ایران، شیرین سمیعی - Gooya News

ایران،‌ ای مرز پرگهر، تویی سرزمین من، خاکت سرچشمه هنر باقی مانَد و خودت جاودان و به دور از اندیشه بَدان! همان سان که طی سالها، به رغم هجوم اهریمنان انسان نما به خاک پاکت، پا برجا باقی مانده‌ای. با خواندن این سرود ستایشت می‌کنیم، سرودی که هیچ زمان اینسان در روح و روانم رخنه نمی‌کرد و با من این چنین چو امروز حرف نمی‌زد. سالهاست از تو به دور افتاده‌ام و تنها با یاد توست که زنده مانده‌ام و در یاد توست که به زندگی ادامه می‌دهم. دلم تنگ است و زخم داغ دوری از تو هر بار با حوادث دردناکی که درونت رخ می‌دهد سر باز می‌کند و روح و روانم را می‌سوزاند. سالهاست که عزا دارم و به عزای هموطنان عزیز کشته شده‌ام نشسته‌ام که نامشان را می‌خوانم و تصویرشان را در رسانه‌ها می‌بینم و از دور صدای گریه بستگان‌شان را می‌شنوم، من هم نگران عزیزان در کند زنجیرشان در زندانهای اهریمنان خون آشامی که امروز بر ایران حکم می‌رانند، هستم.

اهریمنانی که خدای‌شان اهریمن است و مذهب‌شان کشت و کشتار و زندان و شکنجه بندگان معصوم خداوندی بخشنده و مهربان.