آیا فراموش کرده‌اید؟

چکیده :کیست که نداند، داستان انتخابات ۸۸ ایران با آمریکای ۲۰۲۰ متفاوت است؟ انتخابات آمریکا الگوی ما نیست و نیز اشکالات خاص خود را دارد، اما نه آن اشکالات حل شده در اغلب انتخابات جهان، که متاسفانه ما به آن مبتلائیم. اگر چنین جفایی نمی کردید و اخلاقا مجبور نبودم، هیچ علاقه ای به بیان نداشتم چرا که در شرایط دشوار فعلی کشور بازگشت به مسائل حل نشده را ضروری نمی دانم و علاوه بیم دارم تنزیه بیگانه شود که البته مخاطبان هوشمند، درک می کنند و مراقبت...

کلمه – ابوالفضل فاتح

بسمه تعالی

در پی انتخابات آمریکا شاهد یک سلسله اقدامات تحریف گرایانه و موهن از سوی حامیان جریان انحرافی در انتخابات ۸۸ بوده ایم. از جمله نشریه متعلق به سازمان تبلیغات اسلامی، اقدام به انتشار تصویری موهن از آقای مهندس میر حسین موسوی نخست وزیر حضرت امام (ره) و دولت دوران پرافتخار دفاع مقدس نمود که بیشتر اقداماتی انفعالی و برای فرار از فشار افکار عمومی در قبال انحراف آن روزهاست. این که شما منتقد و یا مخالف مهندس موسوی هستید، باشید، ایرادی هم ندارد. انتقاد موهبت است و مخالفت مبتنی بر مبانی نعمت.

"میلیونها ملت هم مخالف بسیاری از بی قانونی ها وتحریف ها و رفتارهای این چنینی شما هستند"میلیونها ملت هم مخالف بسیاری از بی قانونی ها وتحریف ها و رفتارهای این چنینی شما هستند. بارها عرض شده است، که پیشرفت جوامع در چند صدایی و پذیرش نقد مخالفان نهفته است، نه سیلاب دروغ!

رفتارهای اخیر، ابراز مخالفت با یک مخالف نیست، که همان سیلاب دروغ و مغایر با معیارهای پذیرفته شده ی مذهبی، حقوقی، اخلاقی و انسانی است. رویکردی آکنده از توهین و افترا و ظلم، آن هم به شخصیتی است که در حصر به سر می برد و امکان دفاع از خود را ندارد و در حال حاضر نیز دوران ابتلا به بیماری کرونا را می گذراند. همچنین، این گونه اقدامات از نظر تعلقات ملی محکوم است، زیرا یک نشریه انگلیسی زبان ایرانی، در برابر مخاطب خارجی خود، شخصیتی هموطن با سوابق طولانی در انقلاب و شدیدا علاقمند به سرنوشت مردم و کشور را کنار یکی از منفی ترین شخصیت های آمریکایی قرار داده است، که نوعی مردم فروشی است. علاوه، این گونه اقدامات از منظر موازین حرفه ای و روزنامه نگاری، انحراف وغلطی فاحش و زرد، سوء استفاده از رسانه ها برای یک فریبکاری آشکار است، زیرا کمترین معیارهای اطلاع رسانی واقع گرا را نداشته و خالی از حقیقت، آمیختن حق و ناحق و تحمیل دیدگاه کاملا حزبی به محتوا، با هدف دامن زدن به تنشی غیر مسئولانه است.

این همان مکتب و شیوه ی پروپاگاندای سیاه است که نتیجه ای جز انحراف افکار عمومی برای جلب رضایت قدرتمندان ندارد. می دانم که همکاران شریفی در آن نشریه مشغولند. معدود مدیرانی که آشنایی لازم با قداست قلم و شرافت خبرنگاری و حرمت کار رسانه ای ندارند، در مجال محدود حضور سفارشی و تحمیلی خود چنین کرده و این نشریه را با «ترامپ تایمز» و ارگان حزب ترامپ در ایران اشتباه گرفته اند. جورنالیزم تعریف دارد و نباید به وادی زوال حقیقت بیفتد. نشریه برای رسانه بودن انصاف و وجدان هم نیاز دارد.

"رویکردی آکنده از توهین و افترا و ظلم، آن هم به شخصیتی است که در حصر به سر می برد و امکان دفاع از خود را ندارد و در حال حاضر نیز دوران ابتلا به بیماری کرونا را می گذراند"ای کاش امثال این نشریات به فلسفه ی خود باز گشته و صدای آزادی و انسانیت در جهان می شدند.

