واکنش‌ها به پخش اعتراف اجباری سپیده رشنو؛ «شکنجه دسته‌جمعی» برای «عبرت‌سازی» بود

پخش ویدئو «اعترافات اجباری» سپیده رشنو در خبرگزاری صدا و سیمای جمهوری اسلامی، واکنش‌های گسترده کنشگران و کاربران در رسانه‌های اجتماعی را در پی داشته است.

سپیده رشنو، نویسنده و ویراستار مخالف حجاب اجباری، ۲۵ خرداد در یک اتوبوس با یکی از زنان «آمر به معروف» مشاجره کرد و سپس توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.

ویدئو اعترافات تلویزیونی رشنو، که روز شنبه هشتم مرداد در خبرگزاری صدا و سیما منتشر شد، ساخته آمنه‌السادات ذبیح‌پور است که بر اساس گزارش‌ها پیش از این نیز در تهیه فیلم‌های اعترافات اجباری زندانیان دست داشته است.

آتنا دائمی، مدافع حقوق بشر و زندانی سیاسی پیشین، موضع‌گیری برخی اصلاح‌طلبان درباره ۲۵ زندانی کرد را یادآوری کرده که بر اساس «اعتراف اجباری» منتشر شده در خبرگزاری فارس نزدیک به سپاه پاسداران، آنها را «عضو داعش» معرفی کرده بودند.

خانم دائمی در توییتی تأکید کرده است: «سناریوسازی علیه سپیده رشنو و پخش فیلم اعتراف اجباری او با استناد به ادبیات اصلاح‌طلبان مرا به یاد اعدام آن عزیزان انداخت.»

پوریا نوری، زندانی عقیدتی پیشین، با انتشار تصویری از سپیده رشنو در حال اعتراف اجباری، با اشاره به این که او «سوار اتوبوس شده بود تا یک روز عادی از زندگی‌اش را سپری کند و مطالبه‌اش آزادی پوشش بود»، نوشت: «در روزهای اخیر وقتی می‌نوشتیم سپیده کجاست؟ او این جا بود، جلو دوربین با چهره‌ای سرکوب‌شده.»

مجید توکلی، کنشگر سیاسی پخش اعتراف اجباری را «یک شکنجه دسته‌جمعی» توصیف کرد که برای «تیره کردن و له کردن امید است» و «عبرت‌سازی از آنچه می‌توانست الگو باشد.»

آقای توکلی تأکید کرده است: «این تکثیر آزار و رنج یکی از ما، هدفمند است تا آزار ببینیم و تحقیر شویم. اعتراف اجباری دیگر حتی در پی دستکاری حقیقت نیست؛ فقط گسترش و تداوم کنترل و سرکوب است.»

ساناز باقری، کارتونیست، با کشیدن و انتشار طرحی از سپیده رشنو و تأکید بر این که «ما پا پس نمی‌کشیم»، نوشت: «سپیده تو‌ خود مایی … تصویرت بازتاب رنج چهل و چند سالهٔ همه زنان این سرزمین است.»

مسعود کاظمی،‌ روزنامه‌نگار، با انتشار دو تصویر از قبل و بعد از بازداشت سپیده رشنو نوشت: «تصویر سمت راست، سپیده رشنو، یک زن ایرانی و یک شهروند مسئول و دغدغه‌مند است. نفر سمت چپ، محصول دستگاه شکنجه جمهوری اسلامی است، اما باز هم حقارت حکومت اسلامی را فریاد می‌زند.»

شیوا نظرآهاری، مدافع حقوق زنان نیز با بازنشر عکسی از خانم رشنو پیش از بازداشت، تأکید کرد: «ما تو رو با این تصویر می‌شناسیم سپیده، زیبا و جسور و به تنگ آمده.»

شاهین میلانی، کنشگر حقوق بشر، با بیان این که «جمهوری اسلامی به اعتراف اجباری معتاد است و مثل یک معتاد هر بار فکر می‌کند با پخش اعتراف اجباری مشکلش حل خواهد شد»، تأکید کرد: «نه سپیده رشنو خواهد شکست نه دیگران. این بازی زشت فقط بر خشم مردم خواهد افزود و پایان سخت‌تری را برای جمهوری اسلامی رقم خواهد زد.»

الهام عدیمی،‌ روزنامه‌نگار نیز نوشت: «گزارش امنیتی آمنه‌السادات ذبیح‌پور، سناریوسازی، پرونده‌سازی و نابود کردن زندگی یک انسان مانند همه مردم عادی ایران، مثل سپیده رشنو که می‌خواهند زندگی عادی داشته باشند.»

روز شنبه ۲۶ تیر ویدئویی در رسانه‌های اجتماعی فراگیر شد که نشان می‌داد یک زن جوان با پوشش مورد نظر جمهوری اسلامی در اتوبوس بی‌آرتی با زنی دیگر بر سر حجاب مشاجره می‌کند و در حالی که با موبایل خود فیلم می‌گیرد، می‌گوید آن فیلم را به «سپاه» خواهد داد.

در این ویدئو زنی دیگر، سپیده رشنو، دست زخمی خود را نشان می‌دهد و خطاب به او می‌گوید: «ببین چه کار کردی!» زن محجبه تذکردهنده در نهایت با همکاری شماری از مسافران، به اجبار از اتوبوس پیاده می‌شود.

پخش اعتراف تلویزیونی سپیده رشنو، اولین اعتراف اجباری منتشرشده از زنان معترض حاضر در آن اتوبوس نیست.

همچنین ببینید:

از پخش فیلم «حلالیت‌طلبی اجباری» منتقد حجاب تا تردید درباره هویت فرد مصاحبه‌شونده