چشم و چراغی که از شیراز تمام ایران را روشن می‌کند

حجت‌الاسلام و المسلمین شیخ محمد رضایی تهرانی، در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره احمد ابن موسی (ع) گفت: احمد بن موسی چشم و چراغ نه تنها مردم فارس بلکه یکی از مهمترین امامزاده‌ها در ایران اسلامی است. پس از ولیعهد شدن امام رضا (ع) بر اساس سیاست مامون گروهی از امامزادگان به همین دلیل به سمت ایران حرکت کردند و این حرکت دسته جمعی امامزادگان به سمت ایران نوعی وحشت بین حاکمان ایران را به وجود می‌آورد.

وی افزود: به صورت پنهانی و پشت صحنه حاکمان با نظامیان هماهنگ می‌کنند که جلوی این حرکت را بگیرند که نمونه آن را در برخورد فیزیکی خشن با ملازمان حضرت معصومه (س) در شهر ساوه دیدیم که همین رفتار موجب اندوه شدید حضرت معصومه (س) و وفات ایشان می‌شود. همچنین ایشان بعد از شهادت امام رضا (ع) در یک حرکت انتقامی حرکت می‌کنند و در نهایت در شیراز به شهادت می‌رسند که البته مدت‌ها قبر ایشان مخفی بوده است. گفته می‌شود در قرن چهارم عضد الدوله قبر این امامزاده را پیدا می‌کند.

این کارشناس مذهبی همچنین داستانی را از حضرت رضا و احمد ابن موسی (ع) نقل می‌کند: در کتاب داستان راستان شهید مطهری داستانی آورده است که «در گوشه‌ای از مجلس حضرت احمد ابن موسی (ع) مردم را به دفاع از ولایت تعقیب می‌کردند. امام رضا (ع) به ایشان فرمودند: «برادر خوبم سادات و فرزندان رسول خدا (ص)  اگر خوبی انجام بدهند پاداششان دو برابر است؛ یعنی یک پاداش حقیقی و یک پاداش حقوقی می‌گیرند و اگر بدی کنند دو عذاب حقوقی و حقیقی می‌بینند.»

وی افزود: منظور امام رضا (ع) همان نص قرآن کریم است که به همسران پیامبر (ص) درباره حجاب هشدار می‌دهد و اینکه به آنان گفته شد که اگر گناهی کنید به جهت همسر پیامبر (ص) بودن برای شما بدتر است.

"همچنین ایشان بعد از شهادت امام رضا (ع) در یک حرکت انتقامی حرکت می‌کنند و در نهایت در شیراز به شهادت می‌رسند که البته مدت‌ها قبر ایشان مخفی بوده است"پس این اصل را باید در جامعه رعایت کنیم که گناه یک فرد عادی با یک فرد خاص متفاوت است.

حجت‌الاسلام و المسلمین رضایی تهرانی در ادامه سخنانش ویژگی های احمد ابن موسی (ع) را در کتاب «اختران تابناک» نوشته مرحوم محلاتی بیان کرد: در کتاب «اختران تابناک» از کتاب «ارشاد» شیخ مفید  نقل کرده است که «احمد ابن موسی (ع) مردی کریم، جلیل و پرهیزگار بوده که موسی بن جعفر وی را بسیار دوست داشته است. حضرت وی را انسان فعال و قوی النفسی می دانستند که بیشتر از هزار قرآن را به خط خودش نوشته است.»

این کارشناس مذهبی در پایان درباره دلیل نام گذاری شاهچراغ گفت: اینکه به ایشان لقب شاهچراغ را دادند دو دلیل دارد که در کتب معتبر آمده است، یکی علت ظاهری که اولین بار بانوی بزرگی نوری را از دور  دیده است و این را به اطلاع حاکم منطقه شاهچراغ می‌رساند و حاکم نیز دیدن این نور را تایید می‌کند. پس از کند و کاو به بدن سالم آن حضرت رسیدند و  علما نیز پیکر ایشان را تایید می کنند که ایشان حضرت احمد بن موسی است. دلیل باطنی شان نیز این است که شاه چراغ چراغ هدایت مردم را بر دست داشته است و ایشان برادر امام رضا (ع) بودند و طبیعتا از معارف حضرت برخوردار بودند.

 

انتهای پیام/