۱۰ سؤال باشگاه پرسپولیس از تراکتور

باشگاه پرسپولیس سؤالاتی درباره ۱۰ نکته ابهام‌آمیز در نقل قول‌های مدیران باشگاه تراکتور مطرح کرد.

باشگاه پرسپولیس سؤالاتی درباره ۱۰ نکته ابهام‌آمیز در نقل قول‌های مدیران باشگاه تراکتور مطرح کرد. به گزارش خبرگزاری تسنیم، باشگاه پرسپولیس در ادامه جنجال‌های مربوط به دیدار با تراکتور تبریز، اطلاعیه‌ای به شرح زیر صادر کرد:

باشگاه تراکتور به‌عنوان میزبان این بازی که مسئولیت اصلی را در قبال حواشی رخ داده دارد و باید به سؤالاتی پاسخ بدهد که در روزهای اخیر برای طرفداران فوتبال طرح شده است. سؤالاتی که انتظار می‌رود پاسخ‌هایی مبتنی بر واقعیات آنچه رخ داده را دریافت کنند.

نکته مهمی که پیش از طرح سؤالات باید به آن اشاره کرد، این است که اتفاقات روی داده در حاشیه یک مسابقه فوتبال، به هیچ عنوان نمی‌تواند به یک شهر یا یک قومیت نسبت داده شود؛ همانطور که تیم فوتبال تراکتور نمی‌تواند تمام ترک‌زبانان و حتی تبریزی‌ها را نمایندگی کند و بی‌تردید گروه قابل توجهی در این شهر هستند که نه تنها به تراکتور، بلکه نسبت به ورزش فوتبال علاقه‌ای ندارند.

اما بخشی از سؤالات، ابهامات و نکاتی که بی پاسخ مانده‌اند:

۱- باشگاه تراکتور پیش از آغاز بلیت‌فروشی تأکید کرد: «هواداران بدون تهیه بلیت از طریق سامانه، به ورزشگاه مراجعه نکنند، چرا که به هیچ عنوان بلیت‌فروشی دستی یا اینترنتی در ورزشگاه انجام نمی‌شود». با این حال آنچه در ورزشگاه یادگار امام (ره) دیده شد، مسئله متفاوتی بود و باجه‌های بلیت‌فروشی با دریافت کد ملی تماشاگران، اقدام به صدور بلیت برای آنها می‌کردند.

"باشگاه پرسپولیس سؤالاتی درباره ۱۰ نکته ابهام‌آمیز در نقل قول‌های مدیران باشگاه تراکتور مطرح کرد"این در حالی است که در همان ساعات، طرفداران استقلال به دلیل پُر شدن ظرفیت ۳۰ درصدی ورزشگاه آزادی، نتوانستند برای تماشای بازی تیم‌شان وارد استادیوم شوند. باشگاه تراکتور که بلیت‌فروشی را در اختیار داشته، باید جواب بدهد که چرا به این تعهد خود عمل نکرده است؟

۲- ساعتی پیش از شروع بازی، ستوده‌نژاد مدیرکل ورزش و جوانان استان آذربایجان شرقی در گفت‌وگویی که در ورزشگاه یادگار امام (ره) انجام داد، اعلام کرد که «بلیت‌فروشی فقط برای طبقه پایین انجام شده» و «طبقه پایین ۴۶ هزار صندلی دارد»، اما به وضوح حتی در طبقه پایین، تعداد نفراتی بسیار بیشتر از ۴۶ هزار صندلی مستقر شدند و پیش از شروع بازی نیز برخلاف تصمیم قبلی، درهای طبقه دوم ورزشگاه باز شدند. چرا باشگاه تراکتور به‌عنوان میزبان مسابقه اجازه چنین اتفاقی را داد؟

۳- باتوجه به اینکه بلیت‌فروشی به صورت اینترنتی (در ورزشگاه نیز باجه‌ها و بلیت اینترنتی صادر کردند) انجام شد، طبیعتاً امکان فروش بلیت بیشتر از ۴۶ هزار تا وجود نداشت، اما تخمین ناظران نشان می‌دهد که دست‌کم ۶۰ هزار نفر وارد ورزشگاه شدند. این حداقل ۱۴ هزار نفر چگونه توانستند از گیت‌های الکترونیکی که باشگاه تراکتور پیش‌تر سیستم مجهز آن را تبلیغ می‌کرد، رد شدند؟ این سؤال از آن جهت مطرح می‌شود که در ورزشگاه آزادی اگر بارکد روی بلیت با آنچه برای گیت تعریف شده، یکی نباشد، طرفدار نمی‌تواند از ورودی عبور کند و حالا مشخص نیست که این هزاران هوادار بدون بلیت، چگونه توانستند به استادیوم یادگار امام (ره) برسند.

۴- آیا طرفدارانی که بدون بلیت وارد ورزشگاه شدند، مورد بازرسی قرار گرفتند؟ این سؤال از آن منظر اهمیت دارد که ورود بطری به ورزشگاه ممنوع است، اما در بازی تراکتور - پرسپولیس، بطری‌های زیادی در دست طرفداران دیده می‌شد و این شائبه را به وجود آورد که اساساً بسیاری از طرفداران به دلیل ازدحام، بدون بازرسی کافی توانستند روی سکوها مستقر شوند. باشگاه تراکتور در بیانیه خود نوشته بود: «از ورود افراد بدون بلیت جلوگیری خواهد شد».

