روایتی از حضور خیل عظیم عاشقان در حرم سلطان خراسان

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - فاطمه سعادتیان نیک: جانم دوباره غرق در نجوایی شیرین شده است، در افق بیکران التماس‌هایم کنج صحن مهربانی ات من در همین آستان و حرم سبز شما الطاف خداوند را با چشم‌هایم به وضوح می

بینم.

سلطان خراسان ای قرار ثانیه‌های دعا، تمام قد ایستاده‌ام روبروی پنجره فولاد، شانه‌هایم چقدر سبک شده‌اند دیگر خبری از سنگینی نیست، با خود قرار گذاشتم روز میلادت هر جا که باشم خودم را در این صحن باصفایت غرق در تماشای سقاخانه و گنبد طلائیت کنم.

و چه روزهایی بود که همه می‌گفتیم آقا تو بطلب ما را، روزهای سخت کرونایی، که امکان آمدن به حریم امن شما برایمان وجود نداشت و دلتنگی هایمان بهانه کنان به سوی حرم شما همچون کبوترانت که به سوی دانه‌های مِهری می‌روند، پر می‌کشید.

آقای مهربانم شما آرام بخش جان و دل‌های بی‌قرارید، امسال چه با شکوه مشهد با وجود زائرانی از گوشه و کنار کشور و جهان بهشت اجابت دعاها شده است.

امروز عطر گل‌هایی که در صحن و سرای حرم شما از جای جای ایران برای عرض ارادت تقدیم به ساحت مهربانیتان شد در فضای شهر پیچیده و مردم با شور و هیجان و با پذیرایی چای و شربت از مهمانان حریص رسیدن به شما بعد از چند سال پذیرایی می‌کنند.

اینجا مشهد است و شکوه حضور شما به این شهر امنیت و آرامش داده است و هیچ کسی در این روز زیبا جز زمزمه اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی عَلِیِّ بْنِ مُوسَی الرِّضَا الْمُرْتَضَی الاِْمامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ وَحُجَّتِکَ عَلی مَنْ فَوْقَ الاَْرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّری الصِّدّیقِ الشَّهیدِ صَلوةً کَثیرَةً تآمَّةً زاکِیَةً مُتَواصِلَةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَةً کَاَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اَوْلِیآئِکَ صلوات خاص شما هیچ نمی‌گوید.

امام رئوف حال امروز مشهد خوب است، امروز دلتنگی بی شماری از مردمان کشورم با رسیدن به بهشت دعای ایران به پایان رسید، آقا جانم بطلب تمام آن‌هایی که تمنای حضور در صحن و سرای مهر و شکوه شما را دارند.

در سالروز میلادت زائرانی که میهمان شما بودند همراه با خادمان، شادمانه «رضا رضا جانم» را زمزمه کردند.

امروز، همزمان با صبح میلاد شما نقاره‌زن‌ها از بالای گلدسته‌ها، سرود شادی سر دادند و همزمان، جمع دیگری از خادمان این صحن و سرای بهشتی شما، پرچم گنبد طلایی و پوش ضریح مطهر را تعویض کردند.

خیل زائرانی که تمام ساعات شب میلادتان را در صحن و سرای آرام جان، به صبح رسانده بودند، طلوع خورشید را در این قطعه از بهشت تماشا کردند و پس از آن نیز، چشمانشان با اهتزاز پرچم سبز بر گنبد طلایی خورشید خراسان منور شد.