تحقق رویای رسیدن به مریخ تا سال ۲۰۴۰ بسیار چالش‌برانگیز است

فضانوردان ممکن است تا سال ۲۰۳۳ به مدار مریخ برسند، اما به گفته‌ مقامات ناسا، قدم گذاشتن بر روی سیاره سرخ تا پایان دهه‌ آینده هدفی جسورانه  و پر از پشتکار خواهد بود.

برای انجام یک پرواز شش ماهه به مریخ و فرود روی آن تا سال ۲۰۴۰، انسان‌ها باید در سال ۲۰۳۹ زمین را ترک کنند. این چشم اندازی است که پیش از این توسط مدیر ناسا بیل نلسون (Bill Nelson) و رئیس سابق این سازمان جیم برایدنستاین (Jim Bridenstine) ذکر شده بود. اما آژانس فضایی آمریکا تحقق این چشم انداز را در ۱۶ سال آینده بسیار چالش برانگیز می‌داند.

جیم رویتر (Jim Reuter)، معاون مدیر اداره ماموریت فناوری فضایی آژانس (STMD) در روز چهارشنبه (۱۷ مه) در اجلاس انسان تا مریخ در واشنگتن دی سی گفت: من می‌توانم بگویم که این هدف جسورانه‌ای است که باید به آن برسیم. ممکن است زمان زیادی به نظر برسد، اما زمان بسیار کوتاهی برای توسعه فناوری‌هایی است که باید توسعه یابد.

ماموریت فرود خدمه روی مریخ تا سال ۲۰۴۰ مستلزم حضور انسان در ماه در اوایل دهه ۲۰۳۰ بوده و این اولویت ناسا و پله‌ای برای سفر به مریخ به حساب می‌آید. این آژانس قصد دارد به طور گسترده از ایستگاه فضایی آینده خود به نام «دروازه» (Gateway) که به دور ماه می‌چرخد و میزبان تجهیزات و گاهی اوقات حتی فضانوردان برای اجرای ماموریت‌های شبیه‌سازی شده مریخ است، استفاده کند.

چنین ماموریت شبیه‌سازی شده‌ای به این صورت خواهد بود که فضانوردان به مدت شش ماه به ایستگاه فضایی دروازه ماه پرواز و در آن اقامت می‌کنند که شبیه به سفر یک طرفه به مریخ است.

"این چشم اندازی است که پیش از این توسط مدیر ناسا بیل نلسون (Bill Nelson) و رئیس سابق این سازمان جیم برایدنستاین (Jim Bridenstine) ذکر شده بود"آن‌ها ۳۰ روز را در ماه برای شبیه‌سازی کار روی سیاره سرخ می‌گذرانند، و به ایستگاه دروازه ماه باز می‌گردند تا شش ماه دیگر برای شبیه‌سازی سفر به سوی خانه در آن جا بمانند.

نزدیک‌ترین حالتی که ما در زمین موفق به شبیه‌سازی چنین شرایطی شدیم زیستگاه HI-SEAS در هاوایی است، جایی که فضانوردان به گونه‌ای کار می‌کنند که گویی در مریخ هستند. آن‌ها حتی در این مکان با تاخیر ارتباطی ۲۰ دقیقه‌ای نیز مواجه هستند.

با این حال، زیستگاه هاوایی گرانش مریخ را که ۳۸ درصد کمتر از زمین است، شبیه‌سازی نمی‌کند.

بنابراین، مقامات ناسا قصد دارند از دروازه‌ای که به دور ماه می‌چرخد، که اولین ایستگاه در خارج از مدار پایین زمین خواهد بود، برای آزمایش نحوه‌ی واکنش انسان به شرایط گرانش کم استفاده کنند.

همچنین این ایستگاه فضایی از کمربند تشعشعی ون آلن عبور خواهد کرد، بنابراین ماموریت‌های فضایی شبیه‌سازی شده برای آزمایش فناوری پیشرفته حفاظت در برابر تشعشع که در حال حاضر در حال توسعه است مفید خواهد بود، اما این آزمایش‌ها زمان بر است.

این‌ها تنها موانع پیش روی ناسا در حال حاضر نیستند. یکی از شرکای متعدد آژانس فضایی ناسا برای ماموریت‌های ماه و مریخ، اسپیس‌ایکس است که ترکیبی از یک فضاپیما و موشک چندبار مصرف به نام استارشیپ را برای ماموریت آرتمیس ۳ به ماه می‌سازد. با این حال، این وسیله‌ نقلیه با ظرفیت ۱۰۰ سرنشین که برای فرود در نزدیکی قطب جنوبی ماه در سال ۲۰۲۵ انتخاب شده است در اولین پرتاب مداری خود در اوایل ماه آوریل نتوانست به مدار زمین برسد و تنها کمتر از چهار دقیقه پس از بلند شدن، دستور انفجار به آن داده شد.

جیم فری (Jim Free)، معاون مدیر اداره‌ ماموریت توسعه سیستم اکتشافی ناسا، در نشست انسان تا مریخ در روز چهارشنبه گفت: ما برای پرتاب و موفقیت اولین فرودگرمان به استارشیپ نیاز داریم.

مقامات ناسا همچنین بر وابستگی خود به همکاری‌های تجاری، دانشگاهی و صنعتی چه در ایالات متحده و چه در سطح بین‌المللی تاکید کردند. فری گفت، برای مثال، کانادا در حال ساخت یک وسیله نقلیه رباتیک است که می‌تواند در صورت نبودن خدمه به طور مستقل کار کند، اما می‌تواند خدمه را نیز دنبال کند.

منبع: اسپیس