آیا این باشگاه به این تعهد خود وفادار ماند؟

۵- یکی از مسئولان «فرهنگی» باشگاه تراکتور در جدیدترین اظهارات مقامات این باشگاه ادعا کرده است: «پس از اتفاقات بازی دو تیم تراکتور و پرسپولیس، به طور دقیق وضعیت سکوها را بررسی و رصد کردیم که با مدنظر قرار دادن تصاویر منتشر شده در فضای مجازی، مشخص شد که هواداران پرسپولیس در بین هواداران تراکتور حضور داشتند و عامل اصلی ایجاد تنش در سکوها بودند».

در ادامه گفته: «یادآور می‌شود، امید عالیشاه پیش از این نیز در تبریز و در بازی تیم‌های گسترش فولاد و پرسپولیس، با رفتارهای توهین‌آمیز خود موجب ناراحتی هواداران و بروز تنش شده بود که همین موضوع در اتفاقات بازی اخیر نیز تأثیر داشت».

تناقضی بین این دو جمله وجود ندارد؟ ابتدا ادعا می‌شود که هواداران پرسپولیس نسبت به بازیکنان خودشان (مشخصاً عالیشاه) سنگ‌پرانی کردند. سپس گفته می‌شود عامل بروز تنش، برخورد عالیشاه با هواداران تبریزی در بازی با ماشین‌سازی (به اشتباه گفته‌اند گسترش فولاد) بوده است. بالاخره هواداران «نفوذی» پرسپولیس سنگ پرتاب کردند یا هواداران تراکتور که از بازی‌های قبلی از عالیشاه عصبانی بودند؟

۶- یکی دیگر از مسئولان باشگاه تراکتور مدعی شده که ۱۰ دقیقه پس از ترک زمین توسط بازیکنان پرسپولیس، شرایط مهیای برگزاری بازی بود. اگر شرایط ۱۰ دقیقه پس از ترک زمین توسط پرسپولیسی‌‎‌ها مهیای بازی شده بود، چرا مهدی کیانی، محمدرضا اخباری و سایر بازیکنان تراکتور تا ۲۰ دقیقه پس از ترک زمین، تلاش می‌کردند با دور زدن در ورزشگاه، طرفداران را دعوت به آرامش کنند؟

۷- اگر ۱۰ دقیقه پس از توقف بازی، شرایط مهیای برگزاری بازی بود، چرا داور برای از سرگیری مسابقه وارد زمین نشد؟ آیا این ادعا که داور منتظر بازیکنان پرسپولیس ایستاده بود، منطقی است؟ چرا که در چنین مواردی اگر داور وضعیت را مهیای برگزاری بازی بداند، وارد زمین می‌شود و اگر یک تیم برای انجام بازی حضور نیابد، تخلف کرده است. آیا پس از توقف مسابقه، داور برای ازسرگیری بازی در محلی که مسابقه را متوقف کرده بود (وسط زمین) حاضر شد؟

۸- اگر ۱۰ دقیقه پس از توقف بازی، شرایط مهیای برگزاری بازی بود، پس چرا سرمربی پرسپولیس با اسکورت یگان ویژه، مهدی کیانی، ساغلام و همچنین با کلاه مخصوص نیروی‌های انتظامی از پله‌ها پایین آمد؟ آیا چنین وضعیتی نشان دهنده «شرایط فراهم برای پیگیری بازی» است؟

۹- اگر باشگاه تراکتور مدارکی دال بر نقش داشتن طرفداران پرسپولیس (یا هر تیم دیگری) در جنجال‌های این مسابقه دارد، می‌تواند ارائه بدهد.

"باشگاه پرسپولیس سؤالاتی درباره ۱۰ نکته ابهام‌آمیز در نقل قول‌های مدیران باشگاه تراکتور مطرح کرد"یک راه حل این است که باشگاه تراکتور تصاویر این افراد را منتشر کند و با تطبیق دادن تصاویر با سامانه بلیت‌فروشی، کد ملی را استخراج کند و در اختیار سامانه بلیت‌فروشی ورزشگاه آزادی (توسعه و تجهیز) قرار دهد تا مشخص شود این افراد با این کد ملی‌ها، چند بار برای تماشای بازی پرسپولیس به ورزشگاه آزادی رفته‌اند. آیا این کار انجام خواهد شد؟

۱۰- با فرض اینکه طرفداران نفوذی پرسپولیس بطری آب را در طول بازی به زمین پرتاب کردند، آیا شعارهای پیش از مسابقه، پرتاب لیرز و اتفاقات پیرامون یحیی گل‌محمدی نیز کار آنها بود یا چه کسانی؟ آیا بهتر نیست هر باشگاه میزبان، مسئولیت اتفاقاتی که رخ داده را بپذیرد؟ شاید این راهی باشد که در بازگشایی دوباره ورزشگاه‌ها، از تنش‌ها کاسته شده و همه برای یک بار، با واقعیت روبه‌رو شوند.