تنش آبی در روستاهای اسلام آباد غرب / امکان آبرسانی از سد «شیان» وجود ندارد

به گزارش گروه استان‌ها خبرگزاری دانشجو، ایجاد پدیده خشکسالی در چند سال اخیر باعث شده است که بسیاری از شهر‌ها و روستا‌های کشور دچار کم آبی شوند و این کم آبی چه در بخش آب شرب و چه در حوزه کشاورزی باعث ایجاد مشکلاتی برای مردم شده است و با کاهش سطح آب‌های زیرزمینی زنگ هشدار آب به بحران تبدیل کرده است.

این بحران در دو روستا به نام شیان و میرعزیزی از توابع شهرستان اسلام آباد غرب واقع در استان کرمانشاه به اوج خودش رسید، به طوری که بیش از هشت ماه آب این دو روستا قطع شده است.

به همین دلیل به سراغ مهدی پرویزی، معاون عمرانی فرماندار اسلام آبادغرب رفتیم تا درباره این مسئله گفتگویی داشته باشیم.

دانشجو: در مورد روز و ماه دقیق وقوع این حادثه یعنی قطعی آب دو روستا به مدت بیش از هشت ماه، توضیحی بفرمایید و این که در طول این مدت چه کار‌هایی برای رفع این مشکل انجام شده؟  

پرویزی: ببینید با توجه به این که در سنوات گذشته ما در کل منطقه خشکسالی داشتیم و سطح آب‌های زیر زمینی چه در بخش کشاورزی، چه آب شرب، در حدود پنجاه شصت متر پایین آمده و آب شیان و روستای پایین دستش میرعزیزی با جمعیتی تقریبا در حدود چهار پنج هزار نفر که از چاه شیان استفاده می‌کردند، متاسفانه در یکی دو سال گذشته، (قبل از این که من بخشدار مرکزی هم شوم) کم شد و الان به حدود آبدهی شش لیتر در ثانیه رسیده که یک آبدهی بسیار کم است.  

آبفای شهرستان برای حل این مشکل یک نقطه را مشخص کرد که چاه جدید را آن جا حفر کنند. مجوز‌ها صادر شد. حفاری‌ها انجام شد، ولی متاسفانه با توجه به جانمایی اشتباه چاه، در عمق صد و بیست یا سی متری به گچزار رسیدیم. یعنی در برج یازده که تست پمپاژ گرفتیم این چاه هیچ گونه آبدهی نداشت و خشک بود.

"حفاری‌ها انجام شد، ولی متاسفانه با توجه به جانمایی اشتباه چاه، در عمق صد و بیست یا سی متری به گچزار رسیدیم" 

دانشجو: این کارشناسان برای حوزه‌ی شما نبودند؟

پرویزی: نه اصلا. روال کار این است که آبفا به طور مثال به عنوان مشتری می‌آید و به امور آب شهرستان درخواست حفر چاه می‌دهد برای امور مختلف مثل تامین آب شرب روستا یا جای دیگر. امور آب بعد از بررسی، اولین کاری که انجام می‌دهد این است که نقشه‌ی یو تی ام می‌گیرد و کارشناس زمین شناسی اش می‌آید بررسی می‌کند که آیا این جا آب دارد یا سختی لایه‌های زیر زمین چه طور است و به هر دلیلی این جا نمایی توسط کارشناس اشتباه انجام شد (قبل از حضور من) و هزینه انجام شد و به چاه خشک رسیدیم. بعد از آن درخواستی مجدد داشتیم از آبفا به امور آب زیرا تولید آب بر عهده‌ی امور آب و توزیعش بر عهده‌ی آبفاست.  

دانشجو: حفر چاه دوم چند ماه طول کشید؟  

پرویزی: بیست روز.