کیست که نداند، داستان انتخابات ۸۸ ایران با آمریکای ۲۰۲۰ متفاوت است؟ انتخابات آمریکا الگوی ما نیست و نیز اشکالات خاص خود را دارد، اما نه آن اشکالات حل شده در اغلب انتخابات جهان، که متاسفانه ما به آن مبتلائیم. اگر چنین جفایی نمی کردید و اخلاقا مجبور نبودم، هیچ علاقه ای به بیان نداشتم چرا که در شرایط دشوار فعلی کشور بازگشت به مسائل حل نشده را ضروری نمی دانم و علاوه بیم دارم تنزیه بیگانه شود که البته مخاطبان هوشمند، درک می کنند و مراقبت دارند. کسانی که چنین مقایسه هایی می کنند اگر ذره ای انصاف داشتند حتما متوجه بودند در آمریکا بالاترین مقام کشور نسبت به نتیجه انتخابات شدیدا معترض است، اما نهاد انتخابات به گونه ای طراحی شده است که کمتر مقام قضایی یا امنیتی می تواند در جلب رضایت او (یعنی بالاترین مقام آمریکا) قدمی معنی دار بردارد. حتما آنها دیده اند که رئیس جمهور معترض انتخابات، نامه به قضات که حتی برخی منصوب او هستند، می نویسد و صریح می شنود که اعتراضش وارد نیست. و لذا او هنوز دست و پا می زند تا شاید به نتیجه ای برسد، اما یک به یک ایالت ها ادعاهایش را رد می کنند.

اما شاید مهمتر از استقلال قضا که دست رد به تمناهای یک رئییس جمهور متوهم می زند، این است که در دوران اعتراضات انتخاباتی کسی متعرض ستادهای معترضان نشده است. و کسی، کسی را به سرکوب و ضرب و جرح و زندان تهدید نکرده است. ودر این حال رقیب او، یعنی رقیب عالی ترین مقام آمریکا، با تاکید و تصریح همان شب انتخابات می گوید به پیروزی خود اطمینان دارد، و پیش از تایید نهایی انتخابات، جلسات مدیریت کشور برای دو ماه بعد را برگزار و از سران کشورها تلفن تبریک دریافت می کند. این هاضمه ی سیستم و جریانات سیاسی کشوری است که به شدت با سیاست های جهانی آن مخالفیم اما دلیلی ندارد که در این موارد نیاموزیم.

اما در سال ۸۸ داستان چگونه است؟ شاید به خاطر نمی آورید! یادتان هست که قبل از انتخابات بسیاری از مقامات عالی و ستاد انتخابات و بسیاری از نهادهای نظارتی و امنیتی و نظامی علنی و یک کاسه، پشت سر نامزدی بودند که رئیس جمهور وقت بود و پیروزی طرف مقابل را خط قرمز نظام می دانستند؟ یادتان می آید که حین و پس از انتخابات، به دلیل آنکه مداخلات وتخلفات فراوانی در فرآیند کلی انتخابات گزارش شده بود، به روند رای گیری و شمارش آراء از سوی هر سه کاندیدای دیگر انتخابات – و نه یک نامزد- به روند انتخابات اعتراض شد؟ شاید البته یادتان نیز نباشد که در همان شب انتخابات و حتی قبل از اعلام نتایج انتخابات، موبایل و اینترنت قطع شد و همان شب نتیجه انتخابات به نفع رئیس جمهور وقت اعلام، و فردای همان روز تایید شد. یادتان می آید که همزمان برای تثبیت ریاست جمهوری وقت، در سایه ی شدیدترین تهاجم تبلیغاتی و فضاسازی سیاسی از سوی تلویزیون و رسانه ها و تریبونها ی وابسته به قدرت و همان رئیس جمهور، با دخالت قوای نظامی و قضایی چندین ستاد معترضان حتی پیش از پایان رای گیری تخریب، صدها نفر یک شبه دستگیر و ضرب و جرح های خیابانی و محاکمات آنچنانی برپا شد؟ آیا احکام طویل المدتی که صادر شد را فراموش کرده اید؟ یادتان می آید که بسیاری از کسانی که طرفدار معترضان بودند، خس و خاشاک نامیده شدند؟ وبسیاری از آنها تا همین حالا از حقوق اجتماعی و سیاسی محروم گردیده اند؟ یادتان می آید اکثر اعضای شورای نگهبان حامی علنی رئیس جمهور وقت بودند و قرار بود رسیدگی به اعتراضات انتخاباتی و بازشماری آراء را همان ها عهده دار شوند؟ آیا فراموش کرده اید نامزدهای یک انتخابات که معترض به نتایج آن بودند پس از ده سال هنوز بدون هیچ حکم قضایی در حصر هستند؟ و روزی نیست که هتک و وهنی نسبت ّبه آنان جاری نشود؟ آیا به ذهن کسی خطور کرده است که آیا واقعا یکی از این نامزدهای محصور می تواند به یک قاضی در این مملکت رجوع کند و علیه این حصر ناجوانمردانه شکایت کند و رسیدگی عادلانه ای انجام و نتیجه ای هم بگیرد؟ آیا براستی تفاوت فاحش و بنیادی این دو ماجرای عبرت آموز قابل فهم نیست؟ شاید به دلیل همین ندیدن ها است که باید یک دهه بگذرد و اینک به چشم خود ببینند که چگونه بسیاری از پیشبینی ها درست بود و جریان مقابل که برای آن آبروی انقلاب هزینه شد، را عار و جریان انحرافی بنامند.

