بدبینی ها در دهه ۵۰ خورشیدی، فقط در گفتار و نوشتار روشنفکری نبود! در سینما و موسیقی هم بود!؛ ف. م. سخن - Gooya News

بعضی چیزها را که آدم خودش ندیده باشد، و فقط در باره اش شنیده باشد، در ذهن اش تبدیل به داستان هایی می شود که فرسنگ ها با واقعیت فاصله دارد.

کسانی که دوران انقلاب را تجربه نکرده اند، و فقط چیزهایی در باره ی آن شنیده اند، ساخته های ذهن شان می تواند کلا با واقعیت تفاوت داشته باشد.

مثلا تصور این که کسی به اسم خمینی همیشه در همه ی لحظات پیش از انقلاب حاضر و آماده بود و کسانی که انقلاب کردند با آگاهی از خباثت او دست به انقلاب زدند و خودشان و مردم را بدبخت کردند!

یا روشنفکران باعث و بانی انقلاب بودند و خوشی زیر دل مردم را زده بود و ناگهان همینجوری انقلابی شدند!

یا خارجی ها عامل اصلی انقلاب بودند و داخلی ها نقشی در آن نداشتند!

حال ما که آن روزگار را به چشم دیده ایم، خیلی از چیزهایی که در آن دوران بود و امروز به فراموشی سپرده شده و در باره ی آن ها سخن به میان می آید تعجب می کنیم که آیا ما در آن دوران بودیم یا کسانی که در آن دوران نبوده اند و نظرهای عجیب غریب در باره ی آن دوران صادر می کنند!

شاید باور نکنید که در دوران پهلوی، تاریک نمایی و زشت بینی فقط مربوط به نویسندگان و روشنفکران نبود.

فیلم هایی که مثلا مرتضی عقیلی درست می کرد، یا فیلم هایی که گوگوش و ابی و شهرام در آن ها بازی می کردند، یا فیلم های فرزان دلجو و آیلین ویگن، هر کدام قطرات زهری بود که به کام مردم عادی و جوانانی مثل من ریخته می شد.