 

دانشجو: بعد از بیست روز چرا سریع چاه جدید نزدید؟  

پرویزی: چاه جدید زدن یک روال اداری دارد و این نیست که سریع بشود این کار را انجام داد. این درخواست باید برود استان و توسط امور آب تایید شود. در سطح شهرستان نیست. علاوه بر روال اداری، یک سری معارضینی دارد. مثلا شخص می‌گوید من زمینم را نمیدهم که چاه در آن حفر شود؛ و حتی راضی به فروشش هم نمیشد.

"روال کار این است که آبفا به طور مثال به عنوان مشتری می‌آید و به امور آب شهرستان درخواست حفر چاه می‌دهد برای امور مختلف مثل تامین آب شرب روستا یا جای دیگر"به علاوه تامین اعتبار حفر چاه هم هست. این که آبفا اعتباری برای حفر چاه دارد یا خیر.  

مثلا این چاه جدید حفرش تقریبا بین هشت تا نه میلیارد هزینه برده برای آبفا؛ بخش امور آب هم هزینه‌های برای کارشناس و ... انجام داده است، برج یک به بعد ما روال اداری حفر چاه جدید را شروع کردیم و الان چاه حفر شده و به آبدهی هم رسیدیم.  

دانشجو: در طول این مدت برای حل موقت مشکل چه کاری انجام دادید؟  

پرویزی: در تابستان ما نه فقط در اسلام اباد بلکه در نقاط مختلف مخصوصا در روستا‌ها با تنش آبی شدید مواجه بودیم حالا برای این روستا به صورت سیار آبرسانی کردیم.

برای این کار از هلال احمر کمک گرفتیم. آبفای شهرستان به صورت پیمانکار آبرسانی را با تانکر انجام می‌داد. خود دهیاری تقریبا چهار پنج تانکر را کرایه کردند و و با تراکتور آبرسانی را انجام می‌دادند. بعضی مواقع یک و دو شب پیگیر این کار‌ها بودیم.  

دانشجو: از اهالی روستا می‌گفتند که این آبرسانی سیار کفاف نیازشان را نمی‌داده.

"بعد از آن درخواستی مجدد داشتیم از آبفا به امور آب زیرا تولید آب بر عهده‌ی امور آب و توزیعش بر عهده‌ی آبفاست" 

پرویزی: بله آبرسانی سیار از روی ناچاری بود و هیچ وقت این نوع آبرسانی کفایت دو روستا را که با دام هایشان نزدیک پانزده هزار نفر و راس می‌شدند را نمی‌کند. وضعیتشان وضعیت بسیار سختی بود.  

کار دوم هم این بود که با چند نفر از معتمدین روستا و چاه دار‌ها صحبت کردیم و یک چاه کشاورزی از مردم روستا گرفتیم؛ و آب را از چاه آن‌ها پمپاژ کردیم در لوله برای آبرسانی به مردم.  

همین چاه هم برای چهار نفر بود. یک نفرشان در کرمانشاه بود که ما رفتیم و با او صحبت کردیم و راضی شد در این آبرسانی هم برای تامین منبع شانزده هزار لیتری  از بوشهر سفارش دادیم و دو ماه طول کشید تا با بار ترافیکی به دست ما رسید.

یا دستگاه پمپاژی که متناسب با آن چاه بود از تبریز سفارش دادیم و تقریبا بعد از یکماه تبریز تولید کرد و فرستاد. این‌ها کار‌های است که مهندس داوودی (مدیر عامل آبفای استان) به صورت ویژه پیگیری کردند.  

به هر حال این کار انجام شد و از چهار پنج ماه پیش تا یک ماه گذشته از همین چاه کشاورزی استفاده می‌کردیم. اما از بیست روز پیش چاه دار‌ها رضایت نداشتند و حق هم داشتن، چون به سیستم برقشون فشار می‌آمد و البته با امور آب صحبت کردیم که برای صاحبان چاه کنتورش را حساب نکنند. اما اهالی روستا که از آن آب استفاده می‌کردند کنتور می‌آمد و باید پول مصرف آب را می‌دادند.

