اسرائیل، جنایتکار قرن

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حسین طالبی *: ایده تشکیل دولت اسرائیل توسط کسانی داده شد که حاضر نبودند یهودیان را به کشور‌های خود پناه دهند. وینستون چرچیل که قائل به ناسیونالیسم یهودی بود، می‌گوید: «یهودیان باید وطن و مرکزی ملی داشته باشند و این کجا می‌تواند باشد جز فلسطین که پیوند قلبی سه هزار ساله با آن دارند و از مزایا و پیشرفت صهیونیست، بقیه هم بهره‌مند می‌شوند» البته مزایا و پیشرفت تنها برای متحدان ظالم صهیونیست‌ها است و بقیه دنیا، از جنایت هایشان و از کشتار‌هایشان بهره‌مند می‌شوند.

این سخن مارکس را بیشتر از همه، صهیونیست‌ها عمل کردند که هدف وسیله را توجیه می‌کند. در اهداف کلی هر صهیونیست و هر مدافع صهیونیست این است که:
١) اعتقاد به برتر بودن قوم و نژاد
٢) برپایی حکومت جهانی یهودیت
٣) تلاش برای بازگشت به سرزمین موعود

و برای نیل به این هدف خود نیز از هیچ کاری دریغ نمی‌کنند. ذیل همین اهداف است که چهره خطرناک صهیونیسم در فلسطین نمود پیدا می‌کند و ملموس می‌شود. حضرت امام خمینی رحمة الله علیه در مورد مسأله زورگویی اسرائیل به ملل و دولت‌های دیگر، می‌فرمایند: «چرا باید یک کشور‌هایی که دارای همه چیز هستند و دارای همه جور قدرت هستند، اسرائیل با آن عده کم بیاید و به آن‌ها اینطور حکمفرمایی کند؟ چرا باید اینطور باشد؟ جز این است که ملت‌ها از هم جدا، و از دولت‌ها جدا و دولت‌ها از هم جدا، و یک میلیارد جمعیت مسلمین با همه تجهیزاتی که دارند نشسته‌اند و اسرائیل آن جنایات را به لبنان می‌کند و به فلسطین می‌کند.»

اگر بخواهیم گوشه‌ای از جنایات این رژیم جعلی را باز کنیم، باید گفت ماجرا از آنجایی شروع می‌شود که دولت جعلی که هنوز جای پا محکم نکرده بود، در ٢٢ مه ١٩۴٨، کشتار طنطوره رخ داد که به قتل عام ٢۵٠ فلسطینی و آوارگی ١٧٢٨ خانوار منجر شد.

"گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حسین طالبی *: ایده تشکیل دولت اسرائیل توسط کسانی داده شد که حاضر نبودند یهودیان را به کشور‌های خود پناه دهند"سپس صهیونیست‌ها در ٩ آوریل ١٩۴٨، مردم دیر‌یاسین (دهکده‌ای در فلسطین) را قتل عام کردند و به‌دلیل اینکه مردان برای کار به شهر رفته بودند، تنها با پیرمردان و زنان و کودکان مواجه شدند و ٢۵٠ نفر را کشتند و ١۵٠ زن و کودک را که جان سالم بدر برده بودند برهنه کردند و سوار بر کامیون‌های روباز در یک محله یهودی‌نشین گرداندند. همین طور در ماجرای خان یونس در آوریل سال ١٩۵۶ که منجر به کشته شدن ٢٧۵ نفر شد.

یکی دیگر از صدماتی که این رژیم به مردم بی‌گناه وارد ساخت مربوط به کشتار وحشیانه فلسطینیان در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در بازه زمانی ١۶ تا ١٨ سپتامبر ١٩٨٢ است. در کشتار صبرا و شتیلا در خوش بینانه‌ترین تخمین‌ها ۵٠٠ زن و کودک فلسطینی و در تخمین‌های دیگر تا ٣۵٠٠ فلسطینی بی دفاع به دست فالانژ‌های مارونی که متحدان مسیحی-لبنانی اسرائیل بودند قتل عام شدند. بهانه اسرائیل برای چنین حمله و تصرفی، ایجاد منطقه حائل برای امن نگه‌داشتن خود بود.

جنگ ٢٢ روزه غزه که تهاجم همه جانبه اسرائیل به نوار غزه است به بهانه مقابله با حماس انجام شد، اما از نابود کردن زیر ساخت‌های نوار غزه آغاز شد؛ و در نهایت پس از ٢٢ روز، اسرائیل با وجود بسته بودن، محصور بودن و دسترسی نداشتن گروه‌های مقاومت و بسیج مردمی به سلاح، از همان ورود اندک به غزه نیز منصرف شده و عقب نشست. از جنایات اسرائیل در این جنگ، می‌توان از حمله به مدرسه‌ها و مکان‌های عمومی و استفاده از سلاح‌های ممنوعه مانند دایم و سلاح‌های فسفری نام برد.

همچنین در ٢٧ دسامبر ٢٠٠٨ که به جنگ اول غزه مشهور است و طی آن ١٣٠٠ فلسطینی کشته و ۵٣٠٠ نفر زخمی شدند نیز از جنایات رژیم صهیونیستی در طی این دوران بوده است.

