کرونا؛ چرا معاشرت برای بعضی‌ها سخت‌تر شده؟

حق نشر عکس

Reuters

پیام "در خانه بمانید" در روزهای شیوع ویروس کرونا یک پیام ساده بوده است ولی در حالی که کشورها در حال رفع محدودیت‌ها در مورد رعایت فاصله گیری اجتماعی هستند، این پیام به خصوص می‌تواند مفهوم متفاوتی بین افراد مختلف داشته باشد.

وقتی پس از ۶ هفته در خانه ماندن، سرانجام به ساکنان مادرید اجازه داده شد حد اکثر با ده تن از دوستانشان گردهم آیند، شماری بی صبرانه منتظر ملاقات با دوستانشان و نوشیدن آبجو در ایوان میخانه‌ای بودند که پاتوقشان بوده؛ یا این که مشتاق پذیرایی از میهمانان در آپارتمانشان بودند. ولی عده‌ای دیگر، از نحوه این معاشرت مطمئن نبودند و برخی حتی به قضاوت در باره رفتارهای متفاوت آشنایان خود پرداختند.

امبر، یک مدیر پروژه ساکن مادرید که بی کار است، و برای جلوگیری از درد سر احتمالی در آینده، نمی خواهد نام خانوادگی اش ذکر شود، می گوید به اتفاق دوستانش می خواهد ترتیب جمع شدن عده بیشتری را در خانه یکی از رفقایشان بدهد.

امبر اضافه می کند برخی از دوستانش که تمام آنها سی یا چهل و چند ساله هستند، نگرانند که ممکن است یکی از دوستانشان، در مقابل ویروس کرونا، محافظت کافی از خود نکرده باشد.

با وجود اجباری بودن پوشیدن ماسک در اسپانیا، این دوست به آنها گفته بود که به عقیده او پوشیدن ماسک در سوپرمارکت "بیش از حد ناراحت کننده" است. به عقیده امبر، "این یک مرحله تغییر و تحول است.... و مطمئنا مردم به یکدیگر با شک و تردید بیشتری نگاه می کنند."

گروین ُولف وَن ِدنوت، دانشجوی ۲۱ ساله در آون کانتی در کُلرادو-یکی از اولین جاهایی در آمریکا که محدودیت های قرنطینه را کاهش داد- نیز نگران ملاقات دوستانی است که به اندازه او محتاط نبوده اند.

حق نشر عکس

Amber, surname withheld

Image caption

امبر می‌گوید میان دوستانش تنش وجود دارد

"بعضی از مردم میهمانی های کوچک ترتیب می دهند و با هم ملاقات می‌کنند و دستورالعمل ها را رعایت نمی کنند." از جمله سوار اتومبیل دیگران می شوند، جایی که باید چسبیده به هم نشست و از پوشیدن ماسک که در ایالت کلرادو پوشیدن آن در خارج از خانه توصیه می شود، خودداری می کنند.

وُلف ون دنوت، می گوید: "خیلی گیج کننده است که شاهد مردن آدم‌ها هستیم ...

"تفاوت رفتار بین آنهایی که در مرکز شهر در آپارتمان زندگی می کردند، و گروهی که خانه شان در حومه ثروتمند مادرید یا مناطق کوهستانی بود و هر روز برای گرداندن سگشان از خانه بیرون می رفتند"ولی مردم طوری رفتار می کنند که مثل این که برای آنها اپیدمی تمام شده است."

چرا ما حد و مرزهای متفاوتی داریم؟

دکتر کیت همیلتون-وست، روانکاو سلامت در بیمارستان کِنت در انگلستان، می گوید در حالی که بیشتر مردم این پیام که در مدت قرنطینه "در صورت امکان در خانه بمانید" را به آسانی درک می کردند، این "طبیعت بشر" است که چنانچه دولت‌ها و نهادها به مردم حق انتخاب بیشتری بدهند، شاهد رفتارها و واکنش های متفاوتی خواهیم بود.

بخشی از این نوع واکنش ها به دلیل متفاوت بودن شخصیت هاست که معمولا بیشتر یا کمتر از ریسک و خطر اجتناب می کنند، یا این که ارزش های ترجیحی متضادی دارند. "به طور مثال محافظت از دیگران چیزی است که درجه ارزش آن در مردم متفاوت است...ممکن است اهمیت این موضوع برای برخی از مردم، کمتر از چیزهای دیگری مانند داشتن اختیار تصمیم گیری باشد."

در سوئد که مقررات عدم خروج از منزل،هیچوقت اجرا نشد، پژوهشگران دانشگاه لوند، دریافتند که مهمترین شاخص این که تا چه حد احتمال دارد مردم توصیه های اختیاری را قبول کنند، آمادگی آنان برای وفق دادن کارهایشان با منافع سایرین است.

