خیز عراق برای رهایی خود و ایران از بحران گازی

بیژن زنگنه روز سه‌شنبه هفته جاری در پاسخ به سوال نمایندگان در مجلس اعلام کرد وزارت نفت مایل به صادرات گاز نیست. وی گفت صادرات گاز تنها به وزارت نفت مربوط نیست و "ابعاد مختلف سیاسی" دارد که همه این ابعاد را باید در کنار هم در نظر گرفت.

ایران سالانه ۱۷ میلیارد متر مکعب گاز صادر می‌کند که حدود ۱۰ میلیارد متر مکعب آن راهی عراق و بقیه تحویل ترکیه می‌شود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

این در حالی است که برخلاف سال‌های پیشین که کمبود گاز ایران در زمستان‌ها اتفاق می‌افتاد، پارسال این وضعیت از اوایل پاییز تا نیمه بهار ادامه یافت.

احسان عبدالجبار اسماعیل روز جمعه ۱۹ خرداد در گفتگو با آسوشیتدپرس گفته است در مرحله کنونی تنها درخواستی که داریم، گرفتن معافیت از آمریکا برای ادامه واردات گاز از ایران است، اما عراق وارد مذاکرات گسترده با شرکت‌های بین‌المللی از جمله عربستان برای رشد چشمگیر تولید گاز در داخل کشور شده است.

دولت عراق پارسال تحت تاثیر همه‌گیری کرونا و سقوط قیمت نفت، با کسری هنگفت بودجه مواجه شد و بسیاری از پروژه‌هایش زمین ماند.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

اما اکنون قیمت نفت برنت به بالای ۷۲ دلار رسیده که تقریبا دو برابر متوسط قیمت نفت برنت در سال گذشته است. دولت عراق برای تعادل در بودجه نیاز به نفت ۷۶ دلاری دارد و اکنون بسیار به این رقم نزدیک شده است.

نکته مهم اینکه عراق سالانه تقریبا به اندازه دو برابر گازی که از ایران وارد می‌کند، پدیده مشعل‌سوزی دارد؛ یعنی به خاطر نبود تجهیزات، توان جمع‌آوری گازی که همراه با نفت (گاز همراه) از میادین نفتی استخراج می‌شود را ندارد و در مشعل‌ها سوزانده و به هدر می‌دهد.

عراق هم‌اکنون سالانه ۲۹ میلیارد متر مکعب گاز تولید می‌کند که ۱۸ میلیارد متر مکعب آن در مشعل‌ها سوزانده و هدر داده می‌شود و تنها ۱۱ میلیارد متر مکعب آن به مصرف داخلی می‌رسد. در واقع اگر نیمی از مشعل‌سوزی‌ها در کشور متوقف شود، عراق از واردات گاز ایران بی‌نیاز می‌شود.

از طرفی به غیر از گاز همراه، عراق ۳.۵ تریلیون متر مکعب ذخایر گاز نیز دارد که بسیاری از میادین گازی کشور هنوز توسعه نیافته‌اند.

خیز عراق برای رشد تولید گاز

احسان عبدالجبار اسماعیل می‌گوید با رشد درآمدهای نفتی که ۹۰ درصد درآمدهای دولت است، اکنون زمان مناسبی برای توسعه پروژه‌های گازی است.

وی گفت امیدوار است طی چند ماه آینده قرارداد توسعه سه پروژه گازی کشور با خارجی‌ها امضا شود و این پروژه‌ها تا سال ۲۰۲۵ حدود ۱.۵ برابر کل واردات گاز از ایران، به سطح تولید گاز عراق بیفزاید.

عراق با کمک شرکت چینی ساینوپک چندین سال است که میدان نفتی منصوریه در استان دیاله را توسعه می‌دهد و ۱۰ درصد از رشد تولید گاز کشور از همین میدان خواهد بود.

دیدار مصطفی کاظمی، نخست‌وزیر عراق با محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان

وی گفت عراق همچنین مذاکراتی با شرکت توتال فرانسه برای توسعه میدان عظیم «رتاوی» و همچنین شرکت چندملیتی شلومبرژه - بزرگترین شرکت خدمات نفتی جهان - به همراه یک شرکت عربستانی برای توسعه میدان گازی «عکاس» آغاز کرده است.

