معایب افزایش سن بازنشستگی؛ از ابتلا به فرسایش ذهنی تا کاهش آستانه تحمل افراد در ساختار اداری و تولیدی

خبرگزاری میزان - روز گذشته نعمت‌الله ترکی، مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری اظهار کرد: یکی از ناترازی‌های امروز صندوق بازنشستگی کشوری، افزایش سن و سابقه قابل قبول برای احراز بازنشستگی است. پیشنهاد دادیم تا پایان برنامه هفتم سن بازنشستگی به ۵۵ و ۵۷ سال برسد چراکه نرخ امید به زندگی در کشور ما خوب افزایش یافته، اما فاصله سن بازنشستگی ما که ۵۰ سال است تا امید به زندگی که ۷۶ سال است، بسیار زیاد است.

در این رابطه مرتضی پدریان، جامعه شناس و استاد دانشگاه در گفت‌وگو با میزان گفت: با توجه به اینکه فرایند ذهنی افراد طی مدتی می‌تواند در چرخه کاری کنشگر اجتماعی باشد و در فعالیت‌های خدماتی و تولیدی کنشگری مناسبی داشته باشد اگر سن افراد از حدی بیشتر شود و همچنان مشغول کار باشند، دچار فرسایش ذهنی می‌شوند و قادر به هماهنگی میان ساختار سیستم بدن و واحد تولیدی و خدماتی شاغل در آن نخواهند بود.

وی ضمن اشاره به اینکه هنگامی که سن افزایش پیدا می‌کند و از حدود ۶۰ سال بیشتر شود و یا اینکه سابقه فعالیت فرد بیش از ۳۰ سال باشد ما شاهد نوعی کاهش آستانه تحمل افراد در برخورد با ساختار اداری و تولیدی هستیم، ادامه داد: برای مثال معلمی که ۳۰ سال در آموزش و پرورش خدمت کرده است آستانه تحملش نسبت به کنش‌های دانش‌آموزان کاهش می‌یابد و ممکن است این امر سبب بروز رفتار‌هایی شود که نه تنها موجب آموزش مناسب نمی‌شود بلکه آموزش‌های نامناسب را هم به همراه دارد.

این جامعه شناس و استاد دانشگاه با بیان اینکه هنگامی که فردی ۳۰ سال فعالیت تولیدی انجام دهد دیگر آن توانمندی، خلاقیت و انرژی لازم به لحاظ ذهنی را ندارد و دیگر نمی‌تواند انتظاراتی که از نقشش وجود دارد را به خوبی برآورده کند، افزود: البته در برخی مشاغل نظیر اساتید دانشگاه و پزشکان باید تا حد امکان از تجربه افراد استفاده کرد.

انتهای پیام/