نابغه ای جسورتر از «ون گوگ» و «گوگن»

پس از امپرسیونیسم، جنبش هنری جسورانه‌تر و چندوجهی به نام پست‌امپرسیونیسم به وجود آمد که بر رنگ‌ها و ضربات قلم‌موهای نقاشی تمرکز داشت. این جنبش بیشتر با آثار هنری «وینسنت ون گوگ» و «پل گوگن» شناخته می‌شود که هر دو به شکل‌گیری این سبک در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ کمک کردند. با این حالی یکی از هنرمندان کمتر شناخته‌شده‌ای که در کنار این نقاشان چیره‌دست فعالیت می‌کرد، «امیل برنار» بود.

به گزارش ایسنا، «امیل برنار» که یک هنرمند فرانسوی است در ۱۸سالگی به زیبایی ‌شناختی و ایده‌های دقیقی از نقاشی آوانگارد دست پیدا کرده بود.

زمانی که «برنار»‌ با «آنری دوتولوز»‌،‌ «گوگن» و بعدها «ون‌گوگ» آشنا شد، با تبادل نامه‌ها و آثار هنری و یافتن فضاهایی برای نمایش نقاشی‌هایشان، به آن‌ها در فعالیت‌های خلاقانه آن‌ها پیوست. در طول این مدت، او همچنین به پیدایش «مجزاگری» و «ترکیب‌گری»، دو سبک فرعی پست امپرسیونیسم کمک کرد.

اما صرف نظر از ارتباط نزدیک او با تمام این شخصیت‌ها و جنبش‌های اصلی، «برنار» هرگز به سطح شهرت هنرمندان معاصرش دست پیدا نکرد و زمانی که در ۳۰ سالگی بود از مرکز توجه خارج شد.

در ادامه به بخشی از زندگی و بررسی آثار هنر رنگارنگ او می‌پردازیم.