وزیر نفت عراق نام شرکت عربستانی را ذکر نکرد، اما دولت عربستان حدود یک ماه پیش گفت که شرکت «دلتا اویل» این کشور به همراه شلومبرژه در حال مذاکره با عراق است.

از طرفی عربستان می‌گوید شرکت ملی پتروشیمی این کشور آماده مشارکت در توسعه مجتمع پتروشیمی «نرباس» عراق به ارزش ۸ میلیارد دلار است و دو کشور همچنین چند سال پیش تفاهمنامه‌ای برای صادرات برق از منابع تجدیدپذیر تولید برق عربستان به عراق امضا کردند و رقم پیشنهادی عربستان نشان می‌داد که قیمت پیشنهادی برقش، برابر یک سوم قیمت برق صادراتی ایران به عراق خواهد بود. عربستان برای هر مگاوات‌ساعت برق فروشی به عراق ۲۱ دلار پیشنهاد داده بود.

این تفاهم‌نامه مرداد ۹۷ امضا شد و نکته مهم این که هفته گذشته وزرای نفت عراق و عربستان مذاکراتی برای پیشبرد پروژه‌های انرژی عراق داشتند و در آن مذاکرات هم رئیس شرکت ملی پتروشیمی عربستان حضور داشت و هم رئیس شرکت «اکوا پاور» عربستان که مسئول توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر، از جمله خورشیدی این کشور است.

عربستان در سال ۲۰۱۹ تولید برق از منابع تجدیدپذیر را نسبت به سال ۲۰۱۸ حدود چهار برابر کرده و پارسال نیز این رشد ادامه داشت و عربستان می‌خواهد تا ۱۰ سال آینده نیمی از برق تولیدی‌اش، از منابع پاک باشد.

همچنین اوایل سال جاری میلادی عراق با شرکت توتال فرانسه بر سر توسعه میدان رتاوی تفاهم‌نامه امضا کرد و به احتمال زیاد این تفاهم‌نامه تا چند ماه دیگر تبدیل به قراردادی ۷ میلیارد دلاری خواهد شد.

بدین ترتیب، آرزوی عراق برای خودکفایی چندان دور از انتظار نیست.

وضعیت ناگوار ایران

ایران نیز به رغم اینکه ۱۰ برابر عراق ذخایر گازی و تقریبا ۳۰ برابر عراق تولید گاز دارد، اما به اندازه عراق از کسری گاز رنج می‌برد.

"بیژن زنگنه روز سه‌شنبه هفته جاری در پاسخ به سوال نمایندگان در مجلس اعلام کرد وزارت نفت مایل به صادرات گاز نیست"یکی از مشکلات اساسی ایران، مانند خود عراق و حتی بدتر از آن، پدیده مشعل‌سوزی است که بنابر گفته زنگنه تنها ۵ میلیارد دلار نیاز است تا جلوی آن گرفته شود.

ایران به اندازه عراق پدیده مشعل‌سوزی دارد. اما بدتر از عراق. چون تولید نفت عراق بسیار بیشتر از ایران است. بر اساس برآورد بانک جهانی ایران در سال گذشته میلادی به ازای تولید هر بشکه نفت، ۱۳ متر مکعب گاز در مشعل‌ها سوزانده، اما این رقم برای عراق ۱۱ متر مکعب است.

اگر ایران جلوی مشعل‌سوزی‌ها را بگیرد، از کسری گاز در زمستان‌ها به راحتی خلاص می‌شود، اما چرا انگیزه این کار را ندارد؟

چون هر بشکه نفت هم اکنون ۷۰ دلار ارزش دارد، اما ۱۳ متر مکعب گازی که ایران به ازای تولید هر بشکه هدر می‌دهد در بازارهای منطقه‌ای حدود ۲.۶ دلار ارزش دارد و در بازار داخلی ایران هیچ ارزشی ندارد.

برای نمونه کل درآمد دولت در سال گذشته از فروش حدود ۲۳۰ میلیارد متر مکعب گاز در بازار داخلی حدود یک میلیارد دلار بود، اما ارزش صادرات ۱۷ میلیارد متر مکعب گاز ایران (۷ درصد از کل تولید) بیش از سه برابر این رقم بود.