آنان رفتار مسئولانه "قصد کمک به دیگران" را از طریق بررسی ها و تجربه هایی که بر اساس بازی های مختلف بود، و با تمرکز بر این که تا چه حد مردم حاضرند برای این که پول بیشتری ببرند دیگران را به خطر بیاندازند، اندازه گیری کردند. این که شخص داوطلبانه قصد کمک به سایرین را داشته باشد نشانه خوبی بود برای این که معلوم شود او فاصله فیزیکی و تدابیر بهداشتی را رعایت می کند، ماسک می خرد و دنبال کسب اطلاعات بیشتر در باره ویروس کروناست.

حق نشر عکس

Gravin Wolfe van Dernoot

Image caption

گروین می‌گوید بعضی طوری رفتار می‌کنند که انگار همه چیز تمام شده

دکتر همیلتون وست، می گوید از جمله عوامل بالقوه دیگر اطلاعاتی است که ما از رسانه های مختلف، دوستان و فامیل، متخصصان حرفه پزشکی و یا از تجربیات بیماری خودمان در گذشته، به دست می آوریم. به طور مثال کسانی که عموما سالم هستند و سابقه بیماری جدی در گذشته نداشته اند، حتی اگر شواهد نشان دهد که ویروس کرونا باعث مرگ جوانان یا افراد سالم هم شده، ممکن است تصور کنند بعید است خودشان به این ویروس آلوده شوند.

دکتر همیلتون وست، می گوید معمولا مردم تمایل دارند در مورد بیماری"مدل شخصی" خودشان را بسازند.

مثلا این که "اگر ما به این بیماری دچار شویم، عوارضش تا چه حد جدی خواهد بود، این عوارض چه مدت طول می کشد، درمان تا چه حد موثر خواهد بود."

این مدل های شخصی ممکن است همچنین مرتبط باشد با این که تا چه اندازه از نزدیک این بحران را تجربه کرده ایم. به طور مثال زندگی با یکی از خویشاوندان که در گروه پرخطر است یا آشنایی با کسی که در اوج اپیدمی از ویروس کرونا فوت کرده، می تواند پس از رفع قرنطینه در میزان محتاط بودن شما در برخوردهای اجتماعی، نقش داشته باشد.

در مادرید، امبر شاهد تفاوت رفتار دوستانش است. تفاوت رفتار بین آنهایی که در مرکز شهر در آپارتمان زندگی می کردند، و گروهی که خانه شان در حومه ثروتمند مادرید یا مناطق کوهستانی بود و هر روز برای گرداندن سگشان از خانه بیرون می رفتند. گروه اول وقتی در اوج اپیدمی از خانه خارج می شدند بیشتر احساس خطر قریب الوقوع را می کردند. به عقیده امبر به همین دلیل است که بسیاری از آنان اکنون در معاشرت کردن محتاط هستند.

برعکس، آلکساندر یک استرالیایی ۳۴ ساله که در رم در کسب و کاری که تازه به راه افتاده کار می کند، می گوید دوستانش تنش بسیار کمی دارند و رفتن دسته جمعی به بار را شروع کرده اند، گر چه در ایوان های سر باز و در گروه های کوچک تر با هم ملاقات می کنند.

"همه سعی می کنند مقررات را رعایت کنند چون آن را یک وظیفه مدنی می دانند".

"گروه اول وقتی در اوج اپیدمی از خانه خارج می شدند بیشتر احساس خطر قریب الوقوع را می کردند"به عقیده آلکساندر یکی از دلایل این که رفتار دوستان صمیمی اش یکسان بوده این است که تجربیات آنها از این اپیدمی هم مثل هم بوده، از جمله این که هیچ یک از آنان در شهر خودشان کسی را که مبتلا به ویروس کرونا شده باشد، نمی شناسند.

بیشتر بخوانید:

• چگونه با اضطراب‌های بعد از رفع محدودیت‌ها کنار بیاییم
• ویروس کرونا: چگونه سلامت روانی خود را حفظ کنیم؟
• ترس از کرونا با روان ما چه می‌کند؟
• کرونا؛ چرا مردم فاصله اجتماعی را رعایت نمی‌کنند و چطور می‌شود آنها را ترغیب کرد؟

واکنش های احساسی و عاطفی متفاوت

روانشناسان همچنین اهمیت احساسات و هیجانات در نحوه رفتار ما را یادآور می شوند. شاید تعجب آور نباشد که بعد از پایان قرنطینه، شروع به معاشرت دوباره برای که کسانی که خیلی زود نگران می شوند، مشکل تر باشد. ولی دکتر همیلتون-وست، توضیح می دهد که اگر کسی به طور مرتب مقررات فاصله فیزیکی یا سایر مقررات بهداشتی را نقض می کند، ممکن است آنهم نشانه نگران کننده ای از این باشد که در ارتباط با ویروس کرونا، دچار نگرانی بیش از اندازه ای است.

برای عده دیگری، خودداری از عمل کردن به مقررات جدید در ارتباط با معاشرت با دیگران، ممکن است واکنش به شرایط چالش آور محیط باشد مانند مشکلات در روابط شخصی در خانه، انزوای اجتماعی، یا گرفتاری های مالی.

