دادگاه بین‌المللی مردمی آبان با تاکید بر پروندۀ «جدیِ» جمهوری اسلامی ایران در «جنایت علیه بشر» حکم خود را در اوایل سال آینده صادر خواهد کرد

"او با گریه گفت که در زندان او را برهنه کرده و پنج مرد کلاه دار بدن او را لمس کرده‌اند»"وی همچنین گفت نیروهای امنیتی بسوی مردمی تیراندازی می‌کردند که مسلح نبودند. او گفت عکس‌هائی را در اختیار دادگاه قرار می‌دهد که در آنها دو سه هزار نفر معترض تجمع کرده‌اند، اما بخوبی دیده می‌شود که «یک چوب یا سنگ در دستشان نیست».

تلاش برای نسبت دادن تیراندازی به معترضان

شاهد دیگری که با شماره ٣٠٨ در دادگاه شرکت داشت و برادر خود را در جریان این سرکوب‌ها از دست داده بود، با تاکید بر مشکلات کسب اطلاعات درست در بارۀ چگونگی مرگ برادر خود، گفت که با پیگیری‌های بسیار به او گفته‌اند که وی با گلولۀ نیروهائی غیرپلیس کشته شده است. وی گفت کنکاش‌ها نشان داد که این افراد از پشت بام کلانتری محل به سوی مردم معترض شلیک می‌کرده‌اند.

شاهد شماره ۵ که از ایران بشکل مجازی در دادگاه شرکت داشت تاکید کرد که کلیۀ اسناد لازم برای بررسی اظهارات خود را پیشاپیش به دادگاه ارسال کرده است. او گفت نیروهای بسیج و سپاه بصورت کورکورانه بسوی مردم شلیک کرده‌اند و خود وی شاهد کشته شدن ٣ تن بوده است. وی نیز تائید کرد که حداقل یکی از زخمی‌ها از ترس تحویل شدن به نیروهای امنیتی از مراجعه به بیمارستان خودداری کرده است.

او همچنین گفت که افراد امنیتی را جابجا در مناطق جابجا می‌کردند که مورد شناسائی مردم قرار نگیرند.

در این جلسۀ دادگاه، محمد نیری، که پیش از این در ایران بکار وکالت اشتغال داشته و اینک باسازمان های غیردولتی مدافع حقوق بشر همکاری دارد به شرح آگاهی‌ها و مشاهدات خود از وضعیت زندان‌های ایران پرداخت و گفت سازمان زندان‌های کشور و قوۀ قضائیه جمهوری اسلامی از اعمال شکنجه در زندان‌ها آگاه هستند و آن را همواره پنهان می‌کنند و اگر در زمینه اعتراضی صورت گیرد، رسیدگی به آن را تا زمان از بین رفتن آثار شکنجه به عقب می‌اندازند تا اثبات آن ناممکن شود.

محمد نیری به دادگاه یادآوری کرد که در ایران شماری از نهادها دارای زندان‌های زیر پوشش خود هستند و بویژه تاکید کرد که «مقام‌های قضائی ایران گوش به فرمان نیروهای امنیتی هستند و تصمیمات آنها را تائید و اجرا می‌کنند».

تیراندازی به رهگذران و بازداشت زخمی‌ها

در این جلسۀ دادگاه شاهد شمارۀ ٢٣٢ که بر اساس آگاهی‌های کسب شده از سوی دادگاه، عضو کادر پزشکی در یک شهر کوچک است شهادت داد که «دو مامور با لباس شخصی، دختر خانمی را که به توالت بیمارستان پناه برده بود با گلوله زدند». او گفت یک روز هنگامی که بسوی محل کار خود روان بود، ناگهان احساس کرده که «خیس» شده است. جوان هجده نوزده ساله‌ای که یک لحظه پیش از آن از برابر او گذشته بود، بر زمین افتاده و خون او «روی سمت راست لباس من ریخته بود». او تشریح کرد که چگونه در ساعت یک نیمه شب، بیمارستان به «یک قلعۀ نظامی» شباهت یافته بود و چگونه با استفاده از هفت هشت آمبولانس، زخمی‌ها را مانند «اسرا» با خود برده‌اند. او همچنین گفت که هیچیک از کارکنان بیمارستان اجازه نزدیک شدن به سردخانه را نداشت، اما وی از دور دیده است که «نه تنها کلیۀ کشوها [ی نگهداری اجساد] پر است، بلکه کف سردخانه هم پُر از جنازه‌هائی است که روی هم گذاشته‌اند».

"وی تصریح کرد که زخمی‌های این سرکوب‌ها برای درمان خود از رفتن به بیمارستان‌ها خودداری می‌کردند، زیرا نگران بودند که به نیروهای انتظامی تسلیم شوند"او گفت نمی‌داند «اجساد را کجا برده و به که تحویل داده‌اند».

در این جلسۀ دادگاه شاهد ٢۵۵ نیز با چهرۀ پوشیده ادای شهادت کرد و گفت در مدت ١٨ روز در انفرادی با دست و پای بسته بارها شکنجه شده است. وی نیز که در خیابان شاهد زخمی شدن چند نفر بوده است، تاکید کرد که در بازداشتگاه «کتک می‌زدند، توهین می‌کردند، و با تهدید به دستگیری خانواده، خواستار همکاری بودند». او گفت که در بازداشتگاه وی را دست و پا بسته بدون لباس بر روی صندلی نشانده و سپس یک پارچۀ خیس روی ران او گذاشته و اتو را روشن کرده و با گرم شدن هر چه بیشتر آن خواستار اعتراف شده‌اند. او تصریح کرد که سوختگی شدید دارد و اسناد آن را نیز در اختیار دادگاه گذاشته است.

