پیری چهره بر عملکرد دستگاه بازشناسی هویت تاثیر می‌گذارد

به‌تازگی یک تحقیق با داده‌های مصنوعی برای تجزیه و تحلیل اثر پیری چهره بر عملکرد دستگاه تشخیص هویت، انجام شده‌ است.

اکنون گفته می‌شود تا زمانی که سیستم‌های شناسایی چهره، برای بازشناسی صورت افراد دچار مشکل شوند، ۵ سال فرصت وجود دارد به این معنا که ممکن است نیاز باشد تا ساز و کارهایی که به تشخیص چهره متکی هستند، به‌صورت متمادی، تصاویری جدید را از صورت کاربران در اختیار بگیرند. در غیر این صورت، ممکن است نتوانند هویت افراد را تایید کنند.

تشخیص چهره اکنون به‌طور روزمره در گذرگاه‌های مرزی، توسط پلیس برای ردیابی افراد و حتی گاهی برای باز کردن قفل تلفن‌های شخصی کاربران، استفاده می‌شود.

اما تاکنون تحقیقاتی اندک در مورد نحوه برخورد این سیستم‌ها، با چهره‌هایی که در طول زمان تغییر می‌کند، انجام شده‌ است.

مارسل گریمر، از دانشگاه علم و صنعت نروژ و همکارانش، آزمایشی را برای ارزیابی این مهم، طراحی کرده‌اند.

در این روش، همچنین از تصاویر تولید‌شده توسط هوش مصنوعی که در موردپنجاه هزار نفر تهیه‌شده، استفاده شد.

گریمر می‌گوید اکنون برای «ممنوع کردن تشخیص چهره» خیلی دیر است. او افزوده که به‌جای آن، به انجام تغییراتی دیگر نیاز است.

به‌گفته مارسل گریمر، دقت سیستم‌های تشخیص چهره در طول زمان از نقطه‌ای که تصویر مرجع ایجاد شده است، در ‌جایی به‌طور ناگهانی کاهش یافته‌ است.

او‌ افزوده که در طی پنج سال، چهره بیشتر انسان‌ها توسط الگوریتم‌های هوش مصنوعی شناسایی می‌شود، اما پس از پایان این مدت، چالش برای شناخت چهره آغاز می‌شود.

گریمر می‌گوید که وقتی شکاف زمانی به بیش از بیست سال می‌رسد، بازشناخت چهره برای نرم‌افزار «بسیار دشوار» است.

او همچنین می‌گوید که افراد، در اثر مجموعه‌ای از عوامل در سبک زندگی، پیر می‌شوند و در زمان‌های مختلف زندگی‌ نیز کم‌ و بیش تغییر می‌کنند، بنابراین برای تشخیص چهره باید به‌شکلی دشوار عکس‌های کاربران در سراسر صفحات به‌روزرسانی شود، تا در ایمنی و دقت کار، یقین وجود داشته‌ باشد.

به‌گفته مارسل گریمر: کودکان در عرض دو ماه تغییر می‌کنند، بنابراین احتمالا اگر هر ماه یک عکس جدید بگیرند، باز هم برنامه شناسایی شکست می‌خورد.

او توضیح داده که به‌طور کلی، حتی تا سن ۲۰ سالگی هم چهره هنوز تغییر می‌کند. گریمر می‌گوید که سپس در دوره حدودا ۲۰ تا ۶۰ سالگی، هویت کمی ثابت است و فقط تغییرات بافتی مانند چین و چروک پدید می آید، شکل کله انسان دوباره تغییر می‌کند و چروک‌ها واضح‌تر می‌شود.

بر اساس این تحقیق تازه، الگوریتم‌های پیری که برای ایجاد چهره‌های مسن‌تر از تصاویر مرجع استفاده می‌شود، زمانی که هدف‌ها بین ۲۰ تا ۴۰ سال سن داشتند، موثرتر بود و در مورد کودکان و افراد مسن‌تر به‌خوبی عمل نمی‌کرد.