برخی اوقات بهترین روش برای فهم و درک یک موضوع مقایسه است - Gooya News

یک مقایسه یک واقعیت؛ روزه خواری یا کودکان خیابانی، کدام مهمتر است؟

موسی برزین خلیفه لو - ایران وایر

در این نوشته قصد دارم یک واقعیت را با مقایسه دو مقوله در ایران مطرح کنم. اولی مساله روزه‌خواری و دومی مساله کودکان در معرض آسیب است.

روزه‌خواری

هر سال در ماه رمضان شاهد اخباری پیرامون برخورد با کسانی هستیم که در انظار عمومی اقدام به خورد و خوراک می کنند. «روزه‌خواری» عنوانی است که برای این اقدام انتخاب شده است و با شنیدن این کلمه ذهن همه افراد بیشتر به سمت برخورد نیروی انتظامی و دادگاه با روزه‌خواران می‌رود.

امسال نیز قوه قضاییه و نیروی انتظامی مطابق رسم و رسومات خودشان با عزم جدی نیروهای خود را بسیج کردند تا مبادا فردی در خیابان چیزی بخورد یا بنوشد!

دادستان کل کشور که به نظر می‌رسد باید مشغله‌های بسیار اساسی داشته باشد، در یک دستور ویژه به بالاترین مقام نیروی انتظامی خواستار برخورد با روزه‌خواران در ملاء‌عام شد. در این راستا نیروی انتظامی نیز اطاعت امر کرده و در نقاط مختلف کشور، تعداد قابل توجهی از به‌اصطلاح روزه‌خواران را دستگیر کرده و تعدادی از واحدهای صنفی را پلمب کرد. نیروی انتظامی تمام توان خود را به کار گرفته است تا اجازه ندهد شئونات ماه رمضان به خطر بیفتد.

"یک مقایسه یک واقعیت؛ روزه خواری یا کودکان خیابانی، کدام مهمتر است؟موسی برزین خلیفه لو - ایران وایردر این نوشته قصد دارم یک واقعیت را با مقایسه دو مقوله در ایران مطرح کنم"در ادامه برخی از مقامات دیگر نیز وارد گود شدند؛ از جمله امام جمعه اصفهان خواستار برخورد آتش به اختیار با روزه‌خواران شد و گفت که بروید و بساط روزه‌خواران را به هم بریزید!

👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر

اینها فقط اظهاراتی است که در رسانه‌ها منعکس می‌شوند؛ خدا داند که مقامات بلندپایه تاکنون چند جلسه برای جلوگیری از روزه‌خواری برگزار کرده‌اند. قوه قضاییه نیز که باید بی‌طرف و مستقل باشد، کمر به مجازات روزه‌خواران بسته است. در این راستا برخی از قضات نیز با نوآوری‌های منحصر به فرد خود احکامی از جمله کندن قبر، مرده‌شوری و یا خوردن یک بسته نمک برای روزه‌خواران صادر می‌کنند! خلاصه همه دست به دست هم داده‌اند تا مبادا اسلام به خطر بیفتد. اما سوال این است قانون در این باره چه می‌گوید؟ دستگاه قضایی برای برخورد با روزه‌خواران به ماده ۶۳۸ استناد می‌کند. در این ماده آمده است: «هر کس علنا در انظار و اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفرِ عمل، به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا (۷۴)‌ ضربه شلاق محکوم می‌گردد.» فارغ از بحث‌های حقوقی و جرم‌شناسانه درباره این ماده، در صورتی که که معتقد به حرام بودن روزه‌خواری باشیم، مجازات در نظر گرفته شده بسیار خفیف است.

به عبارتی تظاهر به عمل حرام یکی از سبک‌ترین جرایمی است که در حقوق کیفری ایران پیش‌بینی شده است.