ناهید پرسون، کارگردان فیلم «صدای من باش»: همه می‌توانیم مثل مسیح علی‌نژاد باشیم

ناهید پرسون، کارگردان فیلم مستند «صدای من باش» که به زندگی و فعالیت‌های مسیح علی‌نژاد می‌پردازد در گفت‌وگویی ویدئویی با صدای آمریکا گفت پیام فیلم او این است که «همه ما می‌توانیم. نباید بنشینیم و منتظر باشیم که کسی دیگر ما را نجات دهد.»

ناهید پرسون روز جمعه ۲۱ آبان در این گفت‌وگو با اشاره به فعالیت‌های مسیح علینژاد، فعال حقوق بشر و مجری و مفسر برنامه تبلت صدای آمریکا، گفت: «مسیح هم یک نفر است. چرا نمی‌تواند تکثیر شود؟ من نمی‌گویم همه مثل مسیح بیایند و با آن انرژی کار کنند، چون هر کسی نمی‌تواند. مسیح فقط یک نفر است ... هر کدام ما با کاری که می‌کنیم، می‌توانیم روی جامعه تاثیر بگذاریم.»

ناهید پرسون در مورد چالش‌های ساخت فیلمی درباره مسیح علی‌نژاد که خود در مرکز شماری از وقایع و رویدادها است گفت: «برایم اول عجیب بود که چطور یک انسان می‌تواند به این همه کار برسد، بعد هم این که حالا من کدامش را فیلم کنم؟ در زمانی که من از مسیح فیلم گرفتم، اولین فکری که داشتم و اولین باری که مسیح را در اینستاگرام دیدم، برایم خیلی جالب بود.

"ناهید پرسون، کارگردان فیلم مستند «صدای من باش» که به زندگی و فعالیت‌های مسیح علی‌نژاد می‌پردازد در گفت‌وگویی ویدئویی با صدای آمریکا گفت پیام فیلم او این است که «همه ما می‌توانیم"چون احساس می‌کردم که یک ناهید جوان است. حرف‌ها و هدف‌هایش مانند همان چیزی بود که من در فیلم‌های قبلی خودم مثل روسپی‌گری پشت حجاب، چهار زن و یک مرد، و انقلاب دزدیده شده من، نشان دادم. همه این‌ها چیزهایی بود که مسیح هم به یک شکل دیگر انجام می‌داد و برایم جالب شد که این چه کسی است؟»

او در ادامه گفت: «در واقع خیلی شبیه هم بودیم؛ از همه نظر. نه این که فقط موهایمان فرفری است! ولی به لحاظ اخلاقی هم، و خیلی جالب بود که کامبیز، شوهر مسیح وقتی خانه‌شان بودم و داشتم ازش فیلم می‌گرفتم، دید که من هم خیلی عجول هستم و خیلی کارها می‌کنم که شبیه مسیح است. البته مسیح صد برابر بیشتر انرژی دارد.

بعد کامبیز بیچاره می‌گفت من یک مسیح کم داشتم، یکی دیگه هم به آن اضافه شد!»

ناهید پرسون افزود: «این باعث شد ما خیلی به هم نزدیک شویم. هم به لحاظ اخلاقی، هم این که هر دو روستایی هستیم و از خانواده‌ای آمده‌ایم که با زحمت بزرگ شدیم، با سختی بزرگ شدیم و هر دو زیر فشار سیاسی و اجتماعی بودیم، و این که هر دو زن هستیم. در مورد مسئله روسری برای من خیلی مهم بود، چون هر بار می‌رفتم ایران و فیلم می‌گرفتم،‌ اعصابم خرد می‌شد و خیلی هم اذیتم می‌کردند. برای من خیلی مهم بود که یک زن دارد تنهایی یک جنبش به این بزرگی را هدایت می‌کند.»

فیلم مستند «صدای من باش»، پیشتر در جشنواره فیلم لهستان جایزه بهترین فیلم مورد انتخاب تماشاگران را به دست آورد. این فیلم هفته آینده در جشنواره فیلم مستند نیویورک به نمایش درمی‌آید.