"این همان مکتب و شیوه ی پروپاگاندای سیاه است که نتیجه ای جز انحراف افکار عمومی برای جلب رضایت قدرتمندان ندارد"آیا وقت عذرخواهی نرسیده است؟

از این روست که این گونه شبیه سازی ها و جعل تاریخی از سوی وجدان های بیدار ولو مخالف اقای مهندس موسوی، پذیرفته نخواهد بود. اما افسوس دارد که جریانی در ایران خود را با سازمان ترامپیست های وطنی اشتباه بگیرد آن قدر کینه ی ۸۸ را در دل داشته باشد که به تقدیس ترامپ بپردازد. مردم به خوبی واقفند که چه کسانی در چهار سال گذشته همنوا با ترامپ و نتانیاهو برای تشدید تحریم های ایران بوده اند. روزی آقای ظریف باید خاطرات تلخ خود را بیان کند. مردم می دانند که چه کسانی تا همین حالا نیز صبح تا شام از تریبون های رسمی برای بازخوانی توئیت ها و اثبات دیدگاه های ترامپ می کوشند و از شکست ترامپ نگران هستند.

از جمله مردم، همین روزها به عینه دیده اند که چگونه این روزها برخی عناصر همان دولت ۸۸ مطلوب آقایان، برای پیروزی ترامپ دست به دعا برداشته و در رسانه های خارجی و داخلی خبر از پیروزی او می دهند. و الا از نظر ما آمریکا، آمریکا است و دولت این کشور را به چشم دوست نمی نگریم اما، فعلا آمریکای ترامپ قاتل سرادر سلیمانی را شرورتر و خطرناکتر می دانیم. حساب ملت ها و نهادهای مدنی را جدا می دانیم و معتقد به حفظ منافع ملت ایران و استفاده از فرصت ها و از جمله روش های دوراندیشانه و دیپلماتیک در برابر این تهدید هستیم. اما اجازه دهید، باور داشته باشیم، برخی از شما از قضا مخالف آمریکا نیستید، بلکه شیفته ی دشمنی آمریکا با ملت شریف ایران هستید و منافع خود را درامثال ترامپ می بینید و گویا از فشار بر ملت مطلوم ایران لذت می برید و الا برای رفع ستم از این ملت مظلوم کاری می کردید یا حداقل خود را در تنگناهای ملت شریک می کردید.

از برخی از جریانات انتظار انصاف و عدالت و انتخابات منطبق با معیارهای پذیرفته شده قانون اساسی نمی رود، اما ای کاش این جریانات که بر بسیاری از ارکان قدرت در ایران سیطره دارند به فلسفه ی خود باز گشته، تا اندکی در رفع کژی ها سهیم مانده و صدای فریاد خود را علی وار بر سر کسانی بلند می کردند که با غارت بیت المال و مفاسد چند هزار میلیاردی و سیاست های انحرافی در نظام اسلامی دامنه ی کژ رفتاری ها با مردم را به جایی نمی رساندند، که برج های نازپرورده های سیاسی و منسوبان برخی مقامات و اهالی قدرت سر به فلک بکشد، اما آلونک آن زن مظلوم جنوبی را به ظلم بر سرش در روز روشن خراب کنند. که از این فقره های دردناک و خانه برانداز بسیار و بسیار است.

بگذاریم و بگذریم!

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
سوم آذر ۱۳۹۹