به همین خاطر، نه شرکت‌های خارجی و نه داخلی انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری برای جمع‌آوری گازهای همراه و اجتناب از مشعل‌سوزی ندارند و خود شرکت ملی نفت نیز با بیش از ۵۰ میلیارد دلار بدهی، سرمایه‌ای در دست ندارد.

اگر ایران تنها در عرض یک سال ۵ میلیارد دلار برای متوقف کردن مشعل‌سوزی هزینه کند، از سوختن سالانه ۵ میلیارد دلار گاز در مشعل‌ها جلوگیری خواهد کرد، اما بنابر آنچه گفته شد، چنین انگیزه‌ای وجود ندارد.

اما مشکل مهم‌تر اینجاست که ایران با نزدیک به ۸۰۰ میلیون تن تولید گازهای گلخانه‌ای (گازهای سمی مانند دی‌اکسید کربن که عامل آلودگی هوا و گرم شدن زمین است)، رتبه ششم را در جهان دارد و اتفاقا بنابر ارزیابی پروژه جهانی کربن، مشعل‌سوزی سهمی نزدیک ۱۰ درصدی در کل انتشار گازهای گلخانه‌ای ایران دارد.

* مطالب منتشر شده در صفحه "دیدگاه" الزاما بازتاب‌دهنده نظر دویچه‌وله فارسی نیست.

 

• لوله‌های نفت و گاز در تیررس فعالان محیط زیست

  نفت کثیف

  یک معترض دستانش را به نفت خام آغشته است. او در سال ۲۰۱۱ در تظاهراتی علیه شرکت رویال شل هلند در اعتراض به فاجعه نشت نفت از لوله‌ها در بونگا در نیجریه در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ شرکت کرده بود.

  شل متهم است که توصیه‌ها برای جایگزینی قسمت‌های قدیمی خطوط انتقال نفت را نادیده گرفته است. این اقدام موجب نشت هزاران بشکه نفت در روستاهای اطراف شد و اعتراضات زیادی را برانگیخت.

• لوله‌های نفت و گاز در تیررس فعالان محیط زیست

  مقاومت محلی

  شبه نظامیان جنبش رهایی دلتای نیجر (MEND)، در حال گشت در منطقه نفت‌خیز دلتای نیجر در نیجریه در تابستان ۲۰۰۸. این شبه نظامیان متهم به خرابکاری و تخریب لوله‌های انتقال نفت خام متعلق به شرکت‌هایی مثل شل و شورون هستند. آنها می‌گویند این خطو‌ط لوله سودی اندک برای ساکنان محلی دارد و در مقابل آسیب‌های عظیم به محیط زیست منطقه وارد می‌کند.

• لوله‌های نفت و گاز در تیررس فعالان محیط زیست

  اعتراضات پرو

  گارد پلیس در مقابل در ورودی شرکت ملی نفت پرو در لیما، اوت ۲۰۱۶، جایی که معترضان و فعالان محیط زیست تابوتی به رنگ سیاه را به نشانه آلودگی محیط زیست قرار داده بودند. "پترو پرو" پذیرفته است که در بخش‌های وسیعی از شبکه خطوط انتقال نفت قدیمی که نفت را از آمازون به اقیانوس آرام منتقل می‌کنند، نشت نفت صورت گرفته است.

• لوله‌های نفت و گاز در تیررس فعالان محیط زیست

  شورشیان مکزیکی

  شرکت خطوط انتقال نفت تامازونچاله در مکزیک زمانی که در حال ساخت لوله‌های انتقال گاز در قسمت‌های کوهستانی کشور و نیز منطقه حاصلخیز جنوب بود، با مقاومت روبه‌رو شد.

  "یکی از مشکلات اساسی ایران، مانند خود عراق و حتی بدتر از آن، پدیده مشعل‌سوزی است که بنابر گفته زنگنه تنها ۵ میلیارد دلار نیاز است تا جلوی آن گرفته شود.ایران به اندازه عراق پدیده مشعل‌سوزی دارد"چند گروه محلی برای مبارزه با این کار به هم پیوستند. بر روی این دیوار نوشته شده است: «نه به خطوط انتقال گاز. ما مردم محلی هستیم و خواستار آنیم که به ما احترام گذاشته شود.»

