«صحنه‌گردان عاشورا» چه کسی بود؟

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، تاکنون در خصوص واقعه عاشورا و تحلیل آن سخنان گوناگونی شنیده ایم؛ درباره روند شکل گیری این حادثه پس از رحلت پیامبر اعظم (ص)، نقش معاویه و فعالیت‌های او، نقش یزید، درباره ابن زیاد و عمر سعد، مال حرام و دنیاخواهی و آرزوی حکومت ری، قیام توابّین و مختار و زهیر و حبیب و حُرّ بار‌ها شنیده ایم. درباره حضـرت علی اکبر (ع)، ادب و باوفای اباالفضل العباس (ع)، نقش بی‌بدیل و صبوری حضـرت زینب (س)، حتی درباره حضور لشکر فرشتگان و جنّیان که درخواست یاری حضـرت را داشتند، بار‌ها شنیده‌ایم؛ اما معمولاً نقش یک وجود تأثیرگذار در حادثه عاشورا که اساسی‌ترین نقش را ایفا می‌کند، کمتر شنیده‌ایم. آری، نقش خداوند متعال در حادثه عاشورا را. نویسنده کتاب «صحنه گردان عاشورا» تلاش خود را در راستای نشان دادن این نقش تأثیرگذار صرف کرده است.

نویسنده این کتاب بر این باور است که سخن از عاشورا و عاشوراییان بدون بررسی نقش مدیر و مدبّر عالم نگاهی بس ناقص است. همین نگاه ناقص بستر ایجاد پرسش‌ها و شبهات در ذهن بدخواهان و حتّی شیفتگان ارباب بی کفن را فراهم کرده است.

"همین نگاه ناقص بستر ایجاد پرسش‌ها و شبهات در ذهن بدخواهان و حتّی شیفتگان ارباب بی کفن را فراهم کرده است"همین نگاه ناقص همراهان خود را از استفاده حداکثری ظرفیت‌های پر شمار و تأثیرگذار مجالس عزای اباعبدالله الحسین علیه السلام محروم کرده است. همین نگاه ناقص منجر شده است که برخی به این گمان برسند که رسیدن به قله‌های سعادت اخروی، دو مسیر دارد. «دستگاه خداوند متعال» و «دستگاه امام حسین علیه السلام». یک مسیر، راه قرآن و ادعیه و تهذیب نفس و عمل به رساله و انجام واجبات و ترک محرّمات است و مسیر دیگر، راه اشک و خدمت و نوکری در مجالس اهل بیت علیهم السلام. یکی سخت و صعب‌العبور است و دیگری سهل و آسان.

در این کتاب به زیبایی و با استفاده از آیات قرآن کریم، روایات، ادعیه و زیارات اهل بیت علیهم السلام، نقش صحنه گردان عاشورا به نمایش گذاشته شده است.

در این کتاب نگاه‌های جزیره‌ای به وقایع عالم به سوی نگرشی یکپارچه رهنمون شده است؛ نگرشی که در همه چیز و هر حادثه، توجه به حضور پررنگ خداوند متعال دارد؛ یعنی نگاه به حوادث عالم از دریچه تقدیر‌ها و نقشه‌ها و مدیریت‌های الهی. در آن هنگام که حوادث عالم را از دریچه نظام مُقدّرات الهی به نظاره بنشینیم، به این نتیجه می‌رسیم که صحنه‌گردان همه حوادث عالم، یکی است. آن زمان که عاشورا را از دریچه صحنه‌گردانی خداوند متعال ببینیم، تازه خواهیم فهمید که پیش از این، بیشتر ندانستن بود تا دانستن. گویا عاشورا تازه برای ما عاشورا می‌شود. آن زمان است که دیگر هیچ تقابلی بین «دستگاه خدا» و «دستگاه امام حسین» نخواهیم دید.

بررسی نقش خداوند متعال در حادثه عاشورا بنایی است که بر شالوده نگاه صحیح به نحوه قضا و قدر الهی پابرجا می‌شود.

"همین نگاه ناقص همراهان خود را از استفاده حداکثری ظرفیت‌های پر شمار و تأثیرگذار مجالس عزای اباعبدالله الحسین علیه السلام محروم کرده است"از این رو در این کتاب، با کمک آیاتی از سوره‌های آل عمران و انفال که به بازخوانی جعبه سیاه حوادث جنگ احد و بدر پرداخته اند، سبک‌های مختلف صحنه گردانی پروردگار عالم در حوادث مورد بررسی قرار گرفته است. البته پیش نیاز ورود به بحث قضا و قدر، مباحثی، چون هدف خلقت و نحوه نقش‌آفرینی دیگر موجودات مختار، همچون انسان‌های مؤمن و کافر و شیاطین و فرشتگان و دیگر عوامل است