۱۸ سال است بدون ممیز دور هم جمع می‌شوند

مراسم نکوداشت مرتضی ممیز در سالگرد درگذشت هنرمند عصر امروز در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

به گزارش ایسنا، عصر امروز جمعه ٢۴ آذرماه مراسم نکوداشت مرتضی ممیز در  هجدهمین سال درگذشت او برگزار شد. این مراسم در سالن شهناز خانه هنرمندان ایران و با حضور جمعی از هنرمندان و اهالی هنر همراه بود.

در ابتدای مراسم نامه‌ای از افسانه ممیز، همسر هنرمند قرائت شد. در این نامه نوشته شده بود: سوال‌هایی هستند که هرگز به آن‌ها جواب داده نمی‌شود؛ مثل این سوال‌ها که دنیای مجازی چیست و دنیای واقعی کدام است؛ این دو چه فرقی با یکدیگر دارند. در هر حال هر آنچه که از این دو می‌ماند خاطرات تلخ و شیرین است که نمی‌توان آن‌ها را از دل پاک کرد.

"مراسم نکوداشت مرتضی ممیز در سالگرد درگذشت هنرمند عصر امروز در خانه هنرمندان ایران برگزار شد"اما از یادآوری آن ها بسته به اینکه خوب باشند یا بد انرژی می‌گیریم؛ این را گفتم که ذکر کنم آثار مرتضی یا حتی میخی که او برای نصب یک تابلو روی دیوار کوبیده به همان شکل باقی مانده و یادآور اوست.
برای همه تلاش‌ها از ساعد مشکی، انوشیروان مسیر، امرالله فرهادی و افراد دیگری که هر سال این گردهمایی‌ها را هماهنگ می‌کنند سپاسگزارم.

در ادامه انوشیروان ممیز ، فرزند مرتضی ممیز و مدیر موسسه فرهنگی هنری ممیزدقایقی سخنرانی کرد و به ارائه توضیح درباره نمایشگاه‌هایی پرداخت که قرار شده در حاشیه این مراسم برگزار شود.

در همین راستا نمایشگاه آثار مصطفی اسداللهی و نمایشگاه پوسترهای الکساندر دیموس از فرانسه و مارک گاونیگ از استرالیا در خانه هنرمندان ایران برگزار شده است.

مرتضی عسگرپور، مدیرعامل خانه هنرمندان ایران نیز سخنران بعدی این مراسم بود که ضمن خیر مقدم به حضار این مراسم گفت: از خانواده محترم استاد ممیز تشکر می‌کنم که هر سال در این مراسم سبب می‌شوند که علاقه‌مندان به این استاد بزرگ و هنر گرافیک دقایقی را با یکدیگر بگذرانند.
او گفت: نسبت استاد ممیز با خانه هنرمندان، نسبتی انکار ناشدنی است. ایشان نه فقط در کالبد خانه هنرمندان بلکه بخش قابل توجهی از روح خانه هنرمندان با زندگی و نام استاد ممیز ارتباط دارد. ما تقریبا هر روز به یاد ایشان هستیم.

ایشان از موسسان اینجا بودند به همین دلیل گاه در جلسات وقتی از هنرمندان از دست رفته صحبت می‌کنیم، متوجه می‌شویم که تصور اینکه ایشان نیستند تصوری عبث است.

در ادامه مراسم ابراهیم حقیقی، طراح گرافیک سخنرانی کرد. او گفت: چقدر خوب است که جوانان سالن را پر کردند؛ قطعا درک درستی دارند از معلمی که اگر چه به طور مستقیم معلمشان نبوده اما معلم همه ما بوده است. معلم خوب، دانشجویان خوبی را تربیت می‌کند که معلمان خوبی می‌شوند. مرتضی ممیز وقتی بنیان دانشکده گرافیک رشته هنرهای زیبا را گذاشت کاری کرد کارستان؛ مرتضی ممیز به این حرفه آبرو بخشید و برای آن انجمن و تعاونی و مجله درست کرد و بسیار کارهای دیگر.

