دلخوشی‌ها کم نیست!

او با افتخار گفت: ما شش‌میلیون تن دانه بلوط در کف جنگل داریم، اگر آنها را جمع کنیم و به مصرف دام برسانیم، هم تحریم‌ها را دور زده‌ایم و هم خوراک لازم برای دام را فراهم کرده و در حوزه تولید گوشت قرمز به خودکفایی می‌رسیم!

خوب است حالا که ایشان فراغت پیدا کرده و حتی فرصت گرفتنِ عکس‌های سلفی با از ما بهتران را هم دارد، این یک دقیقه را با نوای جاودانه فرهاد مهراد بارها و بارها تماشا کرده و به یک مدافعِ زاگرس و سربازان نازنینش، همین سنجاب‌های دوست‌داشتنی بدل شود و دیگر برای غذای این شکموهای فراموشکار طمع‌ورزی نکند. تا به این ترتیب، زادآوری درختان وطن امکان‌پذیر شده و بلوط‌ها، ارژن‌ها، بنه‌ها و ... دوباره تاب‌آور شده و بزایند فرزندان و نوه‌های جدیدِ خود را ...

طبیعت بر مبنای یک حکمت کهن - با قدمتی بیش از ۴.۶ میلیاردسال - آفریده شده، کرنش کنیم به این نظم، خلاقیت و قوانین و بکوشیم با درکِ دقیق و درستِ آنها، امانت امروز را ارثیه فرض نکرده، به سلامت تحویل فرزندان‌مان دهیم ...
آدم‌بودن نیاز به آراستگی و هماهنگی با زمینی دارد که در آن زیست می‌کنیم ... آدمی که یادش رفته، وسیله‌ای به نام بوق هم وجود دارد، درب هیچ منزلی را محکم نمی‌کوبد، گاه با درختان و چکاوک‌ها درددل می‌کند و گاه کفش‌ها را کنده و از سرِ گلها می‌پرد، خاک را می‌بوید و برای فاضلاب‌ها می‌گرید؛ آدمی که از تماشای چال‌کردنِ دانه‌های بلوط توسط سنجاب‌ها لذت می‌برد و در این تماشا درنگ می‌کند، آدمی که به عشق مهار آتش در زاگرس، ارسباران و هیرکانی بیش از دوهزار کیلومتر رکاب می‌زند تا آدم‌های بیشتری را به فکر نجات بلوط‌ها اندازد؛ بی‌شک اشرفِ مخلوقات و عنصری مفید برای آبشارها، رودخانه‌ها، تالاب‌ها، گیاهان، حیوانات و آدم‌هاست ...

آدم باشیم و دلیلِ حالِ خوبِ هم؛ چون محمد تاجرانِ عزیز .