'تخریب خاوران'؛ نامه ۷۹ تن از خانوادههای داخل ایران: نمک بر زخم کهنه ما نپاشید
بی بی سی فارسی
'تخریب خاوران'؛ نامه ۷۹ تن از خانوادههای داخل ایران: نمک بر زخم کهنه ما نپاشیدیک ساعت پیش
منبع تصویر،
BBC PERSIAN
توضیح تصویر،
این خانوادههای اعدامیان دهه شصت که ساکن ایران هستند در نامه خود پرسیده‌اند "با چه هدفی و نیتی و از منظر کدام باور و اعتقادی دستور این عمل داده شده است؟"
در ادامه اعتراض‌ها به تخریب خاوران، ۷۹ تن از خانوادههای اعدامیان سیاسی دهه ۶۰ و کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ با انتشار نامه‌ای خطاب به شهردار تهران تغییرات در گورستان خاوران را "مغایر حرمت انسانی"خواندند.
چند تن از خانواده‌ها صبح امروز پنجم اردیبهشت با مراجعه به ساختمان شورای شهر و شهرداری تهران این نامه اعتراضی را به ثبت رسمی رساندند. رونوشتی از این نامه به نهاد ریاست جمهوری و وزارت کشور ارسال شده است.
تمام ۷۹ امضاکننده این نامه ساکن ایران هستند. آنها در زیر این نامه هم مشخصات خودشان را ذکر کرده‌اند و هم نام عضو کشته‌شده خانواده‌شان را.
این خانواده‌ها در نامه خود نوشته‌اند "روز جمعه سوم اردیبهشت در دیدار از خاک بی نام و نشان عزیزانمان،آنچه را که باورش تکان دهنده بود ،دیدیم. قبرهایی در قطعه گورهای دست جمعی عزیزانمان حفر و دو متوفی بهایی نیز در آن قبر ها به خاک سپرده شده بودند".
این نامه پس از آن منتشر می‌شود در چند روز اخیر گزارش‌هایی مبنی بر حفر ۱۰ قبر جدیدی و خاکسپاری دو متوفی در گورستان جمعی خاوران منتشر شد که بسیاری از کشته‌شدگان دهه ۶۰ و به ویژه اعدام های گسترده تابستان ۱۳۶۷ در آن دفن هستند. جامعه جهانی بهایی با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که حکومت آنها را برای دفن اجسادشان در این محل زیر فشار قرار داده است و به آنها گفته شده که اجساد گورهای دسته‌جمعی از این محل تخیله شده است.
منبع تصویر،
BBC PERSIAN
توضیح تصویر،
خانوادههای اعدامیان دهه شصت که ساکن ایران هستند در نامه خود با خانواده بهاییان ابراز همبستگی کرده‌اند
اکنون خانوادههای اعدامیان سیاسی دهه شصت در ایران، با اعلام همبستگی با جامعه بهایی نوشته‌اند خطاب به مسئولان حکومت نوشته‌اند "مصرانه از شما می‌خواهیم از اِعمالِ اجبار بر هموطنان بهایی برای خاکسپاری عزیزان متوفیشان در قطعه گورستان جمعی خودداری کنید و نمک بر زخم کهنه ما نپاشید".
حکومت جمهوری اسلامی که از تحویل دادن اجساد هزاران اعدامی تابستان ۶۷ به خانواده‌هایشان خودداری کرده و تاکنون درباره گورستان خاوران و یا محل دفن اعدامیان تابستان ۶۷ اظهارنظری نکرده است.
این خانواده‌ها بار دیگر با تکرار مطالبات چند دهه گذشته شان نوشته‌اند "این حقوق شهروندی و انسانی ما خانواده هاست که از محل دقیق خاکسپاری عزیزانمان با خبر باشیم و بتوانیم با حضور بر سر مزارشان ،یاد عزیزانمان را گرامی بداریم.
"رونوشتی از این نامه به نهاد ریاست جمهوری و وزارت کشور ارسال شده است.تمام ۷۹ امضاکننده این نامه ساکن ایران هستند"اکنون پس از حدود چهل سال محرومیت از این حق، ما خواهان عدم تعرض و تغییرات در این گورستان هستیم".
رونوشتی از این نامه دفتر ریاست جمهوری و وزارت کشور ارسال شده است.
روز گذشته نیز فرزندان اعدامیان دهه شصت در ایران با انتشار بیانیه‌ای خطاب به مردم ایران ضمن محکوم کردن تغییرات در خاوران نوشته‌اند "ما فرزندان اعدامیان سال های دهه ۶۰ و قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ ادامه دهنده همان راهی هستیم که مادران، پدران و همسران دادخواه بیش از ۳۰ سال طی کرده و بسیاری از آنان دیگر در میان ما نیستند".
در این بیانیه گفته شده برای اولین بار نیست که حکومت جمهوری اسلامی تلاش می‌کند "بقایای جنایاتش در سال‌های دهه ۶۰ و قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ را بپوشاند و به فراموشی تاریخ بسپارد."
پس از انقلاب، در مواردی گورستان بهائیان در تهران و سایر نقاط ایران تخریب شده است. گزارش‌هایی مشابه نیز در سال ۱۳۸۷ مبنی بر تخریب خاوران و جابه‌جایی اجساد آن منتشر شده بود.
- اعتراض فرزندان اعدام شدگان دهه ۶۰ به خاکسپاری های تازه در خاوران
- گورستان خاوران؛ آیا اجساد اعدامیان دهه شصت تخلیه شده است؟
- چهار دهه دادخواهی؛ 'پرچمی که از مادران خاوران به ارث رسید'
خاوران کجاست؟
بنابر روایت شاهدان و خانواده‌ها، حکومت ایران تا پیش از اعدام‌های تابستان ۱۳۶۷، اجساد مخالفان سیاسی خود را در این محل دفن می‌کرد و به آن "لعنت آباد" می‌گفت. هرچند سنگ قبرها یا هر گونه علامت و نام این کشته‌شدگان نیز به طور مستمر در دهه‌های گذشته تخریب شده است.
اما بخش دیگر خاوران که هیچ نشانه یا قبری در آن وجود ندارد، گورهای دسته‌جمعی زندانیان سیاسی است که در مرداد و شهریور سال ۱۳۶۷ اعدام شدند.
این گورهای دسته‌جمعی پس از آن شناسایی شد که عده‌ای از خانوادههای اعدامیان سیاسی سال‌های قبل متوجه می‌شوند که در این محل اعضای بدن انسان از زیر خاک بیرون زده است. این خانواده‌ها برای مستندسازی از گورها و اجساد عکس گرفتند و برای چاپ و اطلاع‌رسانی به خارج از کشور ارسال کردند.
این گورهای دسته جمعی مدت کوتاهی پس از آن کشف شد که در مرداد و شهریور ۱۳۶۷ هزاران زندانی سیاسی در ایران با استناد به حکم آیت‌الله خمینی و در دادگاه‌هایی چند دقیقه‌ای و بدون تشریفات قضایی معمول، اعدام شدند.
تعداد دقیق کشته‌شدگان نامعلوم مانده است اما، بنا به برآوردهای سازمان‌های حقوق بشری و سیاسی، این تعداد به حدود ۵ هزار نفر می‌رسد. از این میان، مشخص نیست چه تعداد از این کشته‌شدگان در خاوران مدفون شده‌اند.
گمان می‌رود اغلب مدفون‌شدگان گورهای دسته‌جمعی خاوران زندانیان سیاسی چپی هستند که در زندان اوین و گوهر دشت اعدام شدند.
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
