نگاه ناسا به ربات‌های انسان‌نما برای کاوش جهان

ناسا امیدوار است ربات‌های انسان‌نما بتوانند به ما در کشف ماه و مریخ کمک کنند.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، آژانس فضایی ناسا برای ادامه سرمایه‌گذاری بر ماموریت‌های فضایی آینده، به یک ربات فضایی ساخته شده خصوصی به نام «آپولو» چشم دوخته است.

ناسا با یک شرکت رباتیک کوچک در تگزاس همکاری کرده تا دهه‌ها کار این آژانس فضایی را برای توسعه ربات‌های انسان نما ادامه دهد. به زودی، چنین ربات‌هایی ممکن است به مدار یا حتی سیارات دیگر فرستاده شوند تا به فضانوردان در کارشان کمک کنند.

شرکت اپترونیک(Apptronik) مستقر در تگزاس مدت‌هاست با ناسا تحت برنامه‌ قراردادهای تحقیقاتی نوآوری کسب‌وکارهای کوچک(SBIR) همکاری می‌کند تا قابلیت‌های آپولو که یک ربات انسان‌نما است و این شرکت در حال توسعه آن برای انجام وظایف زمینی مانند تدارکات، تولیدات و مراقبت‌های بهداشتی در خانه است را بهبود بخشد. در همین حال، ناسا علاقه شدیدی به تطبیق آپولو و ربات‌هایی مانند آن برای تبدیل شدن به دستیار فضانوردانی که در مدار زندگی و کار می‌کنند، و همچنین در ماه و حتی مریخ حضور دارند، نشان داده است.

آنها حتی ممکن است یک روز به عنوان «آواتار» کنترل از راه دور در جهان‌های دیگر عمل کنند و اپراتورهای انسانی مستقر در زمین به عنوان خلبانان آنها کار کنند.

اپترونیک تاکید ویژه‌ای بر مدولار بودن طراحی آپولو، به ویژه سازگاری آن برای وظایف لجستیکی داشته است. این ربات انسان‌نما با قد ۵.۸ اینچ و وزن ۱۶۰ پوند(۷۳ کیلوگرم)، با هر بسته باتری حدود چهار ساعت کار می‌کند و ظرفیت بار قابل حمل توسط آن ۵۵ پوند(۲۵ کیلوگرم) خواهد بود.

"این ربات انسان‌نما با قد ۵.۸ اینچ و وزن ۱۶۰ پوند(۷۳ کیلوگرم)، با هر بسته باتری حدود چهار ساعت کار می‌کند و ظرفیت بار قابل حمل توسط آن ۵۵ پوند(۲۵ کیلوگرم) خواهد بود"اگرچه بازار اصلی آن در حال حاضر بیشتر به مشتریان زمینی وابسته است، اما علاقه ناسا به آن نباید تعجب‌آور باشد.

انعطاف پذیری که ربات آپولو وعده می‌دهد به این معنی است که باید درجاتی از قابلیت برنامه‌ریزی مجدد و شخصی‌سازی فیزیکی داشته باشد. این ربات در حال حاضر دارای سطوح مختلف مهارت، عملکردهای مستقل و ابزارهای مختلفی است که می‌توان به آنها مجهز شد، اما احتمالا با پیشرفت و توسعه آن، قابلیت‌های بیشتری تکامل خواهد یافت.

به همین منظور، ناسا چندین دهه تخصص خود را در زمینه رباتیک برای کمک به توسعه آپولو در زمینه‌هایی مانند تحرک رباتیک و اصول طراحی نرم افزار برای تعاملات ایمن انسان و ربات به کار گرفته است.

شان عظیمی(Shaun Azimi)، رئیس تیم رباتیک ماهرانه در مرکز فضایی جانسون ناسا، در بیانیه‌ای گفت: با استفاده از تخصص ناسا در حوزه ربات‌های متحرک ایمن در پروژه‌های تجاری، با هم می‌توانیم این نوآوری را در این زمینه مهم گسترش دهیم. ما مفتخریم که نتیجه تلاش‌هایمان در فناوری رباتیک را شاهد هستیم که برای اقتصاد آمریکا مفید خواهد بود و به انسانها در کار ایمن و سازنده در زمین و به طور بالقوه در اکتشافات فضایی کمک می‌کند. این ربات به فضانوردان و گردانندگان در زمین کمک می‌کند که بر فعالیت‌های علمی و زمینی و سایر وظایف مهم‌تر از ساختن پناهگاه یا کندن نمونه‌های سنگ، تمرکز بیشتری کنند.

علاوه بر این، این ربات‌ها می‌توانند در بهره‌برداری و نگهداری از تاسیسات حفاری و تولیدی در جهان‌های دیگر مفید باشند. این کار به طور چشمگیری هزینه حفظ این ماموریت‌ها را برای ناسا کاهش می‌دهد.

از این گذشته، ساختن یک زیستگاه انسانی از بتن از سنگ ماه بسیار ارزان‌تر و عملی‌تر از ارسال یک زیستگاه از زمین به سراسر جهان خواهد بود.

بنابراین، حضور ربات‌ها در ماموریت‌های آینده برنامه آرتمیس ناسا ممکن است برای ایجاد حضور پایدار انسان در ماه و روزی مریخ حیاتی باشد.

آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا پروژه کواستار(CoSTAR) را مشابه ربات اپترونیک آپولو، اجرا می‌کند. ابتکاری که بر طراحی ربات‌های تجاری موجود برای حرکت مستقل در ماه و زمین‌های زیرسطحی مریخ تمرکز دارد.

ما همچنین نمی‌توانیم ماموریت دراگون‌فلای(Dragonfly) ناسا را فراموش کنیم که قرار است در سال ۲۰۲۷ پرتاب شود و در سال ۲۰۳۴ یک هواگرد خودران را بر روی بزرگترین قمر زحل یعنی تیتان، فرود بیاورد.

در حالی که ربات انسان‌نمای فعلی ناسا با نام والکری، می‌تواند در کمک به فضانوردان موثر باشد اما تطبیق ربات‌های تجاری در حال توسعه یا موجود برای عملیات فضایی بسیار امیدوارکننده است و این آژانس فضایی نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد.

برنامه خدمه تجاری ناسا برای استفاده از وسیله‌ای نقلیه شرکت‌های شخصی(مانند کپسول دراگون اسپیس‌ایکس) در پروازهای فضایی قرارداد می‌بندد. حامیان می‌گویند که اعمال همین استراتژی برای ربات‌های فضایی، به ویژه با توجه به سطح بلوغ در صنعت رباتیک بخش خصوصی، منطقی است.

با این حال، همه چیز فقط به نفع ناسا نیست. همانطور که برنامه آپولو در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ یکی از محرک‌های اصلی توسعه نیمه‌رساناها در ایالات متحده بود، همکاری و تامین مالی ناسا برای توسعه رباتیک پیشرفته تقریبا به طور غیرقابل پیش‌بینی به نفع اقتصاد کلان خواهد بود. این تقریبا تضمین می‌کند که فناوری ایجاد شده برای ماموریت‌های آتی ناسا در نهایت در خدمت نیازهای مصرف‌کنندگان و سایر بخش‌های جامعه، مانند پژوهشگران دانشگاهی و عملیات سازمان‌های غیردولتی در خواهد آمد.

توسعه رباتیک پیشرفته برای فضا تاثیرات گسترده‌ای بر وسایل نقلیه خودران، تولید و بسیاری موارد دیگر خواهد داشت و تاثیر آنها به شدت توسط جامعه احساس می‌شود.

انتهای پیام