حوادث اجتماعی و ضرورت ساماندهی کمک‌ها

مردمی که گاه در عین نیاز خود، همه یا بخشی از دارایی را به نیازمندتر از خود داده اند، تبلور این ایثار مقدس را دنیای مدعی امروز از این مردم بی ادعا، در دوران جنگ تحمیلی و اکنون در دوران هجمه از سوی یک بیماری فراگیر دیده و می بیند.

از خاطرمان نمی رود که در دوران دفاع مقدس، نامه ای همراه با کمپوتی، کنسروی، خوراکی ای، با ادبیاتی دست و پا شکسته و خطی کج و معوج در جبهه به دستمان می رسید با این مضمون که"برادر رزمنده، تو برای ناموس، مملکت و دین من می جنگی و از جانت می گذری، من هم همینقدر توانستم تقدیم کنم تا تو را یاری کرده باشم و بدانی که تنها نیستی".
وقتی به پشت جبهه می آمدی ، می شنیدی برخی هموطنانت تمام سرمایه اشان را پشتیبان مدافعانشان کرده اند، و یا هرگز فراموش نمی کنیم وقتی به رزمنده مجروحی آب می رساندی، با سر و دست به مجروح دیگری اشاره می کرد، که او ازمن به آب واجب تر است، آنگاه بود که با کوهی از احساس پشت گرمی و امید به ادامه تکلیف می رسیدی.. .

امروز وقتی مانند زمان جنگ، دشمن‌ دیگری بنام کرونا ویروس تمامیت سلامت و تندرستی مردم مان را مورد تهدید قرارداد، همان مردم و از همان نسل بار دیگر شکوه از خودگذشتگی ، ایثار و فداکاری را در مقابل دیدگان جهانیان به نمایش گذارد، چه آنها که از همسر و فرزند و آسایش خود گذشته و در قالب جهادگران خدمت در مراکز درمانی به خدمت پرداختند و چه آنهایی که پشت جبهه به تدارکات مالی و خدماتی مبادرت کردند.
این درست در حالی است که دنیا شاهد چهره بدون نقاب و روتوش غرب متمدن در چپاول و سرقت لوازم بهداشتی و ضد عفونی، قربانی کردن دیگران برای زنده ماندن خود و ناتوانی آنان از ارائه خدمات مناسب حتی به هموطنان خودشان می باشد و این در حالی است که این مدعیان حقوق بشر نه در جنگ بوده اند، نه در تحریم و نه در مشکلات و فشارهای اقتصادی.

در این شرایط مردم عزیز همواره ایثارگر ما ، در حال ارائه انواع کمکها و خدمات به هموطنان هستند، گاهی ، عزیزی  تمامی دارایی خود را که مبلغی است یا توان خدمتی است ارائه می دهد، این وجوه و لوازم باید درست مدیریت شود تا درست هزینه شود و به مصرف صحیح و شایسته برسد، صِرف ارائه آمار کمکهای مردمی و نشان دادن روحیه معاضدت و همکاری مردم و تلاش خادمین برای انجام خدمت ، سوال فردای قیامت ما نیست، از مهمترین سوالها آن است که این امانتهای مردمی چگونه هزینه شد و به چه مصارفی رسید؟

این بخش قضیه مربوط به نهادهایی است که خدمات را جمع آوری کرده و به مصرف می رسانند، مردم هم باید پاسخ بدهند که سرمایه ها را و اموال را به چه کسانی و یا سازمانهایی تحویل داده اند؟ ما در دوران جنگ پدیده زشت و نامیمونی بنام عده ای سودجو و فرصت طلب نداشتیم، تشکیلات سازمان یافته هم بنام کمیته امداد، بهزیستی، بنیاد مسکن، بنیاد مستضعفان، هلال احمر و امثال آن برای هدایت و مدیریت کمکهای مردمی یا نداشتیم یا آنها توان سازماندهی مناسبی نداشتند، معمولا اکثر هدایا وکمکها توسط جهاد سازندگی و سپاه پاسداران ساماندهی و توزیع می شد.

مطمئنا امروز با توجه به تمام مشکلات سیاسی و اقتصادی ای که ما به تحمیل نظام سلطه داریم بسیار باید در مصرف سرمایه هایمان دقت و مراقبت کنیم، در مبحث مدیریت مالی، اصلی داریم تحت این عنوان که"مدیریت هزینه از مهمترین منابع درآمد است"متاسفانه امروزه عده ای بدون آشنایی با مفاهیمی مانند انسانیت، شرافت، آزادگی، همدردی و مانند آن در قالبهای مختلف، گاه سازمانها، گاه انجمنها وامثال آن به فکر سودجویی از این ایثار و فداکاری مردمی اند، متاسفانه کم خبر نمی رسد که فلان شخصیت و یا انجمن کمکهای مردمی را جمع آوری نموده ولی معلوم نیست چه کرده است؟ فلان انجمن خیریه برای خود بنگاه مالی درست کرده وتبدیل به شرکت خصوصی با منافع فراوان از محل همین کمکها برای خود و اقوام خود شده و از این دست.

از آن سو هم که غالب مراجع جمع آوری کمکها که به پایگاههای بسیج، هیئتها، مساجد، گروههای جهادی و امثال آن توسعه یافته، به دلیل عدم وجود مدیریت و فرماندهی واحد، کمکهای مردمی را درست هزینه و مصرف نمی کنند، اینها حق الناس است و همه، دِین می آورد، ما ، هم در شرایط تحریم هستیم، هم در وضعیت مشکلات شدید اقتصادی، در این شرایط ، مردم هرچه دارند، در طبق اخلاص می گذارند تا وظیفه دینی و هموطنی خود را ادا کنند، تکلیف دولت و مراجع متولی است تا آنها را مدیریت کنند تا هم درست مصرف شود و هم به دست نیازمند واقعی برسد.

گزارشهایی مبنی براینکه به برخی بی نیازها این کمکها می رسد و یا به برخی خانواده ها چند بار و از طریق چند مرجع و مازاد بر نیاز و خارج از عدالت کمک شده ، و یا تعداد زیادی مواد ضد عفونی کننده از جاهای مختلف به یک خانواده رسیده و به عنوان  وسایل مازاد بلا استفاده مانده و یا توسط برخی خانواده ها به فروش رسیده دیده و گزارش شده است، بنابر این تکلیف بزرگتر ازسبقت عزیزان خیرخواه برای کمک و جمع آوری کمکها ، از سویی برنامه ریزی و مدیریت توزیع صحیح و مناسب این کمکها از سوی متولیان توزیع است و از سوی دیگر مراقبت مردم خیّر در تحویل خیرات به مراجع مطمئن است تا هم منابع بیهوده از بین نرود و هم به دست نیازمند واقعی برسد.