مرگ تلخ؛ عاقبت انتقال حیوانات از دامان طبیعت به شهرها

علی اکبر رسولیان، گفت: یک راس بره میش وحشی که زنده گیری و تحویل این اداره شده بود، تلف شد زیرا افرادی این نوزاد حیات وحش را مشاهده کرده و به گمان اینکه جانور در آن مکان گیر افتاده و مادرش تنهایش گذاشته از روی ناآگاهی اقدام به گرفتن حیوان کرده و به محیط زیست تحویل می‌دهند. علیرغم اقدام سریع و تلاش دامپزشک معتمد محیط زیست؛ این بره میش وحشی که به ظاهر سالم نشان می‌داد، اما دچار استرس شدید شده بود در کمال تاسف ساعاتی بعد تلف شد.

او افزود: بسیاری از مردم وقتی نوزاد حیوانات را پیدا می‌کنند با تصور اینکه این نوزاد مادر خود را گم کرده، از سر دلسوزی، خیرخواهی یا کنجکاوی اقدام به انتقال این حیوان از حیات وحش کرده و او را به ادارات محیط زیست منتقل می‌کنند، اما ایجاد سر و صدا یا تعقیب و گریز جانور و سایر عوامل استرس زا در پستانداران بزرگ جثه باعث ایجاد فشار روحی فراوان شده تا آنجا که زمینه مرگ حیوان وحشی را فراهم کند.

رسولیان بیان داشت: در گونه‌هایی از پستانداران مانند قوچ و میش یا کل و بز، نوزاد بعد از لیسیده شدن توسط مادر فاقد بو است تا هیچ گوشتخواری را جذب نکند.

او تصریح کرد: مادر نوزاد را برای چریدن در مکانی امن رها می‌کند و تا دو هفته مخفیانه برای شیر دادن به محل رفت و آمد می‌کند تا جلب توجه نکند.

رسولیان گفت:حضور انسان در مرحله اول سبب ایجاد استرس برای نوزاد و فراری شدن و قرار گرفتن او در معرض دیده شدن شده و در مرحله دوم لمس نوزاد توسط انسان سبب ماندن بوی انسان بر روی بدن او می‌شود که خود سبب ایجاد استرس در حیوان که اکثرا رها کردن نوزاد توسط مادر شده و یا همین بو موجبات جذب طعمه خواران را به سمت نوزاد بی‌دفاع فراهم می‌سازد.

او گفت: در پرندگان وحشی نیز برداشتن جوجه از لانه و انتقال به محیطی دیگر باعث فلج شدن پای آنان می‌شود.

رسولیان افزود:این نوزادان می‌بایست حتما توسط مادرانشان برای بقا و حیات در طبیعت آموزش ببینند، آن‌ها که قرن هاست در این طبیعت زیسته و با بد و خوبش ساخته اند و دوام آورده اند، قطعا امروز نیز نیازی به کمک انسان‌ها ندارند.