دانشجو: چرا در این مدت چاه سوم زده نشد؟  

پرویزی: روال اداری در سطح شهرستان نیست که راحت کار پیش برود به هر حال تا الان که در خدمت شما هستم ما تست پمپاژ را تقریبا بیست روز پیش انجام دادیم، ۱۰ لیتر در ثانیه این چاه جدید دبی دارد.

" دانشجو: بعد از بیست روز چرا سریع چاه جدید نزدید؟  پرویزی: چاه جدید زدن یک روال اداری دارد و این نیست که سریع بشود این کار را انجام داد" شبکه‌ی قبلی هم شش لیتر در ثانیه؛ که به صورت میان مدت نیاز مردم را تامین می‌کند، اما ما باز نیاز به یک چاه جدید داریم تا مشکل دو سال پیش به وجود نیاید؛ چاه حدود یک کیلومتر از محلی که آب پمپاژ می‌کنه فاصله دارد که خطوط لوله اش هم وصل شده است.

دانشجو: این طور که ما شنیدیم گفتند کار لوله گذاری بیست و پنج روز به خاطر صد و پنجاه متر لوله کار خوابیده است!

پرویزی: نه این طور نیست. همین لوله از زمین‌های کشاورزی رد می‌شود. کشاورزان راضی نمی‌شدند. دو سه هفته ما با آن‌ها صحبت کردیم. پیمانکار هم که آمد لوله بگذارد صد و پنجاه متر کم آمد.

باید از اصفهان سفارش میداد و آن کارخانه تا سفارش هایش به مقدار پنج هزار متر نمی‌رسید سفارش‌ها را نمی‌زد.  

دانشجو: از جای دیگر نمی‌شد تهیه کرد؟

پرویزی: نه پیمانکار با آن جا قرار داد داشت. یه هفته یا ده روز طول کشید؛ که البته من گفتم از شهرستان این کار تکمیل شود و بعد از تحویل از اصفهان جایگزین شود.  

دانشجو: ادامه کار چه طور پیش رفت؟  

پرویزی: تیر‌های برق الان پایه گذاری شده و آماده است. اما چند وقت پیش کابل برق هشت تیر برق را دزدیدند و چون تیر‌ها در زمین‌های کشاورزی کشاورزان است خود صاحبان زمین ملزم هستند که آن‌ها را تامین کنند.

"مثلا شخص می‌گوید من زمینم را نمیدهم که چاه در آن حفر شود؛ و حتی راضی به فروشش هم نمیشد" 

دانشجو: تیر‌ها که برای آن‌ها نیست چرا باید آن‌ها تامین کنند؟  

پرویزی: البته امور برق هم باید محافظت کند، اما به دلیل نیروی انسانی کم و حوزه‌های گسترده این کار سخت است، ما مکاتبه کردیم با اداره برق، الان سیم‌های برق را جمع آوری کردند و گفتند زمانی که هوا خوب باشد نصب انجام می‌شود برای همین تیر‌های برق هم باید با مردم صحبت می‌شد تا موافقت کنند.

ما مرز بین دو زمین را مشخص کردیم کارشناس اداره برق هم باید تایید کند و پیمانکار برق هم آماده است و فقط مانده وصل ترانسش و سیم کشی قسمتی که خالی است.  

دانشجو: از سد شیان نمی‌شد آبرسانی انجام داد؟  

پرویزی: خیر، چون آب تصفیه شده نیست و امکان تصفیه هم ندارد و برای شرب مناسب نیست.  

دانشجو: زمان قطعی شدن این پروژه چه زمانی است؟  

پرویزی: اگر هوا خوب باشد مثلا یک هفته ده روز ان شاالله انجام می‌شود، زیرا تیر برق‌ها در زمین کشاورزی است و هر چند که خشکسالی است، اما زمانی که باران می‌آید جرثقیل نمی‌تواند برود در زمین کشاورزی کار کند. یا وقتی که باد می‌آید خطرناک است که سیم‌ها را وصل کنند.

 

مصاحبه کننده: فاطمه رستمی