کشف گورهای بی‌نام و نشان، ارواح گذشته پنهان را زنده می‌کند

کشف صدها گور بی‌نام نشان دیگر در یک مدرسه سابق کلیسای کاتولیک برای کودکان بومی کانادا، به نارضایتی از رفتار ظالمانه نهادهای قدرت در این کشور با مردمان بومی دامن زده است.

چند هفته پیش کشف باقیمانده اجساد بیش از ۲۱۵ کودک در یک مدرسه شبانه‌روزی کلیسایی در ایالت بریتیش کلمبیا جامعه کانادا را شوکه کرد.

خبرگزاری فرانسه به بهانه کشف این گورهای ‌ی نام و نشان که فصل‌های شرم آور تاریخ کانادا را برملا می‌کنند به موارد دیگری از کشف گورهای جمعی در سایر کشورهای جهان طی سال‌های اخیر اشاره کرده است.

کودکان بومی کانادا

گورهای اخیر در یک مدرسه شبانه‌روزی وابسته به کلیسای کاتولیک در ایالت ساسکاچوان، واقع در شرق کانادا کشف شده‌اند که در فاصله سال‌های ۱۸۹۹ تا قبل از تخریب آن در سال ۱۹۹۷ محل زندگی کودکان بومی بود.

تا دهه نود میلادی در مجموع حدود ۱۵۰ هزار تن از کودکان مردمان بومی کانادا به زور در ۱۳۹ مدرسه شبانه‌روزی در سراسر کانادا نگهداری می‌شدند. آنها از تماس با خانواده و فرهنگ خود محروم بودند و در موارد بسیاری مورد آزار و سوء استفاده جنسی آموزگاران قرار می‌گرفتند.

طبق گزارش نهایی تحقیقات گسترده‌ای که در این زمینه صورت گرفته، بیش از چهار هزار نفر از این کودکان در دوران اقامت در این مدارس درگذشته‌اند.

تحقیقات به این نتیجه رسید که کانادا علیه مردمان بومی این کشور مرتکب «نسل کشی فرهنگی» شده است.

جمهوری‌خواهان اسپانیا

دولت اسپانیا به رهبری حزب سوسیالیست این کشور، در ماه مارس ۲۰۲۱ بودجه ویژه‌ای را برای کشف گورهای بی نام و نشان در بنای یادبود دوران ژنرال فرانکو، دیکتاتور سابق این کشور تصویب کرد.

ارزیابی مورخان از اسناد تاریخی حداقل ۳۰ هزار نفر از جمهوری‌خواهان اسپانیا و سایر مخالفان حکومت ژنرال فرانکو که سال‌ها برای احداث این بنا مجبور به کار اجباری بودند، در آنجا دفن شده‌اند.

این بنای یادبود که به «دره شهدا» مشهور است، ابتدا با هدف ادای احترام به کشته‌شدگان اردوی فاشیست‌های اسپانیا بنا شد، ولی بعدها توسعه یافت و پیکر ژنرال فرانکو در تالار اصلی محراب آن دفن شد.

در سال ۱۹۵۹ نیز تعداد زیادی از اجساد قربانیان جمهوری‌خواه جنگ داخلی اسپانیا بدون اجازه خانواده‌های آنها از گورهای ناشناس و دسته‌جمعی در سراسر کشور جمع آوری و در محوطه این بنا یادبود دفن شد.

پس از مرگ ژنرال فرانکو در سال ۱۹۷۵ حکومت وقت اسپانیا برای پرهیز از هرگونه اعتراضی در آینده تمام اسناد مربوط به این ماجرا را پنهان کرد.

پدرو سنچز، نخست‌وزیر سوسیالیست اسپانیا از زمان انتخاب شدن به این مقام در سال ۲۰۱۸ ادای احترام به قربانیان رژیم فرانکو، از جمله کشف اجساد آنها و انتقال به گورستان مورد نظر خانواده‌ها را یکی از اولویت‌های خود قرار داده است.

مدافع حقوق قربانیان رژیم فرانکو تخمین می‌زنند که بیش از صدهزار نفر از قربانیان جمهوری‌خواه جنگ داخلی و سال‌های سرکوب رژیم فرانکو در گورهای جمعی و بی‌نام و نشان دفن شده‌اند. عفو بین‌الملل می‌گوید اسپانیا پس از کامبوج پر شمارترین گورهای جمعی و بی نام و نشان را دارد.

وحشت و مرگ در خانه‌های ایرلند

تحقیقات شش ساله‌ای که در ژانویه ۲۰۲۱ به پایان رسید، در گزارش نهایی خود اعلام کرد که در مراکز ویژه اسکان زنان غیر مزدوج که توسط دولت ایرلند و کلیسای کاتولیک اداره می‌شد و تا سال ۱۹۹۸ به فعالیت خود ادامه می‌دادند، دست‌کم ۹ هزار نوزاد و کودک جان خود را از دست داده‌اند.

کمیسیون تحقیق «خانه‌های نگهداری مادران و نوزادان» در سال ۲۰۱۵ و پس از کشف شواهد قانع کننده‌ای در مورد یکی از این خانه‌ها توسط یک مورخ آماتور در شهر توام تشکیل شد.

این مورخ آماتور به نام کاترین کورلس ثابت کرد که در این خانه که توسط راهبه‌های کاتولیک اداره می‌شد، در فاصله سال‌های ۱۹۲۵ تا ۱۹۶۱ دست‌کم ۷۹۶ نوزاد و کودک جان سپرده‌اند.

تاکنون هیچ اثری از محل دفن و یا گور دسته‌جمعی در این خانه کشف نشده و به همین دلیل کارشناسان معتقدند که اجساد نوزادان و کودکان را در یک مخزن فاضلاب این ساختمان پنهان کرده بودند.

دولت جمهوری ایرلند قرار است حفاری‌های گسترده‌ای در این ساختمان و محوطه آن انجام دهد.

محل دفن بومیان یکی از جزایر استرالیا

در سال ۲۰۱۴ سه محل دفن بی‌نام و نشان در جزیره «فریزر» استرالیا که در فهرست میراث جهانی است کشف شد. ارزیابی کارشناسان این است که این گورها محل دفن مردمان بومی این جزیره هستند که در جریان اشغال این جزیره توسط مهاجران سفید پوست در سال ۱۸۹۷ کشته شده‌اند.

تخمین زده می‌شود دست‌کم صد نفر از مردمان بومی ساکن این جزیره که به زور از خانواده‌هایشان جدا شده بودند در این گورها دفن شده‌اند.

پس از رسیدن سفیدپوستان به این جزیره سکونتگاه هایی برای بومیان احداث شد و این ماموریت تا سال ۱۹۰۴ ادامه پیدا کرد. ولی شرایط زندگی بومیان بسیار ناگوار بود و تعداد زیادی از آنها بر اثر بیماری و سوء تغذیه جان سپردند.

بومیان استرالیا هنوز هم مورد ستم‌ترین گروه‌های جمعیتی ساکن این کشور هستند و میزان فقر، بیماری و زندانی شدن آنها بیش از سایر گروه‌های جمعیتی است.