آمده‌ام در خانه‌ات

خدایا برای این از تو تشکر می‌کنم که همه چیز مرا می‌دانی و باز به پای من می‌مانی؛
قدرت عقوبتم را داری ولی می‌بخشی؛
می‌دانی چرا جرئت گناه دارم؟ به دلیل همین صبر تو است؛
همین گذشتت باعث شده این قدر در پیشگاه تو بی‌حیا باشم؛
اصلا چون می‌دانم رحمت گسترده داری و به‌راحتی عفوم می‌کنی، گناه می‌کنم؛
یا حلیم، یا کریم، یا حی، یا قیوم
ای خدا می‌دانم که گناهانم را می‌بخشی، توبه‌ام را قبول می‌کنی، منت سرم می‌گذاری
اکنون
کو پرده‌پوشی‌های قشنگت؟
کو بخشش پرشکوهت؟
کو آن گشایش نزدیکت؟
کو آن فریادرسی سریعت؟
کو آن رحمت واسعت؟
کو آن همه عطاهای تمیزت؟
کو آن موهبت‌های گوارایت؟
کو آن هدایای گران‌قیمتت؟
فضل و بخشش بزرگت، نعمت‌های درشتت، احسان و محبت قدیمی‌ات، کرامتت کجاست یا کریم؟
به‌خاطر همان کرامتت نجاتم بده. به خاطر رحمتت از غصه‌ها رهایم کن؛
یا محسن، یا مجمل، یا منعم، یا مفضل
خودت می‌دانی که برای نجات از عقوبت تو نمی‌توانم به رفتارم تکیه کنم؛
تنها لطف تو که اهل تقوا و بخشش هستی قابل اتکا است؛
به رویم نمی‌آوری ولی من که می‌دانم قبل از اینکه من از تو درخواست کنم تو آماده بخشیدنی؛
به خاطر کرمت، هنوز نگفته، عفوم می‌کنی؛
خلاصه اینکه خدا آمده‌ام در خانه‌ات.