غذا خوردن کنار خیابان را عشق است!

آن ساندویچ فروشی معروف تهران، که به کنایه آن را «کثیف» نامیده ایم، با استقبال زیادی که از آن شد، حالا دیگر رقبای زیادی را در گوشه و کنار شهر دارد که در واقع این عادت ر ا رواج می دهند. اما این تمام کار نیست، غذاخوردن «ارزان» در کنار خیابان را عشق است.

قیمت یک غذا، می تواند گاهی ارتباطی با سلامت خوراکی ما نداشته باشد، یک ساندویچ ۵۰۰ تومانی بزرگ «فلافل»، شامل نخود و نان و ترشی، می تواند یک خوراکی سالم سورپرایز برای یک پیاده روی عصرانه باشد، به ویژه آن که این روزها، نوع قارچ و پنیر دار آن هم در دسترس هست.

جگر های نمک زده ی گاری نرسیده به دروازه قزوین تهران، همان قدر می تواند دلچسب باشد که ذرت های مملو از سس مرکز خرید گلستان. چه در غیر این صورت، این فروش بالا را نداشتند.

«اسکمو اخته ای» های رشت، در شهر تابستان، می تواند همان قدر جذاب باشد که بستنی های مارک دار جا خوش کرده در مغازه هم این جذابیت را نداشته باشند. به همین خاطر است که اگرچه مادر های گیلانی، در روزهای تابستان، خوردن آنر ا غدغن می کنند، اما فروش این بستنی یخی های محلی بالاتر از این حرفاست که کودکان را از دویدن به دنبال بستنی فروش منع کند.

حالا که چندان جایی برای نشستن و لم دادن روی نیمکت های پیاده رو برایمان در نظر گرفته نشده، چرا خود را از ایستادن در خیابان، خوردن یک ویتامینه ی پر و پیمان محروم کنیم؟ یا چرا به آب انار فروشی های چهار فصل زنجیره ای برای خوردن یک نوشیدنی سالم تر اعتماد نکنیم؟

حالا فرض بر این که راضی کردن دل تان برای خوردن تخم مرغ های پخته ی دستفروش های ترمینال غرب تهران یا آب زرشک میدان آزادی تنگ نشود، اما اگر به تبریز رفتید، از من به شما نصیحت، حتما سیب زمینی تخم مرغ های فراوان کنار خیابانی را که در کوچه و بازار ردیف شده اند فراموش نکنید تا یکی از لذت های بزرگ زندگی را از کف ندهید!