"به گزارش ایسنا، عصر امروز جمعه ٢۴ آذرماه مراسم نکوداشت مرتضی ممیز در  هجدهمین سال درگذشت او برگزار شد"شکرگزاریم که به عنوان حرفه‌ای آبرومند در جهان به این حرفه مشغول هستیم و به آن افتخار می‌کنیم.

او ادامه داد: سال‌ها چقدر زود می‌گذرند. من سال ۴٧ با مرتضی ممیز به عنوان معلمم آشنا شدم. از آن پس آشنایی محکم شد و سال ۴٨ با مصطفی اسداللهی آشنا شدم. حدود ۵۵ سال از آن روزها می‌گذرد. به عنوان یکی از نمونه‌های درخشان یادگار مرتضی ممیز می‌توان از مصطفی اسداللهی نام برد.

هر وقت ممیز فکر می‌کرد باید کاری کند یکی از کسانی که باید می بود مصطفی اسداللهی بود.

حقیقی با اشاره به نقش مرتضی ممیز در شناساندن گرافیک ایران به اروپا تاکید کرد: یکی از تلاش‌های مهم مرتضی ممیز معرفی گرافیک ایران به اروپا بود. او واقعا در این زمینه کار کرد و گرافیک ایران جزو گرافیک شاخص جهان نامبرده می‌شود. همچنان که اروپایی‌ها از گرافیک با فرهنگ ژاپن نام میبرند از گرافیک ایران نیز نام می‌برند و این کار را مرتضی ممیز انجام داد.

او درباره نقش مصطفی اسداللهی در گرافیک ایران نیز گفت: اگرچه مصطفی اسداللهی این روزها در ایران زندگی نمی‌کند اما اثر او را می‌توان در زندگی دید.

"این مراسم در سالن شهناز خانه هنرمندان ایران و با حضور جمعی از هنرمندان و اهالی هنر همراه بود.در ابتدای مراسم نامه‌ای از افسانه ممیز، همسر هنرمند قرائت شد"نشانه‌هایی را در طول روز می‌بینید و نمی دانید که آن‌ها را مصطفی اسداللهی طراحی کرده است. نشانه‌ها جزو ذات و زندگی در ملت و یک قوم می‌شوند. تاثیر دیگر مصطفی تدریس بود. او حدود ٢ هزار نفر دانشجو تربیت کرده و ما همه این ها را از مرتضی ممیز آموختیم. مصطفی اسداللهی و ما از ممیز آموختیم که آموختن وظیفه است و تنها با این حرکت‌ها است که فرهنگ یک مملکت پایدار می‌ماند.

کار فرهنگی نیاز به ادامه دادن و ممارست بی چشم‌داشت و بی دست‌مزد دارد.

پس از سخنرانی ابراهیم حقیقی، ویدیویی از الکساندر دیموس - هنرمندی که نمایشگاهی از آثار او در حاشیه این مراسم برگزار شده است- پخش شد. او در این سخنرانی، پوسترهایی که در این نمایشگاه به نمایش درآمدند را شرح داد. در این نمایشگاه مجموعه‌ای از پوسترهای نمایش تئاتر در فرانسه در معرض دید قرار داده شده است.

در ادامه مراسم رومن آتل، رایزن فرهنگی فرانسه در ایران که در این مراسم حاضر شده بود نیز سخنرانی کرد.

او گفت: رییس بنیاد ممیز، مدیر خانه هنرمندان ایران و انوشیروان عزیز بسیار خوشحال هستم که در جمع شما هستم به این جهت که از هجده سال پیش تا کنون در خلال نمایشگاه یاد او را گرامی می داریم. او پدر معاصر گرافیک ایران است و نسل های متفاوتی از هنرمندان ایران را تعلیم داده است. مرتضی ممیز ارتباط ویژه ای با فرانسه نیز دارد.