پیش از آن شاهدی از شیراز تشریح کرده بود که چگونه در روز ٢۶ آبان «ماموران نیروی انتظامی، بسیج و لباس شخصی‌ها با تیرهای ساچمه‌ای بسوی مردم شلیک می‌کردند». یکی از آنها «با لباس شخصی مستقیم به همه شلیک می‌کرد».

افراد آموزش دیده حکومت برای خرابکاری

در جلسات پیش از این، یک شاهد آگاه از چگونگی سازماندهی سرکوب گفت که دستگاه افرادی را برای انجام اعمال خرابکارانه در اختیار دارد و آنان حتی برای چگونگی شکستن شیشه و یا آتش زدن اماکن آموزش دیده‌اند.

بگفتۀ وی تصمیم برای ورود این افراد به صحنه توسط مقامات «بالا دست» گرفته می‌شود، اما هنگامی که آنان وارد اعتراض‌ها می‌شوند، دیگر آزادی عمل دارند. وی همچنین گفت که در اینگونه موارد، ماموران امنیتی از سلاح های غیرمعمول و گلوله‌های قدیمی استفاده می‌کنند که انکار دست داشتن آنها آسان شود. این چنین است که در پی فاش شدن مرگ افراد بر اثر اصابت گلوله، مقامات کشور کوشش کرده‌اند با استفاده از عبارت «گلولۀ غیر سازمانی» مسئولیت قتل را به گروه‌های معترض نسبت دهند.

در همین جلسۀ دادگاه شاهدان عینی به شرح ورود نیروهای سپاه در روزهای پایان آبان ماه به شهرک چمران و حومه‌های ماهشهر پرداختند و گزارش های پیشین در بارۀ استفاده از سلاح های نیمه سنگین مانند تیربار دوشکا را مورد تائید قرار دادند.

شاهد ٣١ نیز در دادگاه شهادت داد که برادرش روز ٢٤ آبان در مسیر بازگشت به خانه، بگفتۀ کارشناس مهمات پزشکی قانونی، با سلاح نظامی و از فاصلۀ نزدیک با شلیک به سر او کشته شده است. او گفت پیش از تحویل جسد برادرش، مسئولان تحقیقات وسیعی در بارۀ خانوادۀ او انجام داده‌اند تا شاید بتوانند اتهام به آنها وارد کنند.

دستور شلیک کمر به بالا و سر

در جلسۀ دوم دادگاه، یکی از افسران انتظامی که از یکی از شهرهای ایران سخن می گفت به عنوان شاهد ١٨۵ با چهرۀ پوشیده تائید کرد که شورای تامین استان به نیروهای انتظامی دستور شلیک مستقیم به مردم را صادر کرده است. او همچنین تائید کرد که ماموران لباس شخصی‌ نیز بسوی مردم تیراندازی کرده‌اند.

"او گفت نیروهای بسیج و سپاه بصورت کورکورانه بسوی مردم شلیک کرده‌اند و خود وی شاهد کشته شدن ٣ تن بوده است"وی گفت امام جمعه نیز نیروهای خود را که از «اوباش زنجیر و پنجه بُکس بدست» تشکیل شده‌اند، برای سرکوب اعتراضات بسیج کرد. این افسر انتظامی که در جلسات شورای تامین شهرستان شرکت داشته، تاکید کرد که جلسۀ دوم این شورا پس از آغاز اعتراضات به ریاست سپاه تشکیل شد و به نیروهای ویژه دستور داده شد در شلیک کمر به بالا و حتی سر تردید به خود راه ندهند. او گفت که در رویدادهای آبان در شهر محل خدمت او حدود ١٢٠ نفر کشته شدند.

شهادت سازمان‌های دفاع از حقوق بشر

در سومین جلسۀ دادگاه، روز جمعه ٢١ آبان ماه/١٢ نوامبر، شادی صدر، مدیر اجرائی سازمان «عدالت برای ایران»، به عنوان شاهد کارشناس گفت که سازمان وی ٢٢٩٨ ویدئو از اعتراضات آبان ماه ٩٨ را گردآوری کرده که در ٣١٠ ویدئو صدای شلیک سلاح گرم و یا پیکر افراد هدف قرار گرفته وجود دارد. او با این حال تاکید کرد که این ویدئوها تنها نوک کوه یخ سرکوبی است که در آبان ماه دو سال پیش در ایران روی داد.

تقدیر دو شاهد دادگاه ار برگزاری این محاکمه

دلگرم‌کننده‌ترین لحظات امروز، این روز سخت و بزرگ، وقتی بود که دو شاهد آخر از برگزاری #دادگاه_بین_المللی_مردمی_آبان تقدیر کردند. در آن لحظات عزیز، حس کردم پشتمان به کوه گرم است؛ به اعتماد و شجاعت صدها خانواده و‌ معترض داغدار و دادخواه، تا قدم بعدی را با هم برداریم.@AbanTribunal pic.twitter.com/Xa2nfGEQKz