شهریار ایران، ماندلای ایران، عرفان قانعی فرد - Gooya News

ماندلا در کتابش (راه دشوار آزادی) نوشته است که : آن راه طولانی رسیدن به آزادی را پیموده ام، در طی مسیر قدم های اشتباه هم برداشته ام اما بدون سست شدن قدمانم ، دوباره تلاش کرده ام ولی به راز آن پی برده ام که پس از صعود از تپه ای بزرگ، تپه های بس بیشتری در سر راه وجود دارند که باید از آن ها هم بالا رفت . گاه بر سر تپه ای، لحظه ای آسوده ام؛ که آهسته ، منظره ای از دورنمای پرشوکت و چشم انداز پرشکوه پیرامون خود را و یا به راهی که پیموده ام، نگاهی بیفکنم.... لیکن، لحظه ای توانسته ام بیاسایم، در پی آزادی هم مسئولیت هایی بر گردنم افتاد که دیگر جرئت و زهره نداشته ام که بیشتر بمانم و تعلل کنم؛ آنهم بخاطر راه طولانی که رفتم و هنوز در حال قدم زدن در آنم...

برای ایرانیان اهل مطالعه و یا برخی از علاقمندان به سیاست، راه طولانی فعالیت برای دمکراسی از گاندی تا ماندلا خوانده می شود. برای اینکه کشورشان، امکان و مجال و روزنه بهتری برای آزادی داشته باشد، از هر چیزی گذشتند و میراثی به جای نهادند.

خانم کاندولیزا رایس در کتاب دمکراسی نوشته است : "بوش از ماندلا پرسید " چرا شما برای دور بعدی ریاست جمهوری کاندید نمی شوید؟" چهره پر چین و چروک اش را در هم کشید و با متانت و وقارش، رفتار محترمانه ای داشت.

"گاه بر سر تپه ای، لحظه ای آسوده ام؛ که آهسته ، منظره ای از دورنمای پرشوکت و چشم انداز پرشکوه پیرامون خود را و یا به راهی که پیموده ام، نگاهی بیفکنم..."اما سوال بوش باعث شد که خنده ای صورتش را بپوشاند و بگوید می خواستم برادران آفریقایی من بدانند که ترک مقام و کرسی بسیار خوب و پسندیده است. در ان لحظه من به جرج واشنگتن و خود داری اش از شاه شدن در آمریکا فکر کردم. و پیش خودم گفتم : موضوع رئیس جمهور اول، در آفریقای جنوبی مثل آمریکایی ها، براستی، خوش شانس بودند ... وی متوجه شد که رئیس جمهوری، چیزی فراتر از شخص است که می شود در هر زمانی او را مهار کرد. نلسون ماندلا، حاضر نشد دور دوم ریاست جمهوری را بپذیرد".

[ دمکراسی، کاندولیزا رایس ؛ ترجمه قانعی فرد؛ شرکت کتاب؛ ۲۰۲۲، آمریکا]

حال و روز ما در ایران هم چنین است. مجال و روزنه ای برای آزادی و دمکراسی پدید آمده اما از یک سو، ورشکسته های سیاسی ۱۳۵۷ سنگ اندازی می کنند از دیگر سو، اصلاح طلبان حکومت، خواب و خیال شوم دیگری دیده اند تا این مردم رنج کشیده و چشم انتظار را به سرابی دل خوش کنند. وان دگر سو، چکمه پوش ها هم می خواهند که حکومت خونتا ( نظامی ) در ایران پدید آورند.