• لوله‌های نفت و گاز در تیررس فعالان محیط زیست

  صخره ایستاده

  مخالفان خط لوله نفت "داکوتا اکسس" راهپیمایی خود را از قرارگاه اصلی‌شان در ایالت داکوتای شمالی در آمریکا در فوریه ۲۰۱۷ آغاز می‌کنند. فعالان این جنبش مقاومت علیه خطوط انتقال نفت که در سرزمین قبیله سیوکس گرد آمدند، با استفاده از هشتگ #NoDAPL در شبکه‌های اجتماعی به یک پدیده بدل شدند. جنبش آنان به مقاومت جهانی علیه گسترش مصرف سوخت‌های فسیلی و تغییرات اقلیمی جلوه‌ای تازه داد.

• لوله‌های نفت و گاز در تیررس فعالان محیط زیست

  جنبشی همچنان زنده

  یک زن سرخپوست پس از بهبود یافتن حالش بعد از آنکه پلیس علیه او از اسپری فلفل استفاده کرد.

  این زن و دیگر معترضان تلاش کرده بودند با ساخت یک قرارگاه جدید مانع ساختن خطوط انتقال نفت شرکت "داکوتا اکسس" شوند. هرچند که جنبش #NoDAPL نتوانست مانع ساخت خطوط انتقال نفت گردد، اما توانست توجه گروه‌های خواستار عدالت اجتماعی و گروه‌های هوادار محیط زیست را به خود جلب کند.

• لوله‌های نفت و گاز در تیررس فعالان محیط زیست

  اعتراض به خطوط انتقال نفت و گاز در کانادا

  بیش از ده هزار نفر در "بریتیش کلمبیا" در کانادا در مارس ۲۰۱۸ علیه پروژه "کیندر مورگان" برای ساخت خطوط انتقال نفت و گاز در کوهستان‌ها دست به راهپیمایی زدند. این لوله‌ها نفت را به ساحل غربی کانادا و از آنجا به بازارهای آسیایی می‌رسانند. پس از ماه‌ها اعتراض، این شرکت ساخت خط لوله را در ماه آوریل متوقف کرد.

• لوله‌های نفت و گاز در تیررس فعالان محیط زیست

  کی استون ایکس‌ال؛ انتقال نفت از کانادا به آمریکا

  رهبر معنوی لاکوتا در سال ۲۰۱۵ در مقابل کاخ سفید علیه پروژه "کی استون ایکس ال" دست به تظاهرات زده است. این خط لوله قرار بود از کانادا تا خلیج مکزیک ادامه پیدا کند.

  "او در سال ۲۰۱۱ در تظاهراتی علیه شرکت رویال شل هلند در اعتراض به فاجعه نشت نفت از لوله‌ها در بونگا در نیجریه در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ شرکت کرده بود"جمهوریخواهان ساخت آن را تایید کرده بودند اما یک دادگاه در سال ۲۰۱۸ بار دیگر مانع ساخت آن شد.

• لوله‌های نفت و گاز در تیررس فعالان محیط زیست

  خط لوله ترانس آدریاتیک

  در ماه مارس ۲۰۱۷، ‌پس از آنکه دولت ایتالیا اجازه ساخت خطوط لوله انتقال نفت و گاز را در دریای آدریاتیک صادر کرد، تظاهرات در پوگلیا در جنوب ایتالیا به درگیری با پلیس انجامید و چندین نفر زخمی شدند. معترضان می‌گفتند که این خط لوله اهداف اقلیمی اروپا را نابود می‌کند و تاثیراتی مخرب و ناعادلانه بر جوامعی به جا می‌گذارد که در مسیر آن قرار دارند.

• لوله‌های نفت و گاز در تیررس فعالان محیط زیست

  ترکمنستان، افغانستان، پاکستان و هند

  خط لوله انتقال گاز تاپی در فوریه ۲۰۱۸ در هرات، واقع در غرب افغانستان، افتتاح شد و قرار است گاز را از ترکمنستان از مسیر افغانستان به پاکستان و هند منتقل کند. هنگام افتتاح این پروژه، طالبان، برخلاف نگرانی بسیاری، اعلام کرد که در این کار خرابکاری نخواهد کرد و در به انجام رسیدن آن همراهی می‌کند.