تراکتور، سه سال پس از واگذاری به زنوزی؛ از طلا بودن پشیمان گشته‌ایم!

سه سال از واگذاری باشگاه تراکتور تبریز به محمدرضا زنوزی می‌گذرد و این در حالی است که این باشگاه اکنون در شرایط خوبی به سر نمی‌برد.

سه سال از واگذاری باشگاه تراکتور تبریز به محمدرضا زنوزی می‌گذرد و این در حالی است که این باشگاه اکنون در شرایط خوبی به سر نمی‌برد. به گزارش خبرگزاری تسنیم، سه سال از واگذاری باشگاه تراکتور به محمدرضا زنوزی گذشت؛ سه سال پُر از حاشیه و پُر از رفت و آمد برای تیم محبوب تبریزی‌ها. باشگاه تراکتور در شرایط خوبی به سر نمی‌برد و هر روز خبرهای ناامید کننده‌ای از اردوی سرخپوشان تبریزی به گوش می‌رسد.

محمدرضا زنوزی که با وعده‌های فراوان و بستن تیمی کهکشانی، مالکیت تراکتور را برعهده گرفت، در سال اول با خریدهای گران قیمت مانند دژاگه، شجاعی، حاج‌صفی و آوردن مربی بزرگی مثل جان توشاک، هوادارانش را به ظهور یک تیم خصوصی قدرتمند در فوتبال ایران امیدوار کرد، اما خیلی زود مشخص شد که این وعده‌ها، رویایی بیش نبوده است.

رد پای برخی افراد بدنام در اطراف باشگاه تراکتور یکی از دلایل ناکامی تراکتور است. کسانی که از همان سال اول مالکیت زنوزی در تراکتور وارد این باشگاه شدند و با خریدهای عجیب و آوردن مربیان خارجی بدهی چند میلیون دلاری برای این باشگاه به ارمغان آوردند.

توشاک، تقوی، لیکنز در سال اول، دنیزلی، شیخ‌لاری و الهامی در سال دوم و منصوریان،‌ شجاعی و رسول خطیبی ۹ سرمربی تراکتور در سه فصل گذشته بودند! تغییراتی که به وضوح بی‌برنامگی باشگاه تراکتور را به نشان می‌دهد.

رکورد زنوزی در این سال فقط به تغییر سرمربی ختم نمی‌شود، بلکه مالک تراکتور در طول دوران مالکیت خود ۹ مدیرعامل و سرپرست برای باشگاه انتخاب کرده است.

"سه سال از واگذاری باشگاه تراکتور تبریز به محمدرضا زنوزی می‌گذرد و این در حالی است که این باشگاه اکنون در شرایط خوبی به سر نمی‌برد"از الیاسی (در سه برهه مختلف)، درودگر، اسدی، بهتاج، صادقیان، سهرابی، علیپور و سیاح گرفته تا آذرنیا که اکنون به صورت غیر رسمی مدیریت سرخپوشان تبریزی را برعهده دارد. به این موارد رفت و آمد در سمت معاون ورزشی و ارکان دیگر باشگاه را هم اضافه کنید.

زنوزی در یکی از اولین مصاحبه‌های خود بعد از قبول مالکیت باشگاه تراکتور گفته بود: «بازیکنانی را به تراکتور خواهیم آورد که تاکنون بازیکنی با کیفیت آنها به ایران نیامده باشد». احتمالا منظور زنوزی از این بازیکنان کنستانت، فورچونه و استوکس بود، بازیکنانی که با کمترین دقایق بازی برای تراکتور احکام بسیار سنگینی علیه این باشگاه گرفتند. احکامی که نظیر آنها خیلی کم در فوتبال ایران دیده شده بود! کنستانت با مشکل قلبی قرارداد بست و حکم ۸۲۰ هزار دلاری گرفت، فورچونه هم که باشگاه تراکتور در زمان عقد قرارداد با تیتر «گران‌ترین بازیکن تاریخ لیگ ایران» به استقبالش رفته بود،‌ سنگین‌ترین حکم علیه این باشگاه را گرفت و تراکتور را به پرداخت یک میلیون و ۱۰۰ هزار یورو محکوم کرد.

باشگاه تراکتور با رأی دادگاه CAS باید تا چند روز آینده بدهی ۴۷۵ هزار دلاری استوکس و ۱۷۵ هزار دلاری اروین را پرداخت کند و در غیر این‌صورت جرائم سنگینی در انتظار این باشگاه خواهد بود. علاوه بر این دو بازیکن، پرونده شکایت کنستانت و فورچونه در دادگاه CAS و همچنین چند پرونده داخلی دیگر نیز علیه باشگاه تراکتور در جریان است که وضعیت این باشگاه را بسیار بدتر می‌کند.

هر چند نمی‌توان از قهرمانی تراکتور در جام حذفی در سال گذشته و صعود این تیم به مرحله بعد لیگ قهرمانان آسیا چشم‌پوشی کرد، اما تراکتورِ کنونی فرسنگ‌ها با وعده‌های زنوزی فاصله دارد.

تیمی که اختلاف درونی در آن به راحتی قابل حس است و همین اختلافات باعث قهر دژاگه و شجاعی شد.

باید دید وضعیت این تیم در پایان سومین فصل مالکیت زنوزی چه خواهد شد و آیا انفعال مدیران این باشگاه نسبت به وضعیت سرخ‌های تبریزی به پایان خواهد رسید یا خیر؟ باشگاهی که با حضور زنوزی در ترکیه و استعفای دسته جمعی مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره، فعلاً بدون مدیر و البته بدون امید به کار خود ادامه می‌دهد! شاید بهترین جمله در وصف حال تراکتور پس از خصوصی شدن این باشد: «از طلا بودن پشیمان گشته‌ایم؛ مرحمت فرموده ما را مس کنید».