پیام نامه ابومازن به بشار چه بود؟

 این نامه را "زیاد ابوعمرو" معاون سیاسی نخست وزیر تشکیلات خود گردان در جریان سفر به دمشق تسلیم فیصل مقداد معاون وزیر خارجی سوریه کرده است. بشار اسد نیز بلا فاصله به این نامه پاسخ داد و این امر نشان می دهد که سوریه علیرغم جفایی که از تشکیلات خود گردان دیده آغوش خود را همچنان بر روی رهبران فلسطینی گشوده است. اگر چه محتوای نامه فاش نشده است اما گمانه زنی هایی در خصوص اسباب و دلایل ارسال این نامه آن هم در این شرایط زمانی صورت گرفته است.

گمانه زنی نخست و نزدیک به واقعیت این است که تشکیلات خود گردان که از سال ۱۹۹۳ و پس از امضای توافقنامه اسلو راه سازش با رژیم صهیونیستی را در پیش گرفته در نهایت به یک بن بست کامل در روند سازش رسیده است. نزدیک به ۲۷ سال مذاکره نفس گیر بین فلسطین و رژیم اسرائیل، جز وقت کشی بیهوده ارمغانی برای ملت فلسطین به همراه نداشته وحتی چهره های میانه رو در تشکیلات خود گردان نسبت به خروجی نهایی این مذاکرات، اظهار بدبینی کرده اند. طرح معامله قرن که از سوی دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا تهیه شده و متضمن اعتراف امریکا به اینکه قدس پایتخت ابدی رژیم صهیونیستی است موجی از نا امیدی ها را در میان جریان های سیاسی سازشکار فلسطینی، ایجاد کرد.

علاوه بر این، طرح اخیر بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در خصوص الحقاق کرانه غربی و دره اردن به اراضی اشغالی ۱۹۶۷ بمثابه آخرین میخی است که بر تابوت مذاکرات سازش تشکیلات خود گردان و رژیم اسرائیل کوبیده شد.

تجربه ۲۷ سال مذاکره که مرگ مشکوک و ناگهانی مرحوم یاسر عرفات رئیس سابق تشکیلات خود گردان را رقم زد نشان داد که آمریکا، غرب و رژیم صهیونیستی هیچ گاه به توافقات خود عمل نمی کنند و تنها مذاکره را بر اساس برد- باخت و در راستای تحمیل اهداف خود به طرف مذاکره کننده تعریف می کنند.

مرحوم یاسر عرفات تا قبل از مرگ مشکوک خود در سال ۲۰۰۴ بارها از رفتار تحقیر آمیز امریکا و غرب نسبت به طرف فلسطینی مذاکره کننده انتقاد کرد و سرانجام جان خود را بر سر مواضع اصولی خود از دست داد.

محمود عباس جانشین مرحوم عرفات که تصور می کرد راه سازش به شکل گیری یک دولت مستقل فلسطینی به پایتختی بیت المقدس منجر خواهد شد با آهنگ سریع تری مسیر سازش را پیمود اما با طرح الحقاق کرانه غربی به اراضی اشغالی، دریافت که در پی سراب بوده است.

" این نامه را "زیاد ابوعمرو" معاون سیاسی نخست وزیر تشکیلات خود گردان در جریان سفر به دمشق تسلیم فیصل مقداد معاون وزیر خارجی سوریه کرده است"اگر چه بنیامین نتانیاهو تحت فشار افکار عمومی موقتا از اجرایی کردن طرح الحاق کرانه غربی به اراضی اشغالی ۱۹۶۷ عقب نشینی کرد اما در نهایت او امیدوار است تا فضای بین المللی بگونه ای رقم بخورد که طرح خود را عملیاتی کند.

لذا محمود عباس که دچار اشتباه محاسباتی شده بود و پل های پشت سر خود را تخریب کرد درصدد ترمیم مجدد این پل ها بر آمده است. شتاب زدگی تشکیلات خود گردان در حمایت از تروریست های سوریه و دنباله روی از سیاست های عربستان، آمریکا و امارات در بحران سازی ها علیه دولت سوریه موجب بروز کدورت بین دمشق و رام الله شد.

گمانه زنی دوم در خصوص محتوای نامه محمود عباس به بشار اسد رئیس جمهوری سوریه این است که رئیس تشکیلات خود گردان از دمشق خواسته تا ضمن باز گشایی فصل جدیدی در روابط خود با این تشکیلات زمینه آشتی با تهران را نیز فراهم کند. مشکل دولتمردان  فلسطین در طول ۷ دهه گذشته این است که تصور می کنند کلید حل غرب آسیا تنها در دست آمریکا است و این کشور عصای سحر آمیزی در دست دارد و می تواند بحران ها را مدیریت کند. این توهم سیاسی موجب شده که رهبران فلسطینی در جریان حمله رژیم سابق صدام حسین به کویت و در بحران های اجتماعی مصر، لیبی، تونس و سوریه نتوانند یک موضع سیاسی منطقی در تجزیه و تحلیل منطقی  این بحران ها اتخاذ کنند. این اشتباه نیز در بحران سوریه که از فوریه سال ۲۰۱۱ اغاز شد از سوی رهبران تشکیلات خود گردان و حتی حماس تکرار شد و به تشدید شکاف میان جنبش های فلسطینی و سوریه منجر شد.

اکنون که رژیم های مرتجع عربی مانند عربستان، امارات و بحرین که یک مسابقه خطرناکی برای بر قراری رابطه آشکار با رژیم صهیونیستی آغاز کرده اند، تشکیلات خود گردان برای تقابل با طرح های رژیم صهیونیستی به یک عقبه مبارزاتی محکمی نیاز دارد.

این عقبه قطعا از دمشق آغاز و به بیروت و سپس بغداد و در نهایت تهران ختم می شود و لذا محمود عباس به خوبی درک می کند که ممکن است روزی فرا برسد که رژیم صهیونیستی، رهبران تشکیلات خود گردان را از رام الله اخراج کند. اگر چه محمود عباس در طول ۱۶ سال گذشته یعنی پس از مرگ دردناک یاسر عرفات در سال ۲۰۰۴ میلادی از رهگذر ادامه روند سازش، مسیر مبارزاتی را بر روی جنبش های جهادی فلسطینی بست، اما او در نهایت به این نتیجه رسیده که باید به رویکردها و ساز وکارهای انقلابی و مبارزاتی باز گردد. از سوی دیگر اعتقاد رهبران محور مقاومت شامل ایران، سوریه، لبنان وعراق این است که نباید دروازه های خود را بر روی رهبران فلسطینی ببندند بلکه باید آنان را به مسیر صحیح مبارزاتی هدایت کنند.

۳۱۰۳۱۱