"در این نامه نوشته شده بود: سوال‌هایی هستند که هرگز به آن‌ها جواب داده نمی‌شود؛ مثل این سوال‌ها که دنیای مجازی چیست و دنیای واقعی کدام است؛ این دو چه فرقی با یکدیگر دارند"سال ۶۸، سالی که او در فرانسه حضور داشته برای هنر و گرافیک فرانسه بسیار مهم بوده است. فکر می‌کنم تجربه بسیار مهمی برای او بود که در کارش نیز مشخص بود. او در طول زندگی خود با بزرگان هنر فرانسه دوستی داشت. مستقیما داخل حلقه گرافیک بین‌الملل بود. من بخت این را نداشتم که او را از نزدیک بشناسم اما مطمئنم اگر اینجا بودند به نمایشگاهی که برپا شده افتخار می‌کردند.

هر سه هنرمندی که نمایشگاهشان برپا شده از مرتضی ممیز وام گرفتند. به عنوان مثال الکی‌اند دیموس به صورت تخصصی تایپوگرافی می‌کند.

وی افزود: من هر روزه برای گسترش روابط میان دو ملت و کشورمان کار می‌کنم. فکر میکنم در حوزه گرافیک سال‌های گذشته چند پروژه انجام دادیم اما امیدوارم این همکاری را عمیق‌تر انجام دهیم.

امرالله فرهادی که اجرای این مراسم را برعهده داشت حاضران در این نمایشگاه را به دیدن ویدیویی از مصطفی اسدالهی دعوت کرد. او در بخشی از سخنان خود گفت: به نظر من سادگی در گرافیک می تواند جذاب باشد و به صحت و سلامت کار و به صمیمیت کار اضافه کند.

"در هر حال هر آنچه که از این دو می‌ماند خاطرات تلخ و شیرین است که نمی‌توان آن‌ها را از دل پاک کرد"چنین لحنی را همواره ترجیح دادم و مورد علاقم بوده است. وقتی به سمت سادگی بروید از مسیر شکل های ساده هندسی عبور می کند و شاید نوعی از هندسه خلاصه و ساده و روان است.

اسدالهی ادامه داد: همواره دنبال این سادگی و صراحت بودم و سعی کردم این نوع از گرافیک را دنبال کنم.

او درباره فعالیت های خود در حوزه آموزش گرافیک گفت: علاقه داشتم که تجربیاتم را منتقل کنم و در کنار کار حرفه ای وقتی را قرار دادم تا آنچه را که یاد گرفتم برای جوانان ارایه کنم. البته به عقیده شخصی خودم کار آموزش بسیار مسئولیت سنگینی است. حساس است و باید شرایطی فراهم شود که آدم بتواند کاری درست انجام دهد. کار تدریس با طراحی گرافیک دو مقوله جدا از یکدیگرند.

شاید در کار حرفه‌ای خود متبحر باشیم اما در آموزش، فضا عوض می‌شود و نوع کار موجب می شود که طراح خیلی زبردست نتواند در زمینه آموزش موفق باشد.

او در پایان اظهار کرد: من شاگرد مرتضی ممیز بوده و هستم و خواهم بود. روحش شاد و یادش همواره برای ما گرامی باشد.

در پایان این مراسم در حاضران برای افتتاح و بازدید از نمایشگاه های برگزار شده، در گالری‌های خانه هنرمندان حضور پیدا کردند.

بر اساس این گزارش ایسنا، مرتضی ممیز که اغلب اهالی هنر او را پدر گرافیک ایران می‌دانند، ۵ آذر سال ۱۳۸۴ به دلیل بیماری درگذشت.

ماندگار شدن، ویژگی تعداد قابل توجهی از آثار این هنرمند است که میان جامعه و ممیز ارتباط قابل توجهی برقرار کرده است.

ادامه دارد