دعای سی و ششم صحیفه سجادیه

کد ویدیو دانلود

فیلم اصلی کیفیت ۴۸۰ کیفیت ۲۸۴

وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا نَظَرَ إِلَی السَّحَابِ وَ الْبَرْقِ وَ سَمِعَ صَوْتَ الرَّعْدِ
دعای آن حضرت است هنگامی که به ابر و برق نظر می‌‌کرد و صدای رعد می‌‌شنید
﴿1﴾ اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَیْنِ آیَتَانِ مِنْ آیَاتِکَ ، وَ هَذَیْنِ عَوْنَانِ مِنْ أَعْوَانِکَ ، یَبْتَدِرَانِ طَاعَتَکَ بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ ، فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ .
(۱) خدایا! همانا این "رعد و برق" دو نشانه از نشانه‌های تو و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواَند؛ که در مقام فرمان بردن از تو، به رحمتی سودمند، یا عقوبتی زیان بخش، می‌شتابند؛ پس به وسیلۀ آن دو، باران زیان بار بر ما مباران و به سبب آن دو لباس بلا بر ما مپوشان.

﴿2﴾ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَنْزِلْ عَلَیْنَا نَفْعَ هَذِهِ السَّحَائِبِ وَ بَرَکَتَهَا ، وَ اصْرِفْ عَنَّا أَذَاهَا وَ مَضَرَّتَهَا ، وَ لَا تُصِبْنَا فِیهَا بِآفَةٍ ، وَ لَا تُرْسِلْ عَلَی مَعَایِشِنَا عَاهَةً .
(۲) خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و فایده و برکت این ابرها را بر ما فرود آر و آزار و زیانش را از ما بگردان و از درون ابرها آفتی به ما نرسان و بر آنچه که معیشت ما بر آن استوار است، آسیبی نفرست.

﴿3﴾ اللَّهُمَّ وَ إِنْ کُنْتَ بَعَثْتَهَا نِقْمَةً وَ أَرْسَلْتَهَا سَخْطَةً فَاِنَّا نَسْتَجِیرُکَ مِنْ غَضَبِکَ ، وَ نَبْتَهِلُ إِلَیْکَ فِی سُؤَالِ عَفْوِکَ ، فَمِلْ بِالْغَضَبِ إِلَی الْمُشْرِکِینَ ، وَ أَدِرْ رَحَی نَقِمَتِکَ عَلَی الْمُلْحِدِینَ .
(۳) خدایا! اگر این ابرها را به خاطر عقوبت برانگیخته‌ای و برای خشم فرستاده‌ای؛ ما از خشمت به تو پناه می‌آوریم و برای درخواست گذشت و عفوت، به درگاه تو زاری می‌کنیم؛ پس غضب و خشم را متوجّه مشرکان کن و آسیای عقوبتت را نسبت به منحرفان به گردش آر.

﴿4﴾ اللَّهُمَّ أَذْهِبْ مَحْلَ بِلَادِنَا بِسُقْیَاکَ ، وَ أَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنَا بِرِزْقِکَ ، وَ لَا تَشْغَلْنَا عَنْکَ بِغَیْرِکَ ، وَ لَا تَقْطَعْ عَنْ کَافَّتِنَا مَادَّةَ بِرِّکَ ، فَإِنَّ الْغَنِیَّ مَنْ أَغْنَیْتَ ، وَ إِنَّ السَّالِمَ مَنْ وَقَیْتَ
(۴) خدایا! خشکی سرزمین‌های ما را به بارانت برطرف کن و شدّت خشم سینۀ ما را به رزق و روزی خود بیرون فرما و ما را از خود به غیر خود مشغول و سرگرم مکن و مایه و منبع نیکی خود را از ما جدا مساز؛ چه این که بی‌نیاز کسی است که تواش بی‌نیاز کنی و سالم کسی است که تواش از هر شرّی نگاه داری.

﴿5﴾ مَا عِنْدَ أَحَدٍ دُونَکَ دِفَاعٌ ، وَ لَا بِأَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِکَ امْتِنَاعٌ ، تَحْکُمُ بِمَا شِئْتَ عَلَی مَنْ شِئْتَ ، وَ تَقْضِی بِمَا أَرَدْتَ فِیمَنْ أَرَدْتَ
(۵) نزد کسی جز دفاع تو نیروی دفاع نیست و برای احدی از عذاب تو، وسیلۀ حفظ و نگاه داری وجود ندارد؛ بر هرکسی که بخواهی، به هر چه که بخواهی، حکم می‌کنی؛ و به آنچه اراده فرمایی دربارۀ هر کس اراده کنی، فرمان می‌دهی.

﴿6﴾ فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَی مَا وَقَیْتَنَا مِنَ الْبَلَاءِ ، وَ لَکَ الشُّکْرُ عَلَی مَا خَوَّلْتَنَا مِنَ النَّعْمَاءِ ، حَمْداً یُخَلِّفُ حَمْدَ الْحَامِدِینَ وَرَاءَهُ ، حَمْداً یَمْلَأُ أَرْضَهُ وَ سَمَاءَهُ
(۶) تو را سپاس بر آن‌که ما را از بلا نگاه داشتی و تو را شکر بر نعمت‌هایی که به ما دادی؛ سپاسی که سپاس سپاسگزاران را پشت سر گذارد؛ سپاسی که زمین و آسمان خدا را پر کند.

﴿7﴾ إِنَّکَ الْمَنَّانُ بِجَسِیمِ الْمِنَنِ ، الْوَهَّابُ لِعَظِیمِ النِّعَمِ ، الْقَابِلُ یَسِیرَ الْحَمْدِ ، الشَّاکِرُ قَلِیلَ الشُّکْرِ ، الُْمحْسِنُ الُْمجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، إِلَیْکَ الْمَصِیرُ .
(۷) همانا تویی بسیار نعمت دهنده به نعمت‌های بزرگ، بخشندۀ نعمت‌های عظیم، پذیرندۀ سپاس اندک، قبول کنندۀ شکر ناچیز، نیکوکار و خوش‌رفتار، دارای احسان، معبودی جز تو نیست، پایان کار به سوی توست.