کدام شکل مبارزه علیه جمهوری درست است؟ اکبر معارفی - Gooya News

جمهوری اسلامی شاید عجیب‌ترین نظام دیکتاتوری جهان باشد چون در طول چهل و سه سال گذشته تلاش کرده که همه عرصه-های زندگی را در ایران کنترل کند. اعمال قدرت در ایران فقط محدود به سیاست، اقتصاد و جامعه نمی‌شود بلکه حتی جزئی‌ترین جنبه‌های زندگی فردی را هم در بر می‌گیرد. نه تنها آنچه می‌پوشید، می‌خورید و می‌نوشید توسط این حکومتِ "شترگاوپلنگ" کنترل می‌شود، بلکه حتی زبان روزمره هم از عرصه تاخت و تاز و محدودیت‌های آن محرومنمانده است بطوریکه چند دهه است که بر اساس بخش‌نامه‌های دولتی دیگر گوینده‌های رسانه‌های جمعی سلام نمی‌کنند بلکه "سلام دارند". گویی سلام کردن عمل رکیکی بود که در رژیم گذشته انجام می‌گرفت و امروز باید سلام را مانند نقل و شیرینی در جیب داشت و هر از گاهی بین مردم پخش کرد. بنابراین اعمال قدرتِ این نکبت چهل و سه ساله محدود به عرصه سیاست نیست و همه جنبه‌های زندگی فرهنگی، فردی و اجتماعی ما را در بر می‌گیرد.

"جمهوری اسلامی شاید عجیب‌ترین نظام دیکتاتوری جهان باشد چون در طول چهل و سه سال گذشته تلاش کرده که همه عرصه-های زندگی را در ایران کنترل کند"به همین شکل مبارزه علیه آن در همه عرصه‌ها در طول این چهل و سه سال جریان داشته است. موسیقی زیرزمینی و رپ اعتراضی، چهارشنبه‌های سفید، تلاشهای روزنامه‌نگاران و وبلاگنویس‌ها در گزارش اخبار، مبارزه علیه حجاب اجباری، حرکت‌های اعتراضی مال‌باختگان، تظاهرات مطالبه‌گرانه کارگران و دیگر اقشار اجتماعی و مبارزات مسلحانه علیه جنایت‌کاران جمهوری اسلامی بویژه در استانهای مرزی کشور، همه اشکال متنوع مبارزه بوده‌اند که در شرایطی خاص علیه اعمال قدرت جمهوری اسلامی شکل گرفته‌اند. با این توجه، سئوال "کدام شیوه‌ی مبارزه درست است؟" در کل بی‌مورد و بی‌اساس است. همه اشکال مبارزه علیه اعمال قدرت جمهوری اسلامی در همه عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فردی مشروع هستند و باید از آنها دفاع کرد. بنابراین دفاع از همه شیوه‌های مبارزه علیه جمهوری اسلامی و تشویق مقابله با اعمال قدرت آن در همه عرصه‌ها باید جزو حداقل‌ها در ائتلاف بزرگ اپوزیسیون جمهوری اسلامی ایران باشد.

نباید هیچ شیوه مبارزه نفی و یا خوار شمرده بشود.