مطالبات نخبگان ایرانی خارج از کشور

به گزارش خبرنگار مهر، نشست برخی از نخبگان و دانشجویان ایرانی خارج از کشور صبح امروز با حضور روح الله دهقانی فیروزآبادی رئیس بنیاد ملی نخبگان و باقری فرد قائم مقام بنیاد ملی نخبگان در محل بنیاد برگزار شد.

در این مراسم دانشجویان و دانش آموختگانی از دانشگاه‌های مطرح و برتر دنیا از کشورهای انگلستان، هندوستان، اسپانیا، استرالیا و … حضور داشتند. حسین زاده دانش آموخته معماری شهرسازی از یکی از دانشگاه‌های مادرید اسپانیا در این نشست با اشاره به وضعیت حقوقی نامناسب اساتید مدعو در دانشگاه‌ها گفت: حقوقی که به اساتید مدعو پرداخت می‌شود، برخورنده است و متأسفانه علی رغم افزایش هزینه‌ها و افزایش حقوق‌ها در سایر مشاغل، میزان حقوق اساتید مدعوی که در فوق لیسانس و دکتری تدریس می‌کنند، تغییری نکرده است.

وی افزود: دانشگاه بر پایه تدریس اساتید مدعو جلو می‌رود و سوال من این است که چرا در این خصوص وزارت علوم تدبیر و تغییری در این مبالغ ایجاد نمی‌کند. استادی که از یکی از بهترین دانشگاه‌های دنیا فارغ التحصیل شده و به ایران بازگشته، چرا نباید از بیمه و سرویس دهی مناسبی برخوردار باشد و در مقابل هم از او مالیات کسر می‌شود.

یکی دیگر از نخبگان که از یکی از دانشگاه‌های هندوستان فارغ التحصیل شده است، اشتغال را یکی از موضوعات مهم و اساسی آنها عنوان کرد و گفت: بنده فرصت‌های تحقیقاتی از کشورهای عربی و اروپایی داشتم اما به شخصه ترجیح دادم به ایران بازگردم و خیلی هم مورد تمسخر قرار گرفتم. موضوع اینجاست که بعد از بازگشت به ایران مرجعی که بتوانیم به آنجا مراجعه کنیم و ایده‌ها و مهارت‌های خود را اجرایی کنیم، وجود ندارد.

این نخبه ایرانی ادامه داد: برای پست داک به اساتید مراجعه کردم و گفتند مخارج همه چیز با خودتان است این در حالی است که هیچ جای دنیا اینگونه عمل نمی‌کند.

ذبیحی پور دانش آموخته رشته مکاترونیک از دانشگاه دولتی فنی مسکو که در حال حاضر به عنوان هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت مشغول به کار است، گفت: در حال حاضر در دانشگاه‌های مطرح کشور مثل علم و صنعت جو بسیار عجیبی نسبت به مهاجرت از ایران وجود دارد و معدود دانشجویانی هستند که به ماندن به ایران فکر کنند. از دستگاه‌ها به ویژه معاونت علمی و بنیاد ملی نخبگان تقاضا دارم برای جلوگیری از خروج نخبگان از کشور، برنامه ریزی و تمهیداتی برای ماندگاری افراد مستعد در کشور در دستور کار قرار گیرد.

عضو هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت افزود: در حال حاضر یک فاصله‌ای بین دانشگاه و صنعت وجود دارد که نیازمند اجرای راهکارهایی برای رفع این فاصله هستیم تا شاید از مهاجرت نخبگان بکاهد.

"موضوع دیگر بحث تجهیزات و امکانات در دانشگاه هاست، وقتی یک دانشجوی نخبه از دانشگاه‌های خارجی به ایران بازمی گردد، با یک اختلاف ۱۸۰ درجه‌ای به لحاظ امکانات مواجه می‌شود"موضوع دیگر بحث تجهیزات و امکانات در دانشگاه هاست، وقتی یک دانشجوی نخبه از دانشگاه‌های خارجی به ایران بازمی گردد، با یک اختلاف ۱۸۰ درجه‌ای به لحاظ امکانات مواجه می‌شود. بعضاً شاهد هستیم که حداقل امکانات در برخی دانشگاه‌ها وجود ندارد و یا اگر وجود دارد، پراکندگی و دسترسی به آنها به گونه‌ای نیست که همه اساتید و پژوهشگران بتوانند بهره مند شوند.

یکی دیگر از نخبگان حاضر در این نشست، دکتر حسینی نصب دانش آموخته رشته مهندسی نفت از یکی از دانشگاه‌های هلند بود که هم اکنون در دانشگاه علم و صنعت مشغول به کار شده است. حسینی نصب بر حمایت بلند مدت و مستمر از پروژه‌های فناورانه نخبگان از سوی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری تاکید کرد و گفت: در حال حاضر کسانی می‌توانند در ایران پست داک بگیرند که حتماً دانشیار باشند ولی کسی که به ایران بازمی گردد و پر از ایده است، موانعی بر سر راه او وجود دارد و باید تا ۷-۸ سال بعد صبر کند و پس از دانشیار شدن، دوره پست داک را بگذراند.

پوریا قرخانلو دانشجوی رشته مهندسی برق در یکی از دانشگاه‌های چین خدمت سربازی را یکی از مهمترین دغدغه‌ها مطرح کرد و گفت: مساله دیگر تأیید مدرک تحصیلی به خصوص مدارک تحصیلی دانشگاه‌های چین از سوی وزارت علوم و سازمان امور دانشجویان است و همین مساله باعث می‌شود بخشی از دانشجویان با این تصور که امکان دارد مدارکشان تأیید نشود، به کشور بازنگردند و برای دانشگاه‌های دیگر اپلای کنند.

معماری فارغ التحصیل رشته رباتیک در یکی از دانشگاه‌های فرانسه ریشه همه مشکلاتی که نخبگان در این جلسه مطرح کردند را بحران هویت عنوان کرد و گفت: با زنجیره‌ای از مشکلات و انبوه ناکارآمدی که در حال حاضر در کشور جاری و حاکم است، رو به رو هستیم. قیاسی که در ذهن یک دانش آموخته از فضای خارج از کشور با ایران وجود دارد، فاصله بسیار زیادی با واقعیت دارد. امروز من به عنوان دانش آموخته ایرانی احساس بحران هویت می‌کنم خصوصاً وقتی در خارج از ایران تحصیل می‌کنم و فضای سیستماتیک آنجا را می بی نم و با داخل کشور مقایسه می‌کنم، این فاصله هویت ایرانی بودن را از فرد می‌گیرد.