپرسید، تعریف شما از اصلاحات چیست؟»

تمایل با احتیاط به لاریجانی

با چنین گزاره‌ای می‌توان دریافت که کارگزاران از یک‌سو با بخشی از بدنه اصلاح‌طلبان که عارف آنها را هدایت می‌کند در تعارض شدیدی قرار دارد و از سوی دیگر چندان بی‌میل نیست که با برخی غیراصلاح‌طلبان اما نزدیک به خود مانند علی لاریجانی کنار بیاید. البته برای تحقق این خواسته مسیر ساده‌ای را در پیش ندارد زیرا اگر قرار است کارگزاران منشأ اثر باشد شاید بسیار سخت باشد که جدای از تصمیم کلی اصلاح‌طلبان بتواند کار ویژه‌ای را رقم بزند و از طرفی اگر هم قرار باشد کارگزاران لاریجانی را به عنوان نامزد نهایی اصلاح‌طلبان در انتخابات معرفی کند، باید دیگر طیف‌ها و احزاب اصلاح‌طلب را بر این موضوع قانع کند که در شرایط کنونی که اکثر نیروهای اصلاح‌طلب از کرده خود یعنی ائتلاف با حسن روحانی پشیمانند و بر ورود با یک نیروی کاملا اصلاح‌طلب تأکید می‌کنند، اقناع ایشان برای حمایت از لاریجانی کار اصلا ساده‌ای نیست.

چندراهی انتخاب

در نهایت حزب کارگزاران سازندگی در مقطع کنونی در چندراهی مهمی قرار گرفته است زیرا از یک‌سو می‌خواهد هویت اصلاح‌طلبی خود را حفظ کند و در ظاهر خارج از جریان اصلاحات حرکت نکند و از سوی دیگر گاه‌وبی‌گاه شنیده می‌شود که آنها به سمت نیروهای غیراصلاح‌طلب تمایل دارند. با این اوصاف باید دید که آیا کارگزاران سازندگی مسیر خود را می‌رود یا در کنار دیگر طیف‌های اصلاح‌طلب و بعضا طیف‌های رادیکلا این جریان می‌ایستد.