از خوشنویسی شجریان تا پرتره آغداشلو؛ آیا این‌ آثار مفقود شده‌اند؟

نرگس کیانی: ۲۳ مهر ۱۴۰۰ بود که خبر آمد جمشید سماواتیان، نقاش پیشکسوت نوگرا بر اثر عارضه قلبی در ۸۳ سالگی در خانه خود در خادم‌آبادِ شهریار درگذشته است و دهم آبان، نیکنام حسینی‌پور، مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا اعلام کرد: «خانواده‌ای در کنار ایشان بودند که به نظر می‌رسید در حال سوء استفاده کردن از وضعیت استاد هستند. خانواده‌ای که استاد را از قبل می‌شناختند و می‌دانستند که صاحب آثاری‌اند و با افرادی چندان در ارتباط نیستند.»

این که آن خانواده چه کسانی بودند و چه کردند و چه بر سر بالای ۵۰ تابلوهای نقاشی، دست‌نوشته‌ها، عکس‌ها و خاطرات موجود در خانه‌ جمشید سماواتیان و ۳۰ تابلوی امانی او در «گالری نگر» آوردند مسئله‌ای بود که برای پیگیری آن با محمدحسین آقاسی (وکیل پایه یک دادگستری و عضو کانون وکلای دادگستری مرکز)، علی‌اکبر صادقی (هنرمند پیشکسوت، از پرکارترین و موفق‌ترین نقاشان سبک سورئالیسم و از دوستان جمشید سماواتیان)، یوسف طاهری (مجموعه‌دار و دوست ۱۵ ساله سماواتیان) و نیکنام حسینی‌پور (مدیرعامل مؤسسه هنرمندان پیشکسوت) تماس گرفتیم و حاصل آن ۱۱ آبان در قالب گزارش- گفت‌وگو در خبرگزاری خبرآنلاین منتشر شد.  

محمدحسین آقاسی، وکیل پایه یک دادگستری در خصوص آثار باقی‌مانده از زنده‌یاد جمشید سماواتیان، گفت: «اگر او در زمان حیاتش گفته است که این آثار برای فلان کس یا کسان است و این کار را تحت عنوان «واگذاری» و نه «وصیت» انجام داده است هیچ‌کس نمی‌تواند متعرض کسی یا کسانی شود که این آثار به آن‌ها واگذار شده است اما اگر آثار را تحت عنوان وصیت به کسی یا کسانی منتقل کرده است، تنها یک‌سوم آن به این افراد تعلق می‌گیرد و دوسومِ دیگر در صورت وجود وارث قانونی اعم از فرزند و همسر، پدر و مادر، برادر و خواهر، خاله و عمه، دایی و عمو و... متعلق به آن‌هاست و در صورت نبود وارث قانونی متعلق به ولی‌فقیه.»

انتشار این مطلب، واکنش کیوان سماواتیان، برادرزاده زنده‌یاد جمشید سماواتیان را به همراه داشت.