دل نگران نسل جدید موسیقی ایرانی‌ام/ یک پیشنهاد به دفترموسیقی

پوریا اخواص خواننده موسیقی ایرانی که طی سال‌های اخیر در پروژه‌ها، کنسرت‌ها و آلبوم‌های متعددی به آهنگسازی هنرمندان صاحب نام موسیقی کشورمان حضور داشته در پاسخ به پرسش خبرنگار مهر مبنی بر کم توجهی برخی از تهیه کنندگان و دست‌اندرکاران حوزه موسیقی برای حمایت از آثار موسیقایی غیر از ژانر موسیقی پاپ در ماه‌های گذشته گفت: البته پیش از کرونا هم عنایت خاصی به موسیقی ایرانی و موسیقی جدی نمی‌شد و همیشه هنرمندان فعال این عرصه پاسوز یکسری اتفاقات و جریانات موسیقایی دیگری می‌شدند که متاسفانه عمده این جریانات در موسیقی پاپ تعریف می‌شد. البته که من همچنان بر این باورم این نوع موسیقی همیشه مخاطب خاص خود را داشته و دارد ولی متاسفانه این جریان آنقدر کم و کوچک می‌شود که هراز چند گاهی مخاطبان حرفه‌ای خودمان را از دست می‌دهیم. شرایطی که بسیار غم‌انگیز است.

این خواننده موسیقی ایرانی که در جشنواره موسیقی فجر سال گذشته با آلبوم «همیشه لحظه باران» برنده جایزه باربد بهترین خواننده شد، در ادامه صحبت‌های خود اظهار کرد: متاسفانه در حال حاضر هم که کنسرت‌ها شروع شده، می‌بینیم که کمترین توجه به موسیقی ایرانی می‌شود گویی شرایط مصداق عینی این بیت است که: «روزی رسد که همه از یاد می‌رویم / نامی نمی‌برند ز نام و نشان ما». شرایطی که کم‌کم در حال رخ نمایی است، مگر آنکه خودمان عنایتی داشته باشیم و ببینیم چه کاری می‌توان انجام داد.

اخواص که طی این سال‌ها در آلبوم‌های «رنج عاشق»، «ای شب»، «جان جهان» و چندین اثر دیگر حضور داشته با اشاره به برخی تهیه کنندگان و سرمایه گذاران عرصه موسیقی توضیح داد: متاسفانه ما دیگر زوری نداد، ولی به نظرم اگر بانیان کنسرت‌ها و برنامه گذاران ثروتمند موسیقی پاپ توجهی به حال موسیقی ایرانی داشته باشند، شاید ماجرا کمی بهبود پیدا کند. البته با توجه به شرایط فعلی فرآیند تولید آثار موسیقایی این عنایت اگر تحقق پیدا کند در کمترین شکل ممکن خواهد بود.

"البته که من همچنان بر این باورم این نوع موسیقی همیشه مخاطب خاص خود را داشته و دارد ولی متاسفانه این جریان آنقدر کم و کوچک می‌شود که هراز چند گاهی مخاطبان حرفه‌ای خودمان را از دست می‌دهیم"بنابراین عمده انتظاراتی که به آن اشاراتی داشتم از کسانی است که امکاناتی در حد و اندازه‌های دفتر موسیقی و انجمن موسیقی دارند. فکر می‌کنم این کمترین توقعی است که این دوستان می‌توانند به داد موسیقی ایرانی و اساساً موسیقی جدی این کشور برسند. کما اینکه خود بهتر می‌دانند که بسیاری از دوستان و همراهان ما در حوزه موسیقی در این روزگار فقط از راه تدریس آن هم اگر شاگردی بود، روزگار می‌گذرانند.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود تصریح کرد: متاسفانه شرایط غم انگیزی در حوزه موسیقی ایرانی وجود دارد، این شرایط غم‌انگیز هم بیشتر برای هنرمندان جوان و پرانرژی است که به دلایل مختلف توانایی مادی روی صحنه رفتن و محک زدن خود را ندارند. به هر حال نسل من صحنه‌ها و کنسرت‌های مختلفی را در ایران و کشورهای دیگر تجربه کرده اما این دل نگرانی وجود دارد که آیا نسل جدید موسیقی ایرانی فرصتی برای بودن در صحنه را دارند؟ فرصتی که در همین چند وقت مشاهده شده وقتی در حوزه موسیقی ایرانی اثری توسط برخی از این هنرمندان جوان تولید می‌شود، بلافاصله ژانر خود را عوض می‌کنند و می‌روند به سمت و سوی یک موسیقی دیگر که همین امر به خودی خود دربرگیرنده شرایط غم انگیزی برای موسیقی ایرانی است.

این خواننده در بخش پایانی صحبت‌های خود گفت: با تمام این اوضاع و احوالی که شرح دادم، اما باید اذعان کنم که من حتی در میان این بحران و مشکلات در دلم نور امید و روشنایی می‌بینم. اینکه این موسیقی جایگاه خود را بیشتر از موقعیت فعلی پیدا می‌کند.

چرا که افرادی وجود دارند که به معنای واقعی کلمه دلسوز موسیقی هستند و کار می‌کنند. من هم به سهم خود تا جایی که بتوانم به سهم خود پرچمدار این جریان خواهم ماند تا با امیدواری شاهد اتفاقات خوبی برای موسیقی ایرانی و برون رفت از این بحران باشیم.