افشاگری‌ها علیه قالیباف و جناح‌بندی سیاسی در ایران در سال ۱۴۰۱، مجید محمدی - Gooya News
مجید محمدی - ایندیپندنت فارسی
جناح‌بندی سیاسی در درون کاست (طبقه) حکومتی رژیم اسلامی در ایران تاریخی به قدمت عمر آن دارد. این جناح‌بندی‌ها از چپ و راست مذهبی در ابتدای دهه ۱۳۶۰ پس از حذف گروه‌های رقیب آغاز می شود؛ و در دهه ۱۳۷۰ به تقابل اصولگرایان و اصلاح‌طلبان می‌رسیم. این تقابل حدود دو دهه طول کشید تا در نهایت، جناح اصلاح‌طلب به‌عنوان «فتنه‌‌گر» در سال ۱۳۸۸ حذف شد. در دهه ۱۳۹۰، تقابل میان دو جناح اصولگرایان و اعتدالیون (تحت حمایت بخشی از اصلاح‌طلبان) بود که در نهایت، جناح دوم پس از پایان دولت روحانی از هم گسیخت و به حاشیه رفت.
از آغاز سال ۱۴۰۱، خود اصولگرایان به‌تدریج از یکدیگر فاصله گرفته‌اند و به چند جناح متقابل تبدیل شده‌اند. بارقه‌های این امر را در تقابل میان عدالت‌گرایان (نیروهای آتش‌به‌اختیار حزب پادگانی رهبر) و اصولگرایان کارگزار (تدارکاتچی‌های بیت) بر سر چگونگی توزیع منابع و تقابل میان اصولگرایان سنتی و دنباله‌های سپاه پاسداران در مجلس در موضوع استیضاح وزرا و حتی اقدام یکی از اعضا به طرح کفایت نداشتن رئیس دولت و حذف عملی محسن رضایی از تیم اقتصادی دولت می‌توان مشاهده کرد.
"مجید محمدی - ایندیپندنت فارسیجناح‌بندی سیاسی در درون کاست (طبقه) حکومتی رژیم اسلامی در ایران تاریخی به قدمت عمر آن دارد"
ویژگی‌های آرایش سیاسی در رژیم اسلامی
جناح‌بندی و جناح‌ها در جمهوری اسلامی چهار مشخصه داشته است:
۱. همه اعضای این جناح‌ها در دوره ویژه فعالیت، بدون حد‌و‌حصر و بدون حساب‌کشی و پاسخگویی، از منابع کشور برخوردار بوده‌اند؛
۲. آرایش سیاسی امری سیال بوده و با تغییر شرایط و تغییر دولت‌ها تغییر می‌کرده است؛ جناح‌ها همیشه بر سر منابع کمیاب قدرت و ثروت و منزلت با یکدیگر رقابت داشته‌اند؛
۳. جناح‌ها در چهار دهه اخیر کوچک‌تر، دامنه فعالیت آن‌ها محدودتر و پایگاه اجتماعی آن‌ها کوچک و کوچک‌تر شده است؛ و
۴. شکل‌گیری جناح‌ها مبتنی بر فعالیت‌گرایی نیروهای وفادار به رژیم اما تداوم آن‌ها به تشخیص نیروهای امنیتی و نظامی در مورد وفاداری به رژیم و سیاست‌های رهبر وابسته بوده است.
احزاب و گروه‌هایی که از مبانی سیاست خارجی و داخلی خامنه‌ای و نهادهای امنیتی و نظامی تحت فرمان او فاصله می‌گرفتند به‌سرعت از قشر حاکم حذف می‌شدند.
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
با در نظر گرفتن مشخصات فوق، در ابتدای سال ۱۴۰۱ می‌توان تصویر سه گانه زیر را از آرایش سیاسی نیروها در کاست حاکم ارائه کرد:
عدالت‌خواران
این جناح سیاسی که ریشه در فعالیت‌های حذفی و سرکوبگرانه بسیجیان سهمیه‌ای در دانشگاه‌ها (حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد دانشجویان کشور) و بسیج مساجد دارد، حضور خود را با افشاگری علیه مسئولان و گردهمایی‌های «خودجوش» با شعارهای مرتبط با عدالت اجتماعی نشان می‌دهد. این افشاگری‌ها و اعتراض‌های خیابانی صرفا در حد انتقاد از چند عضو مجلس و وزرا محدود می‌مانند. خامنه‌ای به این گروه‌ها برای تنبیه مخالفان و منتقدان خود نیاز دارد. سپاهیان، مراجع و روحانیون، و رهبر و بیتش از این افشاگری‌ها و اعتراض‌ها مصون‌اند.
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
