آیا یک ماموریت‌ کاملا زنانه به مریخ به نفع بشریت است؟

از ناسا گرفته تا اسپیس‌ایکس، آژانس‌های فضایی متعدد و شرکت‌های خصوصی پروازهای فضایی، برنامه‌های جسورانه‌ای برای فرستادن انسان به مریخ، احتمالا طی چند دهه‌ی آینده، دارند و تحقیقات حاکی از کارآمدتر بودن زنان در سفرهای فضایی طولانی است اما آیا ماموریت‌های مریخی باید کاملا زنانه برگزار شوند؟

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، با توجه به برنامه‌های بلندپروازانه‌ی ناسا برای فرود فضانوردان بر مریخ تا سال ۲۰۴۰، یک موضوع بحث‌برانگیز این است که چه کسی می‌تواند نماینده بشریت در سیاره سرخ باشد.

در این میان، یک مباحثه ۷۰ ساله وجود دارد که می‌گوید یک ماموریت تماما زنانه، هم از نظر بیولوژیکی و هم از نظر روانشناختی و نه صرفا برای ایجاد تنوع و حضور زنان، می‌تواند بیشترین مزایا را داشته باشد.

این استدلال توسط مطالعات علمی متعددی پشتیبانی می‌شود و به این واقعیت اشاره می‌کنند که ماموریت کاملا زنانه نسبت به ماموریت کاملا مردانه نیازمند منابع کمتری است و این باعث می‌شود که سفر طولانی به مریخ کارآمدتر باشد. با این حال، بسیاری از کارشناسان می‌گویند این استدلال دیگر مناسب نیست و حضور متنوع افراد در نهایت به عملکرد بهتری منجر می‌شود.

مزایای یک ماموریت تماما زنانه چیست؟

مطالعات متعدد از دهه‌ی ۱۹۵۰ نشان داده است که زنان فضای کمتری را اشغال می‌کنند و مقادیر کمتری از منابع حیاتی مانند اکسیژن، آب و غذا نسبت به مردان مصرف می‌کنند.

محاسبات جدید این ایده را تایید می‌کند. در مقاله‌ای که در ماه آوریل در مجله Scientific Reports منتشر شد، گروهی از محققان دریافتند که در یک ماموریت ۱۰۸۰ روزه، یک گروه چهار نفره از زنان به ۳۷۳۶ پوند (۱۶۹۵ کیلوگرم) غذای کمتر نسبت به یک گروه کاملا مردانه نیاز دارند که ۱۵۸ میلیون دلار در هزینه‌ها صرفه‌جویی می‌کند.

جاناتان اسکات Jonathan Scott، محقق موسسه پزشکی فضایی و فیزیولوژی فرانسه و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: به طور میانگین زنان[از نظر جثه] کوچک‌تر از مردان هستند و بنابراین همانطور که محاسبات ما نشان می‌دهد این مزیت متابولیک ممکن است در زنان بیشتر باشد.

در صنعت فضا، زمان و تلاش زیادی صرف کوچک‌تر، سبک‌تر و کارآمدتر کردن منابع می‌شود زیرا هرچه فضاپیما سنگین‌تر باشد، سوخت بیشتری برای بلند کردن آن و غلبه بر گرانش زمین نیاز است.

بنابراین، دانشمندان مدت‌ها است استدلال می‌کنند که یک ماموریت کاملا زنانه راه‌حلی منطقی برای ماموریت‌های طولانی‌مدت مانند ماموریت به مریخ خواهد بود.

در جدیدترین مطالعه، تیم اسکات از داده‌های موجود در مورد آمادگی جسمانی و میانگین توده‌ی بدنی فضانوردان استفاده کردند و فرض را بر این گذاشتند که آنها دو بار در روز برای شش روز هفته ورزش می‌کنند. این مشابه برنامه‌ی ورزشی فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی است. در حال حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی، فضانوردان به مدت دو ساعت در روز ورزش می‌کنند که به ۳۰ تا ۴۵ دقیقه تمرینات هوازی و ۴۵ دقیقه تمرین مقاومتی یا قدرتی تقسیم می‌شود.