منع کشت خشخاش، شمشیری دولبه برای حکومت طالبان

حکومت طالبان با ممنوع اعلام کردن تولید تریاک در افغانستان امیدوار است که در سطح بین‌المللی به رسمیت شناخته شود، اما این مساله به احتمال زیاد به مشکلات کشاورزان افغان دامن خواهد زد.

عبدالرحمان سرگرم برداشت خشخاش از مزارع اطراف قندهار در جنوب افغانستان است. کشت خشخاش که از آن هروئین تهیه می‌شود برای چند دهه در این منطقه رو به افزایش بود.

او می‌گوید: «اکنون که طالبان کشت خشخاش را ممنوع کرده است باید به ما کمک کند که تغییر کنیم. دنیا هم باید به ما کمک کند.»

خانواده محمد تاج نیز ۲۸ سال است که به کشت خشخاش مشغول‌ است، اما اکنون به پایان کار خود رسیده‌‌ چون طالبان کار آن‌ها را ممنوع کرده است. محمد تاج در ارضی اجاره‌ای کار می‌کند و باید به ۲۵ عضو خانواده خود رسیدگی کند. منبع اصلی درآمد او تریاک است. 

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

در ابتدای آوریل طالبان اعلام کرد که محصولات تریاک باید سریعا از بین بروند و هر کس که از این فرمان سرپیچی کند، مجازات خواهد شد.

"کشت خشخاش که از آن هروئین تهیه می‌شود برای چند دهه در این منطقه رو به افزایش بود.او می‌گوید: «اکنون که طالبان کشت خشخاش را ممنوع کرده است باید به ما کمک کند که تغییر کنیم"اما از آن زمان تا کنون هیچ تغییری در مزارع اطراف قندهار رخ نداده است.

رحمان که در این مزارع کشاورزی می‌کند، می‌گوید: «اگر ما نتوانیم محصول خود را برداشت کنیم به مشکل برمی‌خوریم. بعد از ۲۰ سال جنگ داخلی همه ساکنان اینجا بدهکار هستند. چگونه باید شکم فرزندان خود را سیر کنیم؟»

منبع اصلی در گذشته

تریاک منبع اصلی درآمد طالبان در دوران جنگ‌های داخلی بوده است. آن‌ها تجارت مواد مخدر را کنترل و مالیات آن را دریافت می‌کنند ولی هیچ‌گاه در این مورد توضیح رسمی ارائه نمی‌دهند.

ناظران بین‌المللی معتقدند که طالبان تنها در سال ۲۰۲۰ از این تجارت حدود ۲۰ میلیون دلار درآمد داشته‌ است. ۸۰ درصد تریاک جهان را بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ افغانستان تامین کرده و این کشور پیشتاز بازار جهانی است.

در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ هم که طالبان حکومت در افغانستان را در دست داشت، کشت خشخاش را با تعیین مجازات ممنوع اعلام کرده بود.

آجایی صحنی مدیر اجرای موسسه مدیریت بحران دهلی نو است که اطلاعات مربوط به کشت و تجارت تریاک در جنوب آسیا را جمع‌آوری می‌کند.

او با تاکید بر اینکه ممنوعیت دوباره کشت خشخاش بی‌معنی است، می‌گوید: «هدف اصلی از ممنوعیت تولید تریاک به رسمیت شناخته شدن از سوی جامعه جهانی است. این برای طالبان حیاتی است چون از این طریق می‌توانند گردش مالی داشته باشند.»

تا امروز کمک‌های جهانی به طالبان داده نشده و مستقیم به شهروندان افغانستانی ارائه شده است. آجایی صحنی با اشاره به تلاش طالبان برای دریافت "جبران خسارت" از جامعه جهانی با این ممنوعیت می‌گوید: «طالبان می‌گویند، ببینید تولید تریاک بخش بزرگی از درآمد کشاورزان ما را تشکیل می‌دهد. اگر آن‌ها محصولات خود را از بین ببرند این مساله باید به شکل دیگری جبران شود.»

این کارشناس معتقد است این حرکت طالبان می‌تواند با تایید کشورهای کمک‌کننده مالی به افغانستان روبرو شود.

تقویت مواد مخدر صنعتی؟

عبدالحق آخوندزاده‌، معاون وزارت داخله طالبان در سیاست مواد مخدر است. او در گفت‌وگو با سرویس خبری شبکه اول تلویزیون آلمان (ARD) اعلام کرده که ممنوعیت کشت خشخاش صادر شده، اما قرار نیست به سرعت اجرایی شود.

او تصریح کرد: «کشاورزان مشکلات زیادی دارند.

"دنیا هم باید به ما کمک کند.»خانواده محمد تاج نیز ۲۸ سال است که به کشت خشخاش مشغول‌ است، اما اکنون به پایان کار خود رسیده‌‌ چون طالبان کار آن‌ها را ممنوع کرده است"ما اعلام کرده‌ایم که این مساله بر محصول تریاک امسال تاثیری نخواهد داشت. تنها پس از آن است که کشت ممنوع می‌شود.»

آخوندزاده با اعتراف آشکار به هدف طالبان می‌گوید: «ما می‌خواهیم شما به ما کمک کنید. زیرا تمام کشورها می‌دانند که کشور ما معضل بزرگی دارد و ۴۰ سال جنگ را تجربه کرده است.»

او با تاکید بر اینکه تریاک یکی از راه‌های مردم کشورش برای سیر کردن شکم فرزندانشان است می‌گوید: «تمام دنیا باید به ما کمک کنند و در کنار ما بایستند.»

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

به گفته آجایی صحنی تولید و تجارت تریاک برای طالبان به عنوان یک گروه شورشی منبع اصلی درآمد بوده است. برای طالبان این منبع درآمد دارد به پایان می‌رسد. او معتقد است تجارت مواد مخدر اکنون توسط جنگ‌سالاران، گروه‌های کوچک محلی و سازمان‌های غیرقانونی در مرز پاکستان کنترل می‌شود.

این کارشناس تاثیر تصمیم جدید طالبان بر بازار اروپا را اینگونه ارزیابی می‌کند: «با کاهش دسترسی به هروئین در اروپا تغییر میل به سمت دیگر مواد مخدر مخصوصا مواد مخدر صنعتی به وجود خواهد آمد.»

همزمان منطقه پرتنش دیگری به عنوان تولیدکننده اصلی در حال توسعه کشت خشخاش است؛ میانمار.

در آنجا مزارع زیرکشت در حال افزایش است زیرا دیگر حکومت مرکزی که نفوذ کافی برای جلوگیری از این مساله را در منطقه داشته باشد، وجود ندارد.