رژیم جعلی صهیونیستی در طی این هفتاد و پنج سال از هیچ جنایتی دریغ نکرده است و تماما در یک حالت هجومی نسبت به فلسطینیان بوده است. حال صحبت می‌رسد به جنایت روز‌های اخیر رژیم صهیونیستی که از بزرگ‌ترین نسل کشی‌ها و جنایت‌های این رژیم است و کماکان نیز ادامه دارد، جنگ ۷ اکتبر ۲۰۲۳.

البته این نبرد تفاوت جدی با رویارویی‌های سابق مردم فلسطین و صهیونیست‌ها است. طبق اطلاعات محکم و متقن، رژیم غاصب در حال تدارک حمله به غزه بود که حماس با یک کار اطلاعاتی دقیق رژیم اسرائیل را مقهور خود کرد و توانست حتی به درون شهرک‌های اشغالی نفوذ کند به بیانی دیگر، رژیم غاصب صهیونیستی در نسبت با غزه، برای خود محاسباتی را انجام داد و در صدد عملیاتی نمودن آن بود که با عملیات غافلگیرانه طوفان الاقصی بسیار تحقیر شد و شکست اطلاعاتی، امنیتی و نظامی خفت‌باری را متحمل شد. اظهارات رسانه‌های اسرائیلی و کارشناسان سیاسی و نظامی در جهان نیز نشان از دارد که اسرائیل علی‌رغم آنچه پیشتر در خصوص اشراف اطلاعاتی خود و توانمندی سامانه‌های دفاع موشکی‌اش بیان می‌کرده، چندان هم درست نبوده است.
واقعیت آنچنان روشن بوده است که حتی روزنامه‌ی یدیعوت آحارونوت چنین نوشت: «بشدت تحقیر شدیم. ۵.۳ میلیارد شکِل (هر دلار معادل ۳ شکل است) هزینه احداث دیوار حائل با غزه بود، ولی در روز نخست جنگ، فروریخت و به یک دیوار کاغذی تبدیل شد.» برای اثبات شکست غیر قابل تریم و غیر قابل تحمل رژیم صهیونیستی می‌توان به این آمار‌ها نیز استناد نمود:
حدود حدود ۷ میلیارد دلار خسارت مالی
بیش از ۱۵۰۰ کشته و بیش از ۶۰۰۰ زخمی
سقوط ارزش سهام‌های اصلی بورس اسرائیل
غافلگیری و فلج شدن نیرو‌های اطلاعاتی و امنیتی
کاهش چشمگیر سرمایه‌گذاری خارجی
هزینه چند صد میلیون دلاری موشک‌های گنبد آهنین
اعلام برائت و تظاهرات گسترده علیه اسرائیل در سراسر جهان و …

البته در این نبرد هم همانطور که اشاره شد رژیم اسرائیل از هیچ جنایتی دریغ نکرده است، حمله به بیمارستان‌های المعمدانی و شفا، کشتار بی‌رحمانه زنان و کودکان، استفاده از بمب فسفری و محاصره غزه و...

"ذیل همین اهداف است که چهره خطرناک صهیونیسم در فلسطین نمود پیدا می‌کند و ملموس می‌شود"تنها گوشه‌ای از این جنایات است.
چنانچه که بخواهیم تمام جنایات اسرائیل را بر‌شمریم و توضیح دهیم، قطعا نیاز به خواندن کتاب‌هایی در این باب پیدا می‌کنیم، اما بازگو کردن گوشه‌ای از این جنایات و تجاوزات، خواننده را حداقل به موضوع حساس می‌کند تا به ماجرا دنبال برود و تحقیقات بیشتری را انجام دهد.
البته دیگر در این عصر و زمان، جهانیان افکار خود را به دست عمّال صهیونیسم و آمریکا نمی‌دهند و کمتر کسی طرز تفکر کورکورانه‌ی اثر پذیرفته از آن‌ها را دارد. امروز دیگر جنایت‌های صهیونیست‌ها قابل سانسور نیست و چهره واقعی آن‌ها حتی برای غربی‌ها هم آشکار شده است.

منابع :

_ علیانی، کوروش. متاستاز اسرائیل:استمرار تبعیض، ترور و تعدی، تهران:مؤسسه جام جم، چاپ دوم زمستان ١۴٠٠.

_ ساند، شلومو.

چرا من یهودی نیستم، مترجم محمود سلطانیه حامد فولادوند، تهران:نشر تاریخ ایران، چاپ اول ١٣٩۵.

_ فرامکین، دیوید. صلحی که همه صلح‌ها را بر باد داد:فروپاشی امپراتوری عثمانی و شکل گیری خاورمیانه جدید، نشر ماهی ١٣٩۵.

_ رحمانی، شمس الدین. جنایت جهانی، تهران:کانون انتشارات پیام نور، چاپ دوم ١٣٨١.

_ صحیفه امام، مجموعه آثار امام خمینی رحمة الله علیه، جلد دهم، ١٣٧٩.

 

* حسین طالبی، دانشجوی رشته معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادق علیه السلام 

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.