دکتر میریام کرمایر، یک روانکاو بالینی و کارشناس دوستی، مقیم مونترال کانادا، می گوید: "برخی مواقع یک چنین اعمالی ناشی از عصیان نیست بلکه ناشی از تنهایی، نومیدی یا احتیاج است."

روی آوردن به دیگران حتی اگر با ریسک همراه باشد، برای کسانی که تحمل اپیدمی برایشان دشوار بوده، مکانیسمی برای کنار آمدن با وضعیت موجود است. بررسی های روانکاوی از مدت ها قبل نشان داده که ارتباط فیزیکی با دیگران می تواند سلامت روانی یا جسمی ما را تقویت کند.

حق نشر عکس

Jessica Pevzner

Image caption

دکتر میریام کرمایر می‌گوید برخی واکنش‌های ما ناشی از تنهایی، نومیدی یا احتیاج است با دوستانی که با شما هم عقیده نیستند، چطور صحبت کنید

در حالی که درک یا دست کم همدردی با کسانی که برخورد متفاوتی با رعایت فاصله اجتماعی دارند، اولین گام است، ممکن است موافقت یا مخالفت با یک دوست، انتخاب درستی نباشد. برخلاف سایر موارد اختلاف نظر، امکان دارد نحوه رفتار دوست شما علاوه بر این که خطری برای شخص او است، خطری هم برای سلامت خودتان یا کسان دیگری باشد که با شما تماس دارند.

دکتر کرمایر، هشدار می دهد که ممکن است برخورد مستقیم با کسانی که مقررات را رعایت نمی کنند سبب شود که آنها حالت دفاعی به خود بگیرند و باید از قبل قبول کنید که شما دراین که آیا شخص رفتارش را تغییر می دهد یا نه، نقشی ندارید.

ولی راه هایی برای کمک به تسهیل این نوع صحبت های مشکل وجود دارد.

دکتر کرمایر، می گوید به جای این که به دوستتان برچسب غیرمسئول یا بی قید بودن را بزنید، شاید بهتر باشد به ارزش ها و تجربیات خودتان تکیه کنید و بگویید که این حرف ها را از روی علاقه و توجه می زنید نه اینکه بگویید اخلاق این طور حُکم می کند.

در همین رابطه دکتر همیلتون-وب توصیه می کند اگر دوست شما نمی خواهد یا نمی تواند رفتارش را عوض کند، گام بعدی تصمیم شماست که آیا واقعا می خواهید تماس فیزیکی با دوستتان را حفظ کنید یا نه. "اگر این کار، شما یا دوستتان را در معرض خطر قرار می دهد کاملا منطقی است که بگویید در این لحظه نمی توانید با او ملاقات کنید چون نمی خواهید مسبب انتقال (بیماری) به دوستان دیگرتان باشید."

دکتر همیلتون-وب همچنین می گوید مهم است که آنچه را که در وضعیت اجتماعی جایی که می خواهید بروید اتفاق می افتد، تحت نظر داشته باشید. به طور مثال اگر به جشن تولد دوستتان که انتظار دارید چند نفری آنجا باشند می روید ولی مجبور می شوید با ۲۰ میهمان دیگر در اطاقی باشید که امکان فاصله اجتماعی وجود ندارد، قابل قبول است که به آنها بگویید "در این وضعیت، احساس امن بودن نمی کنم و همین الان می روم."

او اضافه می کند: "در حال حاضر برداشت ما از مفهوم یک دوست خوب، به ناچار تغییر کرده و واقعا مفید است که همه ما به این موضوع فکر کنیم."

آیا باید به دلیل ویروس کرونا با یک دوست قطع رابطه کنیم؟

روانکاوان بر این عقیده اند که اگر بر سر نحوه معاشرت کردن همچنان با دوستتان جر و بحث می کنید، ممکن است این مبین مشکلات عمیق تری در رابطه تان باشد.

با این وجود هم دکتر کرمایر و هم دکتر همیلتون-وست هشدار می دهند که اگر باید دوستی را از زندگی تان خارج کنید، در این باره تصمیم فوری نگیرید.

توصیه دکتر کرمایر، این است که اگر فکر می کنید یک رفاقت ارزش نگاه داشتن را دارد ممکن است بتوان با تعیین حد و مرزهای جدید آن را نگاه داشت؛ به طور مثال حفظ تماس از طریق رسانه های اجتماعی یا گفتگوی ویدیویی و اجتناب از بحث در باره ویروس کرونا تا هنگامی که این بحران ادامه دارد.

او اضافه می کند: "وقتی این بحران تمام شود، موقعی که نگرانی های همه خیلی زیاد نیست، ممکن است متوجه شویم که واقعا هنوز رفاقت گذشته را داریم."

دکتر همیلتون-وست با تأیید سخنان دکتر کرمایر، می گوید: "به عقیده من در این موقعیت که برای همه زمان مشکلی است، حیف است که به خاطراین وضعیت دوستانمان را از دست بدهیم."

• خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام بی‌‌بی‌سی فارسی دنبال کنید