تاکید هنگامه قاضیانی بر حفظ مواضع قبلی؛ از یکسال قبل، هیچ پروژه نمایشی را نپذیرفته‌ام

هنگامه قاضیانی بازیگر سینمای ایران که چندی پیش و در پی «آزارها و محدودیت‌ها برای زنان آزادیخواه» از دنیای بازیگری خداحافظی کرده بود در واکنش به پخش دو سریال با بازی او گفت که همچنان بر سر مواضع قبلی خود استوار است.

این بازیگر که در جریان اعتراضات سال گذشته با پیوستن به معترضان و برداشتن حجاب اجباری مدتی بازداشت شد، در استوری اینستاگرام خود نوشت: سریال «آمستردام» مربوط به ۳ سال قبل و «پدر گواردیولا» متعلق به ۲ سال پیش است و ۱۱ ماه است که هیچ پروژه نمایشی را نپذیرفته‌ام.»

هنگامه قاضیانی، بازیگر سینما و تلویزیون، جمعه ۱۹ خرداد با انتشار پستی در اینستاگرام از دنیای بازیگری و فعالیتهای سینمایی خداحافظی کرد.

او در این پست اینستاگرامی با مروری بر فعالیتهای سینمایی خود در بیست و چهار سال گذشته، خطاب به مخاطبانش نوشت: «برای اولین و آخرین بار یک خواهش دارم همه‌تون یک جمله زیبا برای خداحافظی به‌یادگار برایم بنویسید، همه شماهایی که با عشق بی‌شرط ، از نسل‌های متفاوت، سالها کنارم ایستادید.»

هنگامه قاضیانی اواخر آبان ۱۴۰۱ و در میانه اعتراضات سراسری در ایران با انتشار ویدیویی،
حجاب از سر برداشت و چند روز بعد به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور و فعالیت تبلیغی علیه نظام» بازداشت و یک هفته بعد با قید وثیقه آزاد شد.

او همچنین در پستی در صفحه اینستاگرامش جمهوری اسلامی را حکومت «بچه‌کش» خطاب کرده بود.

هم‌زمان با اعتراضات سراسری در ایران که پس از کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد آغاز شد، هنرمندانی از جمله هنگامه قاضیانی، کتایون ریاحی، شبنم فرشادجو، شیوا ابراهیمی، مریم بوبانی، شراره دولت‌آبادی، معصومه قاسمی‌پور، آناهیتا همتی، مریم پالیزبان، فاطمه معتمدآریا، پگاه آهنگرانی، و ترانه علیدوستی در فضای عمومی روسری خود را برداشتند و شماری از آنان بازداشت شدند.

حضور بازیگران و هنرمندان زن با پوشش اختیاری در انظار عمومی در سال ۱۴۰۲ نیز ادامه پیدا کرد و انتشار تصاویر بدون حجاب اجباری از زنانی همچون افسانه بایگان،آزاده صمدی و لیلا بلوکات با واکنش شدید رسانه‌های حکومتی، نیروهای سایبری و در نهایت قوه قضاییه روبرو شد.

قوه قضائیه در احکامی جداگانه این سه بازیگر ایرانی، را به حبس تعزیری، محرومیت از حقوق اجتماعی و مراجعه اجباری به مراکز روانشناسی برای درمان آنچه «بیماری روحی شخصیت ضد خانواده» خوانده شده، محکوم کرد.