حضرت زهرا در خطبه فدک، مدینه العرب را از مدینه الرسول جدا کرد

به گزارش «مبلغ»- به نقل از ایکنا - در ایام شهادت حضرت فاطمه(س) نشستی با انگیزه نقد و بررسی کتاب «شهر گمشده» با حضور محمدحسن زورق؛ نویسنده اثر و استاد دانشگاه و سیدحمید خویی؛ کارشناس و پژوهشگر دینی برگزار شد.

کتاب «شهر گمشده» تحلیل متفاوتی از زندگی حضرت زهرا(س) ارائه می‌کند و به بازخوانی ریشه‌های حوادثی که پس از رحلت پیامبر(ص) به وقوع پیوست می‌پردازد. نقطه ثقل این اثر برجسته‌سازی نقش تاریخی است که حضرت فاطمه(س) در دوران عمر کوتاه خود ایفا کرد و در این راستا تمام‌قد در برابر انحرافاتی که چند صباحی پس از درگذشت پدر بزرگوارش در جامعه پدید آمد ایستادگی کرد.

بخش نخست این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانیم و می‌بینیم؛

کتاب درباره زندگی حضرت زهرا(س) زیاد نوشته شده و پژوهشگران از ابعاد مختلفی زندگی ایشان را مورد بررسی قرار دادند. سوال نخست این است که رویکرد شما در پرداختن به زندگی آن حضرت و بازخوانی از زندگی ایشان چه بوده است؟

زورق: به نظر من پنج تن آل عبا از هم غیر قابل تفکیک‌اند یعنی یک کل تجزیه ناپذیرند و به راحتی نمی‌شود در مورد یکی از آنها کتاب نوشت و به ابعاد زندگی بقیه این جامعه استثنایی در تاریخ بشر نپرداخت. در نتیجه این کتاب تاریخ زندگی حضرت فاطمه(س) است، در عین حال تاریخ زندگی حضرت رسول(ص) نیز هست، در عین حال به حضرت علی(ع) هم پرداخته است کما اینکه تا اندازه‌ای به امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هم اشاره شده است.

من در این کتاب تلاش کردم نقشی که حضرت فاطمه(س) در تاریخ داشتند را به وسع خودم تبیین کنم و نشان دهم با وجود اینکه صدها جلد کتاب در مورد حضرت فاطمه(س) نوشته شده است، هنوز نقش تاریخی حضرت فاطمه(س) شناخته‌شده نیست و جا دارد از این به بعد کتاب‌های زیادی در این زمینه نوشته شود.

لطفا یک مقدار درباره این نقش تاریخی که فرمودید توضیح دهید؛ چون عموما نگاهی که ما نسبت به حضرت زهرا(س) داریم این است که نهایتا ایشان را مدافع ولایت می‌شناسیم و جنبه شهادت ایشان در ذهن‌ها مانده و از این نقش تاریخی غفلت شده است.

زورق: من کتابی دارم به نام «فاطمیت فاطمه و تاریخ» که فقط به این نقش پرداخته است. در یک جمله حضرت فاطمه(س) جداکننده سرنوشت مدینه النبی از سرگذشت مدینه العرب هستند.

جامعه‌ای که پس از ده سال زندگی با حضرت رسول(ص) در مدینه ساخته شد نهایتا جامعه‌ای بود که می‌توانیم به آن مدینه العرب بگوییم یعنی در آن اسلام حضور داشت ولی فرهنگ و احساسات عمومی و عواطف اجتماعی هنوز تحت تاثیر سرگذشت دوران قبل از اسلام بود و کسانی که قدرت از دست رفته در مکه را در مدینه جست‌وجو می‌کردند تلاش داشتند با شعارها و نمایی از اسلام دوباره قدرت کهن خودشان را به دست بیاورند.