نمایش تاکسیدرمی درنای سیبری همزمان با بازگشت امید به مازندران

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، به نقل از سازمان حفاظت محیط زیست، این نمونه یکی از درناهای پرورشی وارد شده از روسیه بوده که به منظور کمک به احیای این گونه با ارزش در دهه ۸۰ در منطقه فریدونکنار رهاسازی شد، پرنده مذکور در واقع یکی از نمونه درناهای پرورشی موجود در کشور به حساب می آمد که بعدا در مناطق قزوین پیدا شد و تا سالها در پارک پردیسان از آن نگهداری می شد که در سال ۱۳۸۳ پس از تلف شدن به صورت طبیعی، تحویل کارگاه تاکسیدرمی سازمان محیط زیست شد.

درنای سیبری با نام علمی «گراس لئوکوگرانوس»(Grus leucogeranus) از خانواده درناها، جثه‌ای بزرگ داشته و دارای پروازی باشکوه است.

تفاوت بین جنس نر و ماده، اندازه جنس نر است که کمی بزرگ تر از جنس ماده هست. پرنده بالغ با سر و روتنه سفید و صورت لخت و قرمز رنگ مشخص می‌شود.

در پرواز، شاهپرهای اولیه سیاه رنگ آن در تضاد با سفیدی بدن به خوبی نمایان است. پاها نیز قرمز است. پرنده نابالغ با سر، گردن و سینه نارنجی قهوه‌ای، رگه رگه بلوطی روشن در بال‌ها و پاهای قرمز رنگ پریده از بالغها قابل تشخیص است.

درنای سیبری طولانی‌ترین مسیر مهاجرت را در میان سایر درناها دارد و در طول مسیر مهاجرت از شمال روسیه تا فریدون کنار در میان تالاب‌های میانی راه، به استراحت و تغذیه می‌پردازد. در این بین خطرات زیادی در طول این مسیر او را تهدید می‌نماید و بازگشت هر ساله او برای دوست‌داران محیط زیست امید بخش می‌باشد.

"پرنده بالغ با سر و روتنه سفید و صورت لخت و قرمز رنگ مشخص می‌شود.در پرواز، شاهپرهای اولیه سیاه رنگ آن در تضاد با سفیدی بدن به خوبی نمایان است"

این گونه از نظر وضعیت حفاظتی در بحران انقراض (CR) قرار دارد. درنای سیبری به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شود. جمعیت مرکزی آن به هند مهاجرت می‌کرد که منقرض شد، جمعیت غربی به ایران می آمد که الان فقط یک درنای نر با نام امید از آن باقی مانده اما جمعیت شرقی آن هنوز وجود دارد و در حدود سه هزار درنا از آن همچنان به چین مهاجرت می کند که به عقیده پژوهشگران به دلیل عوامل تهدید کننده جمعیت آن‌ها نیز پس از سه نسل کاهش خواهد یافت. مهم ترین عوامل تهدید، سد سازی در مسیر مهاجرت آن‌ها است. سایر عوامل تهدید کننده شامل از بین رفتن تالاب‌ها یا پایین آمدن سطح آب آن‌ها از طریق توسعه کشاورزی و افزایش بهره‌برداری انسانی است.

بازگشت تنها درنای سیبری باقی مانده از جمعیت غربی هرچند امید بخش است اما به عقیده کارشناسان از نظر علمی جمعیت غربی درنای سیبری گونه‌ای منقرض شده در طبیعت تلقی می‌شود و بهتر است تلاش نمود تا این سرنوشت دامن گونه‌هایی همچون غاز پیشانی سفید کوچک، اردک بلوطی، اردک سرحنایی، عروس غاز را نگیرد.

تنها بازمانده گله غربی درنای سیبری، روز جمعه هفتم آبان ماه برای زمستان گذرانی به تالاب بین المللی و امن فریدونکنار و سرخرود مهاجرت کرد و موجب خوشحالی علاقه مندان به محیط زیست و حیات وحش شد.